Zware emoties bij Axel Zingle, die leven van vriend Joalland redde: 'Ik zag dat hij buiten bewustzijn was'

Een bijzonder verhaal uit de nasleep van de GP La Marseillaise, eind januari. In de afdaling van de Cretes, een klim in die wedstrijd, vond een zware valpartij plaats. Twee slachtoffers: Axel Zingle van Cofidis en Yael Joalland van de bescheiden CIC U Nantes Atlantique-ploeg. Zingle kon gauw opstaan, zijn collega en naar nu blijkt goede vriend Joalland niet. De Cofidis-renner en de Fransman doe nu hun bijzondere verhaal: 'Ik ben bij hem gebleven tot er medische hulp was.'

In een stuk van Directvelo gaan Zingle en Joalland in op de cruciale momenten na die valpartij. ' Ik verloor het bewustzijn. Ik heb geen herinnering aan deze val en de momenten die volgden. Het laatste beeld dat ik me herinnert, is de top van de Crêtes. Toen werd ik wakker in het ziekenhuis in Marseille. Maar ik weet wat Axel voor mij heeft gedaan. Gelukkig was hij er. Hij heeft misschien mijn leven gered', concludeert Joalland. Hij is zijn vriend Zingle zeer dankbaar voor zijn hulp.

Joalland viel vijf kilo af sinds val, maar droomt: 'Wil weer op de fiets stappen'

Zingle heeft de gevolgen van de val nog op zijn netvlies staan. 'Na de val kostte het me wat tijd om weer bij zinnen te komen. Maar toen ik Yaël zag, leek hij niet echt bij bewustzijn. Hij was vooral aan het stuiptrekken, lag op zijn rug en zijn mond zat vol bloed. Ik zag dat hij geen adem meer kon halen. Ik begreep dat hij hard op zijn hoofd was gestoten. Ik was erg bang voor hem, hij had kunnen sterven', vertelt de nog altijd ontdane Cofidis-coureur. 'Er zijn vaak valpartijen geweest, maar deze... Ik bleef bij hem tot er een arts in de buurt was. Het was zwaar, omdat hij een vriend is van me. Al had ik iedereen geholpen die daar had gelegen.'

Het verdict voor Joalland was niet mals: ongeveer tien breuken had de renner in zijn gezicht. Ook is de Fransman geopereerd aan enkele rugwervels. Het herstel is zeer onzeker. Al droomt Joalland hardop. 'Ik ben sinds de val vijf kilo afgevallen, en ik was al mager. Maar ik wil terugkeren op de fiets. Nu terugkeren naar huis, naar mijn vriendin en hond zou al heel fijn zijn, maar ik denk dat ik ooit wel weer op de fiets stap', zegt de man die nog altijd in het ziekenhuis van Marseille ligt.