Weer niets voor Alaphilippe en getroffen Quick Step: 'Zijn gewoon te goed om aan de zijlijn te staan janken'

Julian Alaphilippe blijft proberen, maar de Fransman van Soudal-Quick Step is tot dusverre nog niet heel dichtbij een ritzege gekomen. Ook in de twaalfde etappe zat hij mee in de uiteindelijke vlucht, maar echt van voren kwam hij in de finale nooit.

'Het was weer een zware dag, ongelofelijk, het hield maar niet op', zo doelt Alaphilippe na afloop op de golf aan aanvallen, die zo'n negentig kilometer aanhield. Vanaf daar kwam er een groep van vijftien weg, inclusief Alaphilippe. Die moest er echter wel heel hard voor werken om met Jasper Stuyven weg te komen. 'We hebben er lang achteraan gereden en ik voelde meteen dat dat als een boemerang terug zou komen.'

Alaphilippe zagen we daarom op de slotbeklimmingen niet meer bij de besten, al heeft hij geen spijt van zijn enorme inspanning om mee te zitten. 'Ik heb alles gegeven. Zelfs als ik wel top was geweest, was het lastig geworden om te winnen. Ik ben rustig in het hoofd en heb op dit moment niet mijn beste niveau. Het was een lastige rit, waarin zelfs Vingegaard en Pogacar op kop reden. Ik begreep er niets meer van.'

Soudal-Quick Step blijft na wegvallen Jakobsen proberen

Dat het deze Tour nog niet voor Alaphilippe is, geldt ook zeker voor z'n hele ploeg. Quick Step rijdt anoniem rond, helemaal nadat Fabio Jakobsen voor de twaalfde etappe opgaf. 'Het is duidelijk dat we momenteel met onszelf vechten, maar dat zou voor elke ploeg gelden die zijn leider kwijt is. Je ziet hetzelfde bij Movistar: dat is Mas verloren op de eerste dag en die ploeg worstelt ook met zichzelf. Je bouwt je team rond één bepaalde renner. Valt die renner dan uit, wat bij ons de facto met Jakobsen is gebeurd, krijg je het gewoon moeilijk', zegt ploegleider Tom Steels in Het Nieuwsblad.

Er blijven zeven renners over, en Steels hoopt dat zij de rug rechten. 'Dit betekent niet dat je je hoofd moeten laten hangen. Dat is de Tour, je moet verder, je hebt geen keuze. We kunnen allemaal in een hoekje wegkruipen en staan huilen, maar wat lost dat op? Bovendien: één kans kan genoeg zijn om alles te keren. Laat dat dan het voordeel zijn: vanaf nu moet niemand zich nog inhouden. Er is geen enkele reden om je nog te sparen. En opnieuw: onze renners zijn gewoon te goed om aan de zijlijn te staan janken. Je moet er gewoon het beste van maken, meegaan in ontsnappingen, en in de race blijven.'