Van der Poel geeft dit keer niet thuis, en dus wint loeisterke Tom Pidcock de Amstel Gold Race

Tom Pidcock heeft de Amstel Gold Race bij de mannen gewonnen. De Brit van INEOS Grenadiers toonde grinta, door op de Keutenberg weg te rijden met een mooie groep. Mathieu van der Poel zat niet mee en kwam ook niet meer terug. Pidcock was uit een sprint van vier uiteindelijk de snelste.

Werd de koers bij de vrouwen nog volledig ontregeld door een ongeluk op het parcours, de mannen kenden een rustiger verloop van de eerste uren. De eerste fase van de 253,6 kilometer lange wedstrijd kon op papier worden afgedaan. Een klassiek verloop, met een kopgroep van vier die maximaal 4.30 minuten voorgift kreeg. Tosh Van der Sande (Visma | Lease a Bike), Enzo Leijnse (dsm-firmenich PostNL), Alexander Hajek (BORA-hansgrohe) en Zeb Kyffin (TDT-Unibet) waren mee.

Alpecin-Deceuninck en INEOS Grenadiers controleren, nieuwe kopgroep ontstaat

Lang bleef er sprake van een status quo, al werd de voorsprong richting de laatste honderd kilometer logischerwijs wel wat kleiner. Alpecin-Deceuninck nam z'n verantwoordelijkheid voor Van der Poel, maar ook INEOS Grenadiers mengde zich actief op kop van het pak. De laatste honderd kilometer luidden ook meteen het startsein in van een heerlijke reeks klimmetjes: Eyserweg (2100 meter - 4,4%), Huls (1000 meter - 7,7%) en Vrakelberg (600 meter - 7,7%). Daarna: Cauberg-alert!

Richting de voet van de popualaire klim in Limburg ging het tempo in het peloton op standje-vol gas. Het ging zo rap, dat de vier vroege vluchters nog slechts een half minuutje over hadden bij de eerste keer doorkomst langs de finish in Berg en Terblijt. Op 73 kilometer van het einde was het kwartet er officieel aan voor de moeite en kon de finale beginnen. Nadat onder meer Quinten Hermans (Alpecin) en Pascal Eenkhoorn (Lotto) achteraan tegen de grond gingen, waren het vooraan drie heren die wegreden: Louis Vervaeke (Soudal-Quick Step), Mikkel Honoré (EF Education-EasyPost en Paul Lapeira (Decathlon AG2R La Mondiale).

Van der Poel onder druk, Pidcock gevaarlijke man vooraan

We raasden richting de laatste vijftig kilometer, waarbij we op de Gulperberg een aanvalletje zagen van Michael Kwiatkowski namens INEOS. Van der Poel toonde zich voor het eerst attent en schoof mee, maar echt doorrijden deden ze niet. De drie koplopers verdedigden slechts twintig seconden, met de Kruisberg (800 meter aan 8,4 procent) en de gruwelijke Eyserbosweg (1,1 km aan 8,1 procent) op komst. Alpecin-Deceuninck besloot het tempo maar wat op te voeren, maar het was niet Van der Poel die aanging, maar anderen die dat probeerden.

Op het moment dat Vervaeke niet langer mee kon met Lapeira en Honoré, opende Richard Carapaz namens EF op de Eyserbosweg. Marc Hirschi van UAE counterde en kreeg Roger Adria van BORA met zich mee. Het had een shock-effect, met meerdere renners die het moment roken. Tom Pidcock en Tiesj Benoot waren twee kleppers die mochten wegrijden van Van der Poel richting de Keutenberg, op 29 kilometer van de streep. Benoot trok vol door op deze idioot steile klim, met Hirschi, Pidcock en Mauri Vansevenant (Quick Step) die eerst mee gingen. Een loeisterke groep van twaalf vormde zich zo: Hirschi, Honoré, Pidcock, Benoot, Vansevenant, Adria, Lapeira en ook Bauke Mollema, Kévin Vauquelin, Valentin Madouas, Quentin Pacher en Pello Bilbao.

EF Education-EasyPost neemt initiatief na de Cauberg

Van der Poel had een probleem, want zonder opgerookte ploegmaats steeg de voorsprong van de kopgroep in de fase hierna razendsnel. Israel-Premier Tech en Jayco-AlUla zetten hun ploeg op kop en Hermans kwam als ploegmaat van Van der Poel nog terug om een beurt te doen. De twaalf draaiden vooraan echter vol rond. Voorsprong op 22 kilometer van de streep: vijftig seconden! Richting de Cauberg waren daar nog 45 seconden van over. Reden voor anderen om vol aan te gaan. Mattias Skjelmose, Dylan Teuns, Romain Grégoire... Allemaal mannen probeerden weg te rijden, met Van der Poel die mee schoof, maar nooit zelf ging.

Nadat de kopgroep van elf (want Honoré werd gelost op de Cauberg) met een halve minuut de slotronde van achttien kilometer aanving, ontstond in het pelotonnetje erachter een interessante situatie. Niemand was erin geslaagd om weg te rijden, maar Marijn van den Berg zat als sprinter van EF wel nog mee. Dat noopte de Amerikaanse formatie ertoe om vol voor de Nederlander te gaan rijden, met Ben Healy, Carapaz en de teruggevallen Honoré als luxe-knechten. Andreas Kron offerde zich namens Lotto-Dstny op in dienst van Maxim Van Gils.