Zonneveld keek met pijn naar gebrek aan steun voor Kooij op EK: 'Dat niemand er aan toe komt...'

Een bedrijvige Mathieu van der Poel, een loeisnelle Olav Kooij, maar geen Europese titel: de teleurstelling was overal aan af te lezen bij de Nederlandse ploeg na het EK wielrennen in Hasselt. Thijs Zonneveld zet vraagtekens bij de steun die de selectie bood aan de sprinter van dienst.

De Nederlandse ploeg was zeer actief. De oranje formatie probeerde de koers hard te maken, maar zat uiteindelijk met lege handen. 'Dat is ook wel een beetje de invloed van zoveel aanvallen met zoveel verschillende renners', legt Zonneveld in zijn podcast In Het Wiel uit. 'Maar als je kijkt naar de samenstelling van het team: met én Teunissen, én Van der Poel, én Van Poppel, én Van Dijke, eigenlijk vier jongens die fantastisch een sprint kunnen aantrekken voor Kooij: dat niemand er aan toe komt...'

'Daar verliest Kooij het ook wel mede, dat hij in de slotfase gewoon helemaal zijn eigen weg moet zoeken', gaat de 43-jarige renner van BEAT Cycling Club verder. 'Dat kan hij beter doen dat hij nu deed, maar het is wel mager. Nederland heeft agressief gekoerst, en sommige jongens waren kapot. Zo'n Danny van Poppel bijvoorbeeld, die zat mee in een groepje ervoor, die heeft gewoon niks meer over om een sprint aan te trekken.'

Lees verder onder de foto

Zonneveld: 'Als Philipsen daar had meegezeten...'

Uiteindelijk ging de titel naar Tim Merlier, die in de sprint te sterk was. Volgens Zonneveld had dat net zo makkelijk anders kunnen lopen. 'Er was nog een groep weg van een man of 20, 25. Daar zaten eigenlijk de verkeerde Belgen in. Als Jasper Philipsen daar had meegezeten... Dat was een hele kansrijke groep. Maar Philipsen zat niet mee, en toen reden Italië en België het dicht.' Philipsen werd uiteindelijk vierde: geklopt in eigen streek door zijn eeuwige rivaal Merlier.

De twee Belgische spurtbommen liggen elkaar niet lekker, maar ze werden (na een smeekbede van Merlier) wel allebei opgesteld door bondscoach Sven Vantourenhout. 'Er was maar een uitslag waarmee hij gelijk had gehad, en dat was winnen. En het is gebeurt. Merlier heeft zelf ook zijn gelijk gehaald. Die heeft Vantourenhout opgebeld om te zeggen: 'Sorry, maar ik hoor hier gewoon in.' Hij heeft Vantourenhout omgepraat om hem te selecteren, en het is gebeurd. En hij wint. Dan heb je wel je gelijk gehaald.'

Lees verder onder de foto

Op het WK opnieuw kans voor Van der Poel? 'Dit was vooral om de benen te testen'

Onder de indruk van de lead-out was Zonneveld dan wel niet, hij vond dat Van der Poel er wel veelbelovend uitzag. En het EK? Daar ging het volgens de analist helemaal niet om. MVDP zou al verder kijken, richting het WK over anderhalve week. 'Hij was een van de weinigen die wilde koersen op een parkoers dat in elkaar was geflanst met een schrijnend gebrek aan fantasie. Om te kijken of er iets te halen viel, maar nog veel meer om zijn benen te testen', vertelt hij in het Algemeen Dagblad.

Volgens Zonneveld kon bij Van der Poel een metamorfose worden waargenomen, voor wie goed keek. 'Je hoeft niet in zijn hoofd te kijken om te zien dat hij er al weken – zo niet maanden – mee bezig is. Hij heeft zichtbaar, en met succes, geprobeerd om gewicht te verliezen. Magere wangetjes, een iel nekje, benen waarop je de spieren en de aders precies kunt zien lopen. Ik kan me niet herinneren dat ik hem ooit zo scherp heb zien staan', benoemde hij het verschil in gewicht.

En dus kan de man uit Kapellen zomaar gaan verrassen, al zijn die veranderingen wel nodig geweest, denkt Zonneveld. 'Het WK in Zürich telt zo’n 4500 hoogtemeters, verspreid over 273 kilometer. Iets voor lichte mannetjes van een kilo of 65 met vuur in hun kuiten, niet voor flandriens met betonnen bovenbenen van 75 kilo. Maar hij gelooft erin dat het kan, anders hongert hij zichzelf niet zo uit. En zo moeilijk is dat parcours nu ook weer niet. Er is maar één klimmetje echt steil van de drie per ronde. De andere twee zijn aan een procent of vijf', concludeert de columnist, die Van der Poel dus wel een kansje toedicht.