Anna Kay over haar seizoen, een vervelend maagvirus, het WK, gravellen en reizen tussen België en Engeland

Anna Kay stond jarenlang te boek als één van de allergrootste veldrittalenten. En dat was ook niet zo gek, daar ze bijvoorbeeld als derde finishte op het beloften-WK van 2020. Momenteel bezet de kleine dame uit Engeland de zesendertigste plaats op de UCI-ranking en kent ze vooral seizoenen met veel ups en downs. In de Leiderstrui sprak over van alles en nog wat met de goedlachse renster uit Gateshead.

Laten we nog even kort maar krachtig terugblikken op een aantal in het verleden geboekte resultaten van Kay, die anno 2023 overigens een relatie heeft met Alpecin-Deceuninck-talent Jente Michels (winnaar van het meest recente EK veldrijden voor beloften). Kay heeft zich sinds haar 'officiële' crossintrede in 2015 met rasse schreden ontwikkeld, wat zich in 2019 bijvoorbeeld uitte in een zilveren medaille op het in Italië georganiseerde Europees Kampioenschap. Destijds moest Kay slechts twaalf seconden toegeven op laureate Ceylin del Carmen Alvarado, iemand die nu deel uitmaakt van de absolute wereldtop. Ook een jaar later ging het Kay voor de wind, met dus die derde plaats op het WK als hoogtepunt. In de daaropvolgende winters waren het vooral toptiennoteringen die de boventoon voerden, met af en toe een 'buitenlandse' triomf (lees: een cross in Groot-Brittannië, Ierland of Italië).

Kay doet mee aan WK veldrijden en trekt seizoen daarna nog door

'Over het algemeen ken ik een aardig goed seizoen, al heb ik wel een aantal weken te kampen gehad met een maagvirus', analyseert Kay na afloop van de Exact Cross in Essen - waar ze als zevende over de meet bolde - haar seizoen tot dusverre met deze website. 'Dat was dus wel ietsjes minder. Maar als ik het seizoen tot dusverre vergelijk met vorig jaar, is het vele malen beter. Dat maagvirus heeft er echter wel flink ingehakt. Ik finishte bijvoorbeeld pas als twintigste in Dublin. Ik ben ook wat gewicht verloren als gevolg van de ziekte en het is moeilijk om dat weer terug te krijgen.'

Kay ging onlangs dus door een ietwat moeilijke tijd, al ziet ze zeker ook licht aan het eind van de tunnel. 'Ik heb een aantal mooie piekresultaten gekend, zoals de derde plaats in de Koppenbergcross of de zevende plaats op het EK veldrijden. Die twee steken er toch wel bovenuit wat betreft hoogtepunten.' Wanneer we de Britse vervolgens vragen in welke wedstrijden we haar dit seizoen zoal nog kunnen verwachten, antwoordt ze parcours-specifiek. 'Ik ga waarschijnlijk vooral crossen met veel hoogteverschil rijden. Hoe heuvelachtiger, des te beter voor mij. Dat neem ik dus zeker mee in het samenstellen van mijn programma. Bovendien rijd ik het liefste zo min mogelijk dubbelen weekenden.'

Lees verder onder het Instagrambericht!

Ook het in Tabór georganiseerde WK veldrijden staat op de (voorlopige) planning van Kay. 'Normaal gezien ga ik inderdaad ook naar het wereldkampioenschap. Dat zal dan niet mijn laatste wedstrijd van het jaar worden. Het is de bedoeling om tot en met eind februari door te crossen, temeer omdat er een aantal fijne wedstrijden na het WK ingepland staan.' Zijn er dan nog een aantal specifieke crossaspecten waar Kay het meest op wil verbeteren? 'Bij mij is het eigenlijk altijd zo geweest dat ik nog veel aan kracht kan winnen. Bovendien zou het me helpen als ik iets meer zou durven. Soms ben ik nog ietsjes te angstig in het crosspeloton. Een beetje extra vertrouwen hebben zou in dat kader al heel veel schelen, ook om op die manier zo veel mogelijk posities te winnen. Op technisch gebied gaat het namelijk allemaal prima.'

Zien we Kay volgend jaar vaker in gravelwedstrijden?

Afgelopen zomer gaf Kay - net als vele andere crossers - acte de présence in een aantal wegwedstrijden. Ondanks dat ze het leuk vindt om te doen, is het wegwielrennen niet echt een discipline waar ze zich de komende jaren op wil toeleggen. 'Het veldrijden is veruit het belangrijkste voor mij. Ik zal natuurlijk wel wat wegwedstrijden gaan rijden, al is dat wel in dienst van de cyclocross', benadrukt ze. Wanneer we haar vervolgens naar haar gravelambities vragen - in juni finishte ze immers nog als tweede in een Spaanse manche van de UCI Gravel World Series - lijkt Kay net een tikkeltje enthousiaster. 'Ik heb dit jaar aan één gravelrace meegedaan. In Spanje was er een heuvelachtig parcours uitgetekend, dus dat lag me wel! Het ging ook direct erg goed, met uiteindelijk die tweede plaats als eindresultaat. Het was echt één van de beste dagen op de fiets die ik gekend heb. Indien de mogelijkheid zich voordoet, zou ik het dus erg leuk vinden om nog wat vaker te gaan gravellen.'

Je vriend woont in België, je ouders resideren in Engeland. En dat terwijl je hoofdzakelijk je wedstrijden in België afwerkt. Kay lijkt het allemaal te kunnen combineren, al vertelt ze wel dat het niet altijd even makkelijk is. 'Dit seizoen ben ik ook vaker in Vlaanderen dan voorbije jaren. Ik denk dat ik nog zo’n 30 procent van de tijd in Engeland ben', duidt ze haar tijdsindeling. 'Soms is het wel moeilijk om continu heen en weer te reizen tussen Groot-Brittannië en het Europese vasteland. Maar dan vooral in fysiek opzicht. Mentaal is het niet zo’n probleem. Het is vooral enorm vermoeiend om telkens te reizen. Als je dan nog slechte vluchttijden hebt, is je lichaam sneller uitgeput. En dat is natuurlijk niet de beste voorbereiding op een koers. Maar gelukkig is het niet ieder weekend zo.'

Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)