Taco van der Hoorn heeft op waanzinnige wijze de 74e editie van de Omloop van het Houtland gewonnen. De Nederlander ging al op zeventig kilometer van de streep in een duo-aanval op pad, reed een tijdje solo en knalde er de finale nóg een solo uit.
De koers van 190 kilometer werd geopend door een kopgroep van negen, maar heel lang hield dat niet stand. Na twee koersuren en tachtig kilometer op de teller was er reeds een groep van 38 (!) renners bijeen. Daar reden met nog zeventig kilometer te gaan twee mannen uit weg: Taco van der Hoorn van Intermarché-Wanty-Gobert en Jonas Rickaert van Alpecin-Fenix.
Terwijl het achter dit leidende duo weer rustig werd en het peloton alles opslokte, reden Van der Hoorn en Rickaert een dikke minuut weg bij het pak. De twee waren inmiddels bezig met de lokale lus rond Lichtervelde, die in totaal acht keer moest worden afgewerkt. Met nog drie te gaan, hadden Van der Hoorn en Rickaert 1.10 minuten voorsprong op het peloton. Daar achtervolgende Lotto Soudal, Uno-X Pro Cycling en Bingoal Pauwels Sauces WB voor hun sprinters.
Bij het ingaan van de laatste twintig kilometer had het duo vooraan nog een halve minuut over en dus besloot tempobeul Van der Hoorn maar eens te versnellen. Rickaert werd gelost, kon Van der Hoorn wéér een solo afronden? Hij kreeg in ieder geval steun, andermaal door een renner van Alpecin-Fenix. Die waren Tim Merlier al vroeg in de koers kwijtgeraakt en dus mocht nu Guillaume Van Keirsbulck naar hartenlust aanvallen.
De samenwerking tussen Van der Hoorn en Van Keirsbulck was verre van vlekkeloos, waardoor het peloton tot binnen de halve minuut van de kop kwam. Het gat ging echter allerminst makkelijk dicht, met logischerwijs vooral Van Keirsbulck de kop nam. Van der Hoorn kwam op adem in zijn wiel en gooide er in de laatste vijf kilometer een laatste stoot uit. Van Keirsbulck zal ongetwijfeld pissig hebben toegekeken hoe hij de Nederlander zag wegrijden, voor wéér een solo.
Op een enorme plaat en de schouders zwoegend heen en weer reed Van der Hoorn doodleuk weer meter voor meter weg bij het peloton, dat juist zo dichtbij was gekomen. Wie had er nu nog de organisatie om hem terug te halen? Niemand, zo bleek al snel. Van der Hoorn kon rustig omkijken en de armen in de lucht steken, terwijl er in het naderende peloton om plek twee werd gesprint.
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties