Cameron Meyer: 'wilde rit' van negenvoudig (!) wereldkampioen komt ten einde

Aan het einde van elk wielerseizoen geeft weer een nieuwe 'sloot' coureurs er de brui aan en dat is anno 2022 niet anders. Eén van die coureurs is de Australische hardrijder Cameron Meyer, wiens loopbaan we bij In de Leiderstrui graag nog eens aan het licht brengen.

Meyer werd op 11 januari 1988 geboren in Perth, de grootste stad van West-Australië. Anderhalf jaar later werd broer Travis geboren, met wie hij uiteindelijk jaren doorbracht op WorldTour-niveau. Op twaalfjarige leeftijd begonnen de Meyers te wielrennen op de baan, net zoals zoveel Australische talenten. Uiteindelijk werd de weg er ook vrij snel bij gedaan.

Meyer neemt het tegen Kittel op in tijdritten

Dat er talent was, was namelijk al vrij snel duidelijk. Zo wonnen de broers in 2006 het NK en WK ploegkoers en ploegenachtervolging op de baan bij de junioren, terwijl Cameron het jaar daarvoor ook al de oversteek maakte naar Europa voor het wereldkampioenschap op de weg. In de door Marcel Kittel gewonnen tijdrit bij de junioren eindigde hij als zevende, om een jaar later vijfde te worden.

In 2007 kwam Meyer uiteindelijk bij de continentale formatie SouthAustralia.com-AIS terecht, waar hij in zijn tweede seizoen definitief doorbrak. Winst in de Ronde van Japan, een goede prestatie in de hoog aangeschreven rittenkoers Circuito Montanes (tweede in tijdrit achter toptalent Lars Boom) en als klap op de vuurpijl een derde plaats op het WK tijdrijden voor beloften.

Garmin-teambaas Jonathan Vaughters zag het Australische talent en besloot hem voor 2009 op te nemen bij zijn WorldTour-ploeg. Meyer mocht als 21-jarige hardrijder ook direct naar de Giro, maar dat was teveel van het goede. Na een kekke zesde plek in de slottijdrit van de Ronde van Zwitserland richtte hij zijn pijlen voor het eerst op het WK baan bij de profs, waar hij de puntenkoers wist te winnen.

Meyer verdient met goede prestaties plekje in Australische WorldTour-ploeg

2010 was het jaar van zijn grote doorbraak. Derde in de Ronde van Oman, het finishten van zijn eerste grote ronde met de Giro en met name een clean sweep van drie titels op zowel het WK baan als de Commonwealth Games. Meyer trok die vorm direct door naar de Australische zomer, met een eindzege in de WorldTour-koers Tour Down Under.

Met al die goede prestaties was Meyer een man die in de in 2012 opgerichte WorldTour-formatie Orica GreendEdge hoorde, waar hij na twee jaar samen koersen met broer Travis bij Garmin dan ook terechtkwam. Namens dat team tastte hij in het eerste jaar zijn mogelijkheden als klassementsrenner af, met een tiende plek in Tirreno-Adriatico en een elfde plaats in de Ronde van Californië als gevolg.

In 2013 mocht hij het nog eens de transitie proberen te maken die onder meer Bradley Wiggins vanuit de baan maakte, met wisselend succes. Meyer eindigde in dat seizoen als zesde in de Ronde van Turkije en vijfde in de Ronde van Californië, maar zijn grootste successen behaalde hij vooral in Zwitserland. Een ritzege en een tiende plek vielen hem ten deel in 2013, om een jaar later opnieuw een etappe te winnen.

'Persoonlijke problemen' dwingen Meyer tot tijdelijke stop

In de jaren daarna ontwikkelde de tijdrijder zich tot vooral tot knecht, waarna hij in 2016 besloot andere oorden op te zoeken. Samen met Mark Renshaw en Nathan Haas trok hij naar Dimension Data, maar dat werd absoluut niet wat hij ervan had verwacht. In mei verscheurde hij zijn contract. 'Jammer genoeg heb ik de moeilijke beslissing genomen Team Dimension Data for Qhubeka te verlaten, wegens persoonlijke omstandigheden waarmee ik sinds kort word geconfronteerd. Ik heb niet kunnen trainen of koersen op het niveau dat vereist is voor de WorldTour', klonk het. Eind dat jaar stopte ook Travis met fietsen.

Het duurde even voor we weer wat hoorden van Meyer, die in 2017 terugkeerde bij de continentale formatie van (inmiddels) Mitchelton-Scott en ook weer twee wereldtitels greep op de baan, om zijn totaal daar op acht te brengen. Hiermee maakte hij dusdanig veel indruk dat hij in 2018 weer bij de WorldTour-ploeg terechtkwam, om daar direct goud op de Commonwealth Games te grijpen.

Meyer bleef tot het einde van zijn loopbaan onderdeel van de Australische WorldTour-ploeg, maar op het gebied van resultaten bleef het vooral bij twee Australische titels in 2020 en 2021. Mooie zeges, dat zeker, maar het vuur doofde toch wat en in zijn laatste drie jaar reed hij amper veertig koersdagen bijeen in Europa. Het bericht van september dat hij zou stoppen kwam dan ook niet als een verrassing.

'Het is een wilde rit geweest', begon de negenvoudig wereldkampioen op de baan zijn afscheidswoord. 'Ik kijk terug op deze reis met veel gelukkige momenten. Ik kan Gerry en Val Ryan niet genoeg bedanken voor alle geweldige jaren bij GreenEdge en kijk erg uit naar een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik wens iedereen in het team het beste', stelde de Aussie, die na zijn loopbaan aan de slag is gegaan als baancoach bij British Cycling.

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)