In de voetsporen van Anna en Chantal | Van Anrooij: 'Als Anna op kop rijdt, gaat het zoveel harder'

De afscheidstournee van Anna van der Breggen en Chantal van den Broek-Blaak is in volle gang. Beide rensters van SD Worx hangen hun fiets binnenkort aan de wilgen, waarna ze als ploegleidsters aan de slag zullen gaan bij diezelfde ploeg. Het einde van een tijdperk, maar een nieuwe lichting dient zich aan. In de Leiderstrui brengt de opvolgsters van de twee iconen in beeld en gaat met hen in gesprek. In deze editie: Shirin van Anrooij van Trek-Segafredo.

Noot: dit interview is gepubliceerd voorafgaand aan de ploegpresentatie waarin Chantal van den Broek-Blaak bekendmaakte dat ze er toch nog een paar jaar aan vast plakt.

Shirin van Anrooij: een introductie

De nog maar 19-jarige Van Anrooij fietst sinds 2020 rond in het tenue van Trek-Segafredo, waar ze in augustus dat jaar als stagiaire begon. In de jaren daarvoor heeft ze bij de junioren al de nodige medailles binnengesleept. De Zeeuwse werd in 2019 Nederlands en Europees kampioene tijdrijden in die categorie en behaalde tevens een zilveren plak op het WK tijdrijden. In 2021 was Van Anrooij tussen de profs al meermaals op de afspraak. Ze werd vierde op het NK wielrennen en pakte de winst in het jongerenklassement van de Tour de Feminin.

Van Anrooij is eveneens actief in het veldrijden, in de kleuren van Baloise-Trek Lions. Bij de junioren wist ze in 2020 zowel het Nederlands als het wereldkampioenschap te winnen. Ook bij de elite was het in dat jaar tweemaal raak, want de jonge renster trok de winst in de crossen in het Luxemburgse Contern en Pétange naar zich toe. Bij de wereldbekercross in Tabor, in 2021, ging het echter gruwelijk mis. Van Anrooij kwam hard ten val en liep daarbij een diepe, open wond op. Na een revalidatie van zo’n twee maanden kon ze gelukkig weer terugkeren in het veld, al kampt ze wel nog met de nodige gevolgen: de renster heeft geen gevoel meer van het litteken tot aan haar pols.

Die crash diende wel als een eyeopener voor de dame uit Kapelle. In september start Van Anrooij, naast het fietsen, namelijk met een studie. ‘Dat was ik eigenlijk al van plan, maar sinds het incident in Tabor al helemaal. Je weet nooit hoe zulke dingen af kunnen lopen. Dan is het ook wel heel fijn om er iets naast te doen, in plaats van alleen maar te fietsen.’

Nu is Van Anrooij dus bezig aan haar eerste seizoen als prof in het wegwielrennen, al kende ze wel wat opstartproblemen. ‘In het begin moest ik er wel weer inkomen. Ik was toen mentaal en fysiek gezien nog niet heel sterk vanwege die val, waardoor ik vooral met veel angst op de fiets zat. Aangezien ik weinig durfde, kon ik niet altijd het werk verrichten dat de ploeg van me verwachtte. Daar zat ik toen eigenlijk wel echt mee.’ Onderhand is de angst gelukkig gezakt naar het niveau van vóór de crash, zo geeft ze aan. ‘Het gaat steeds beter. Ik merk dat ik de wedstrijden bij de profs echt een stuk leuker vind dan bij de junioren, dus in principe is het alleen maar positief.’

Haar kwaliteiten liggen vooral bij het tijdrijden, wat dan ook terug te zien is aan haar gewonnen medailles. ‘Daarnaast hou ik van het rijden van meerdaagses. Ik vind het vooral heel leuk dat daar veel klimwerk bij komt kijken en je dan een hele week op hoog niveau moet presteren, in plaats van dat alles van één dag afhangt.’ Het veldrijden blijft Van Anrooij ook plezieren, waar ze naar eigen zeggen dan ook zeker niet mee zal stoppen. Een voorkeur aangeven voor één van de twee disciplines, dat kan ze niet. ‘Uiteindelijk denk ik wel, maar binnen een paar jaar nog niet. Ik vind het allebei even leuk.’

Het tijdperk na Van der Breggen en Van den Broek-Blaak

In haar debuutseizoen als profwielrenster stuitte Van Anrooij al direct op het machtige SD Worx. Een heel sterk blok, zo omschrijft ze het zelf. ‘Vooral in de breedte, want ze beschikken over veel sterke klimsters. Als Van der Breggen bijvoorbeeld gaat knechten voor Demi Vollering in Luik-Bastenaken-Luik, dan kun je daar gewoon bijna niet tegenop. Ze heeft ontzettend veel klasse en als ze op kop gaat rijden, merk je gewoon dat het meteen zoveel harder gaat. Eigenlijk moet je dus altijd proberen te achterhalen hoe die ploeg gaat rijden en daarop proberen te anticiperen, maar dat is toch wel lastig.’

Waar Van Anrooij bezig is aan haar debuutseizoen tussen de profs, hangt Van der Breggen haar fiets na dit seizoen aan de haak. Een grote omschakeling, als je het Van Anrooij vraagt. ‘De beste renster uit het peloton gaat stoppen, terwijl zij normaal de koers in handen heeft. Als Anna wil winnen, dan kan ze winnen en dan kan ze dat bijna overal zelfs wel solo doen. Zo niet, dan helpt ze een van haar ploegmaatjes aan de winst. Ze is er altijd en zit iedere koers van voren. Als ze wegvalt, denk ik dat je dus wel verschil gaat merken.’

'Als Anna of Demi wat tegen je zegt, blijft dat toch wel gewoon speciaal'

Van Anrooij heeft de afgelopen periode al de nodige ervaringen met haar collega rensters uitgewisseld. ‘Ik lig vaak op de kamer met Lucinda Brand, waar ik dit seizoen echt al veel van geleerd heb.’ Uiteraard maakt ze ook regelmatig een praatje met rensters van andere ploegen, zo ook met de dames van SD Worx. ‘Als Anna of Demi dan wat tegen je zegt, blijft dat toch wel gewoon speciaal. Zij hebben alles waar ik nu doorheen moet, zelf ook meegemaakt. Daardoor hebben ze veel meer kennis en ervaring.’

De komende jaren ligt de focus voor Van Anrooij vooral op het ontdekken van haar eigen kwaliteiten. ‘Daarnaast moeten we kijken waar de ploeg met me naartoe wil, al denk ik zelf dat dat meer richting de grote rondes gaat zijn. Ik hoop ieder jaar een stapje te kunnen zetten, waardoor ik uiteindelijk de kans krijg om zelf eens voor een mooie uitslag te gaan, in plaats van dat ik van begin af aan moet knechten.’ Welke koers hoopt ze dan ooit te kunnen winnen? ‘Dan toch wel de Giro of de Tour! Volgend jaar hoop ik in een grote ronde te kunnen debuteren, al ligt het er maar net aan of de ploeg dat wil. Dit jaar vonden ze me nog te jong en achtten ze het nog te zwaar voor me.’

Aangezien ze nog maar aan het begin van haar carrière staat, heeft Van Anrooij alle tijd om zich nog verder te ontwikkelen. Zelf denkt ze op verschillende vlakken nog te moeten groeien, wil ze ooit het niveau van rensters als Van der Breggen bereiken. ‘Sowieso qua duurvermogen, maar ook op het gebied van snelheid en kracht. Sommige zaken komen met de jaren, kijk bijvoorbeeld maar naar het aantal vlieguren dat Van der Breggen erop heeft zitten rondom het trainen. Daarnaast moet je vertrouwen in jezelf krijgen en er mentaal klaar voor zijn. Ik denk dat ik op alle vlakken nog wat procentjes moet bijwinnen om ooit het niveau van die rensters te kunnen behalen.’

De Nederlandse suprematie in het vrouwenwielrennen

Dat Nederland domineert in het vrouwenwielrennen, is zeker niet altijd even makkelijk. Integendeel zelfs, beaamt Van Anrooij. ‘Het kan soms lastig zijn, zeker als je het vergelijkt met andere landen. Dan is het hier moeilijk om een plekje te bemachtigen in de nationale selectie voor een kampioenschap, of om daar vervolgens ook hoog te eindigen.’

'Ik denk zelfs dat we er alleen maar sterker door worden'

Waar vier landgenotes afgelopen maand in actie kwamen op de Olympische Spelen, droomt Van Anrooij zelf ook al voorzichtig van deelname aan ‘s werelds grootste sportevenement. Ze ziet echter in dat dat dus wel eens een moeilijk verhaal zou kunnen worden. ‘Er mogen maar vier rensters mee namens Nederland. Als je bijvoorbeeld ziet hoe sterk Lucinda Brand en Ellen van Dijk (haar ploeggenoten) internationaal rijden en zij vervolgens niet worden geselecteerd, weet je dat de kans heel erg klein is dat je er zelf ook ooit heen kan.’

‘Maar ik denk dat dat eigenlijk ook juist een reden is waardoor we zo sterk zijn’, vervolgt ze. ‘Je moet namelijk altijd goed zijn. Dat is altijd al zo geweest, want ook bij de junioren is Nederland meestal best een sterk land. Uiteindelijk moeten andere landen alsnog tegen de Nederlanders opboksen, dus ik denk niet dat het heel veel uitmaakt. Ik denk zelfs dat we er alleen maar sterker door worden.’

Vrouwenwielrennen vs. mannenwielrennen

Het vrouwenwielrennen zit volgens Van Anrooij zeker in de lift. ‘Steeds meer koersen worden uitgezonden, bij veel ploegen gaan de salarissen omhoog en er vindt volgend jaar een vrouweneditie van de Tour de France plaats’, merkt ze op. Toch plaatst ze een kanttekening en denkt ze dat we niet te hard van stapel moeten lopen. ‘We willen allemaal dat er meer vrouwenkoersen georganiseerd worden, maar dan zullen de ploegen eerst groter moeten worden. Tevens moeten er meer ploegen ontstaan om überhaupt al die koersen met rensters te kunnen vullen. Het moet ook allemaal niet té snel gaan, voordat we straks te veel stappen vooruit zijn gegaan en we daardoor weer een stap terug moeten zetten.’

Dat haar ploeg Trek-Segafredo tevens over een mannentak beschikt, levert volgens de jonge renster zeker de nodige voordelen op. ‘Eigenlijk verloopt heel veel hetzelfde voor mijn gevoel. Zo gaan we samen met de mannen op trainingsstages en bereiden we ons gezamenlijk voor op de klassiekers, waardoor je veel van hen kunt leren. Superfijn! Omdat alles bij de mannen zo professioneel geregeld is, is dat bij ons ook het geval. Trek vindt het namelijk belangrijk dat alles gelijk wordt getrokken, dus dat is ontzettend mooi!’

Door: Joëlle Smeets - j.smeets@indeleiderstrui.nl