Van Vleuten rekende op WK af met 'gevechten in haar hoofd' en 'viel van haar stoel' na nieuws Van der Poel

Annemiek van Vleuten is weer terug op Nederlandse bodem na haar WK-zege in Wollongong en nam maandagavond uitgebreid de tijd om haar krankzinnige week te bespreken bij Jinek aan tafel. 'Ik had al totaal afstand genomen van het idee dat ik wereldkampioen kon worden', bekende de renster die het WK won met een gebroken elleboog.

Uiteraard is het louter tevredenheid aan tafel. 'Ik wilde het hele jaar in deze trui rijden, helemaal omdat het mijn laatste jaar gaat worden. Een groot nageniet-feest. Elke dag hierin trainen, wedstrijden rijden', stelt ze over haar regenboogtrui. 'Na die valpartij en had totaal afscheid genomen van het idee dat ik wereldkampioen kon worden. Ik had mijzelf er honderd procent op ingesteld om knecht te zijn voor Marianne Vos. Pas in de laatste kilometer dacht ik dat er misschien toch een kans was dat ik met mijn gebroken elleboog met deze trui naar huis zou kunnen gaan.'

Hoe word je dan wakker, de dag erna? 'Het eerste wat ik voelde was: wat heb ik gedaan met mijn elleboog? Maar daarna dacht ik: ja, die elleboog, maar ik ben ook wereldkampioen. Dat is een tegenstelling, maar er is nog steeds ongeloof. Ik had het geloof dat ik kon winnen helemaal geparkeerd. Ik ben 159 kilometer bezig geweest met knechten voor Marianne, om maar met een goed gevoel dat WK af te kunnen sluiten. Opeens vind ik me in een situatie dat ik toch kan winnen, wat ik eigenlijk nog steeds niet echt kan geloven.'

Lees verder onder de foto.

Van Vleuten beschrijft instinct dat ze gebruikte voor demarrage

Dat ene moment in de laatste kilometer was dus cruciaal. 'Het is de ervaring die je hebt, dan voel je dat het het moment is', zegt Van Vleuten over haar demarrage. 'Ik kwam aansluiten en dat was exact het moment van aarzeling, wat je voelt in je onderbuik. Dat is instinct, wat je ontwikkelt met de jaren. Als ik twee seconden langer had gewacht, was dat moment ook voorbij geweest. Ik had één kogel, dit was het moment dat ik een kans had. Maar die beslissing maak je in een split second. Het mooie is dat ik nooit op deze manier win. Ik werd gelost bergop, maar dan win ik het alsnog in de sprint. Het heeft alles wat tegenstrijdig is wat je kunt bedenken.'

Na de valpartij in de Mixed Team Relay was Van Vleuten niet altijd te genieten. 'Mijn kamergenoot was Ellen van Dijk en die had af en toe echt wel een chagrijnige kamergenoot, ondanks dat ze wereldkampioen tijdrijden was geworden', geeft ze de negatieve kant aan, om vervolgens over te schakelen naar het positieve. 'Toch probeerde ik te bedenken in mogelijkheden. Ik heb natuurlijk ook wat tegenslagen gehad, maar het is ook iets wat ik van mijn ouders heb. Zij hebben ook geen negatieve instelling.'

Lees verder onder de foto.

Van Vleuten licht daarbij het mentale aspect in het bijzonder uit. 'Ik heb veel gesprekken gehad met een sportpsycholoog, maar dat is iets wat over het algemeen in topsport heel belangrijk. In die koersen heb ik zo veel gevechten in mijn hoofd: 'Wat doe ik hier, wat doe ik hier met een gebroken elleboog, ik ben gek in mijn hoofd, wat heb ik hier te zoeken?', haalt ze enkele voorbeelden van het WK aan. 'Ik kan hele boeken schrijven over wat er in mijn hoofd allemaal omgaat.'

De wereldkampioene ziet het als een soort spelletje, zo geeft ze aan. 'Dat geldt ook voor trainingen. Als ik acht keer vier minuten voluit moet gaan, ga ik met mijzelf onderhandelen. 'Laat ik er zes doen vandaag' denk ik dan, maar altijd verlies ik dat gevecht van mijzelf weer en doe ik het gewoon acht keer', aldus Van Vleuten, die bekendstaat om haar werkethos.

Van Vleuten over Van der Poel: 'Ik viel van mijn stoel'

Uiteraard kwam ook het voorval bij de mannen kort aan bod, waar Mathieu van der Poel opgaf op het WK nadat hij twee meiden zou hebben geduwd. 'We sliepen met de hele selectie op dezelfde etage, maar Mathieu sliep die avond op een andere kamer, op een andere etage', verklaart Van Vleuten. 'Bij ons was het gewoon heel rustig, nooit lawaai geweest. Wij zijn nog wel even op stap geweest, maar dan attendeer je elkaar er wel op dat de mannen zondag nog moesten rijden. Dan ga je gewoon rustig naar je kamer.'

Net zoals ieder ander kon ook Van Vleuten niet geloven wat er voorgevallen was 'Ik viel van mijn stoel. Dat zoiets kan gebeuren de dag na het WK als je stap gaat, dat kan ik me nog voorstellen. Ik dacht dat het een grap was, ik had echt een gevoel van ongeloof. Heel teleurstellend en vervelend hoe het gelopen is', aldus de Nederlandse, die van dichtbij zag hoe graag Van der Poel wou winnen. 'Hij had zich er zo op voorbereid. Hij was er echt mee bezig en we hadden hem allemaal zo graag zien shinen op dat WK.'