De wegwedstrijd van de vrouwen op het WK wielrennen is gewonnen door Lotte Kopecky. De Belgische liet het vuile werk door Demi Vollering opknappen en klopte haar in de sprint. Chloe Dygert werd tweede, voor Elisa Longo Borghini: Vollering liep zo ook een medaille mis.
Het was een kletsnatte dag in Zürich. De dames begonnen in een verregend Uster aan de 154 kilometer lange beproeving. Vanaf de stad bij de Greifensee reed het peloton door naar Zürich, waar het plaatselijke rondje aangedaan werd. Vijf keer zouden de rensters de ronde van 27 kilometer aandoen. Daar waren de loeisteile Bergstrasse en de Witikonerstrasse de scherprechter.
Voor de start werd er een moment genomen om de overleden Muriel Furrer te herdenken. de 18-jarige Zwitserse overleed aan de gevolgen van een valpartij bij de juniorenkoers van donderdag. Na een dag in het ziekenhuis in kritieke toestand te hebben gelegen bezweek zij op vrijdag aan haar verwondingen. De minuut stilte was indrukwekkend, en de Zwitserse ploeg was zichtbaar aangedaan.
Na de minuut stilte begonnen de dames aan hun koers. Vanaf het begin reden er direct drie dames weg: de Luxemburgse Nina Berton, de Spaanse Sara Martín en de Zwitserse Caroline Baur reden samen weg. Zij kregen ongeveer anderhalve minuut voorsprong, maar vanaf de eerste helling werd het tempo in het peloton omhoog gegooid. Nederland zette Mischa Bredewold aan kop, en dus liep de voorsprong terug naar een halve minuut. Met honderd kilometer te gaan was het avontuur van de drie voorbij. Dat kwam met name door een versnelling van Thalita de Jong, die de Belgische Julie Van De Velde meekreeg.
Kopgroep van elf (met twee Nederlanders) wordt teruggehaald door team NL
Die ontsnapping was van korte duur, maar het was het begin van een hectische fase. Na een spervuur aan demarrages reden elf dames weg: Voor Nederland zat Bredewold erbij, evenals Riejanne Markus. De groep bestond verder uit Justine Ghekiere (België), Soraya Paladin (Italië), Sarah Gigante (Australië), Elena Hartmann (Zwitserland), Franziska Koch (Duitsland), Niamh Fisher-Black (Nieuw-Zeeland), Mie Bjørndal Ottestad (Noorwegen), Christine Majerus (Luxemburg) en Urska Zigart (Slovenië). Een sterke kopgroep, waar Nederland het overtal had. Toch voelde Vollering zich daar niet goed bij: Pauliena Rooijakkers zette zichzelf daarom op kop, en die reed het gat in een klap dicht. Met zeventig kilometer te gaan was er dus een hergroepering.
De hergroepering zorgde eventjes voor demarrages, maar het tempo van de Nederlandse vrouwen zorgde ervoor dat de tweede volle ronde op het plaatselijke circuit relatief rustig verliep. Traag ging het uiteraard niet: Met zo'n vijftig kilometer te gaan waren er nog veertig verkleumde rensters over in het peloton, waar de regen en kou om zich heen sloeg. Wel betekende het tempo van de Hollanders dat Pauline Ferrand-Prévot het niet kon bijbenen. De Française was een outsider, maar kon al snel afgeschreven worden voor de wereldtitel op de weg. Op de voorlaatste passage van de Bergstrasse nam Vollering het voortouw. Dat zorgde voor een aantal gaatjes, waardoor onder anderen Grace Brown het niet bij kon benen.
Rooijakkers zette vervolgens een soort lead-out in, waarna Vollering zelf weer de kop nam. Slechts een handjevol dames konden volgen, maar het overtal van Oranje was weg: Vos en Pieterse losten, en de kopvrouw zat alleen. Kopecky volgde in ieder geval ogenschijnlijk makkelijk. Eventjes waren er slechts een zevental dames over, waar Vos en Pieterse losten. Maar in de chaos na de versnelling kwam veel weer bij elkaar. Markus keerde terug en reed weg met de Belgische Justine Ghekiere. Snel reden zij weg, en de desorganisatie daarachter zorgde weer voor een samensmelting van een groep van ongeveer twintig rensters.
Vos en Markus gaan aan kop laatste ronde in
De twee koplopers hadden een maximum voorsprong van ongeveer 45 seconden, maar Vollering wilde koste wat kost de controle houden. Met een teruggekeerde Bredewold en Pieterse werd het gat snel dichtgereden. Toen het gat tien seconden was koos Vos weer het hazenpad. Die sloot, samen met de Australische Ruby Roseman-Gannon, aan bij de twee vooraan, die de voorsprong weer uitbreidden. Een heerlijke situatie voor team NL, zou je denken. Even leek het weer dat Nederland achter Nederland aan zou gaan: Bredewold hield het gat klein, maar uiteindelijk hield zij ook de benen stil. Zodoende reden de vier onder het geluid van de bel de laatste ronde in met een minuut voorsprong.
Het was een enorme voorsprong voor vier sterke rensters: het voordeel leek nu absoluut bij Nederland te liggen. Vos leek het bij de oversteek naar de koplopers het even moeilijk te hebben maar op de Bergstrasse bleef zij bij haar drie medevluchters. Bij de achtervolgers spatte het hier uit elkaar: Kopecky, Vollering, Liane Lippert (Duitsland), Chloe Dygert (Verenigde Staten) en Elisa Longo Borghini (Italië) reden, buiten beeld, weg bij de rest van de favorieten. Zij volgden op driekwart minuut en kwamen vrij vlug dichter. Vollering liet ondertussen het werk aan haar medeachtervolgers: zij ging haar landgenoten niet terughalen.
Toen die groep steeds dichter bij de koplopers kwam demarreerde Longo Borghini. Vollering reageerde, maar Kopecky liet een gat. Samen reden zij het gat dicht. Lippert sloot later ook aan: zo kregen we zes koplopers, zonder Kopecky en Dygert maar met twee Nederlanders: Vos kon op haar tandvlees mee maar Markus niet. Die sloot aan bij Kopecky en Dygert, die op een seconde of vijftien volgden. Op de top van de heuvel van Binz keken de koplopers een beetje naar elkaar, waardoor de achtervolgers dichterbij kwamen. Daar reed de Amerikaanse weg bij de titelverdediger: het leek niet de dag te worden van Kopecky.
Alles komt weer bij elkaar in de slotfase
Dat was ook het geval voor Vos, die loste op het plateau bovenop de klim. Zij werd voorbij gevlogen door de Amerikaanse tijdrijdster, die stukje bij beetje dichterbij kwam. Zij sloot op veertien kilometer van de meet aan bij de voorste groep, waar Vollering inmiddels haar zwarte regenjas had uitgedaan. Maar niet alleen de Amerikaanse kwam terug: plots was Kopecky terug, met Vos in het wiel. Ook Markus kwam zelfs terug: Drie Nederlanders, twee Belgen en vijf eenlingen: zo gingen we de absolute slotfase in.
Op de laatste hellende strook voor de afzink was de laatste aanval van Vollering, maar die was zeer doorzichtig. Kopecky ving op, evenals het merendeel van de groep. Door de versnelling zat ze nu wel alleen: weer waren Vos en Markus eraan voor de moeite. Dat wilde de Belgische titelverdediger zo houden: zij haalde door in de afdaling om ervoor te zorgen dat de twee Nederlanders niet terug zouden keren. Vollering haalde door op de laatste hellende strook in een verwoede poging Kopecky te lossen maar Longo Borghini counterde scherp. Zij sloeg snel een gat: de Nederlandse kopvrouw werd gedwongen te achtervolgen. Dat kostte Lippert en Kopecky bijna de kop, maar met vier kilometer te gaan was alles weer bij elkaar.
Zo gingen we met vier dames naar de laatste kilometer, maar in de achtergrond waren Roseman-Gannon en Dygert aan het terugkeren: de koplopers wilden niet samenwerken. Zo werden het niet vier, maar zes dames die gingen strijden om de wereldtitel. Vos en Markus waren te ver. Roseman-Gannon probeerde nog een coup te plegen in de slotkilometer, maar Vollering liet niets gaan. Zij ging van kop de sprint aan, maar Kopecky kwam er simpel overheen en veroverde zo haar tweede wereldtitel. Dygert werd tweede, voor Longo Borghini. Ver achter de winnares won Puck Pieterse het sprintje van haar concurrenten om de wereldtitel bij de beloften, een schrale troost voor de Nederlanders.
Results powered by FirstCycling.com
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties