Van Vleuten met pijn in het hart toch voorstander van tijdritten op gewone fiets, Dumoulin allesbehalve

Onlangs brak Ellen van Dijk haar rechterenkel. De drievoudig wereldkampioene tijdrijden klapte tijdens een trainingsrit in Spanje hard op een aanhanger, met dus serieuze gevolgen van dien (haar deelname aan de Olympische Spelen komt er misschien door in gevaar). Die crash heeft de discussie rondom veiligheid van tijdritfietsen weer nieuw leven ingeblazen, zo blijkt uit een artikel van de NOS.

De Nederlandse publieke omroep liet ex-prof Annemiek van Vleuten, zelf natuurlijk allesbehalve een onverdienstelijk tijdrijder, aan het woord omtrent de veiligheidskwestie. Het was namelijk in dezelfde week dat ook Movistar-coureur Lorenzo Milesi onderuit ging op training. Is het nog wel verantwoord om op deze speciale tijdritfietsen te stappen? Dat was de vraag die (logischerwijs) gesteld werd. Qua houding houdt een tijdrijder zijn of haar hoofd naar beneden, het liefst tegen de handen aan. Daardoor wordt het zicht stevig verminderd, terwijl dat op een gewone racefiets (met bijbehorende houding) natuurlijk niet het geval is.

'Ik zeg dit toch een beetje met pijn in het hart, maar misschien is het beter om de tijdritten weer op gewone fietsen te rijden', klonk het duidelijk uit de mond van Van Vleuten, de olympisch kampioene tijdrijden van Tokio. 'Ik ben uiteraard een groot fan van tijdrijden. Het is toch een beetje de Formule 1 van het wielrennen. Het testen op aerodynamica in de windtunnel, de snelheid, het vermogen. Dat vond ik altijd heel mooi aan de discipline. Maar ik heb in 2015 ook de gevaren ervan ontdekt', doelt ze vervolgens op haar trainingsongeval in Livigno, waar ze werd geschept door een auto en daar een waslijst aan breuken bij opliep.

Dumoulin vind tijdrijden heel bijzonder, maar niet gevaarlijk

'Sindsdien ben ik me altijd bewust van de gevaren', vervolgde Van Vleuten. 'Ik heb nooit meer onbevangen kunnen trainen op de tijdritfiets. Ook al fiets je met 50 kilometer per uur op een dijk waar verder niemand rijdt. Het is heel kwetsbaar: de remmen zitten niet in de buurt van je handen. Je wil winnen, het gaat om seconden, en dan neem je risico's. Zeker als je in dat stuur ligt en je je van een heuvel af laat storten met 80 kilometer per uur. Dan moet je er maar op vertrouwen dat het goed gaat. Het voelt dan een beetje zoals een ritje in de achtbaan. De Baron in de Efteling. Feit is ook: we rijden veel harder dan tien jaar geleden. Het gaat sneller en sneller. Ik denk niet dat er een andere winnaar uit de bus komt met een gewone fiets, het gaat erom wie het hardst trapt, toch?'

Met de stellingname van het 'verbieden' van de tijdritfiets was Tom Dumoulin, ook een specialist van jewelste, het absoluut niet eens. 'Maar ik ben ook wel een beetje gekleurd', gebood eerlijkheid hem te zeggen. 'Ik vind het tijdrijden heel bijzonder. Dat hele zoeken naar innovatie met speciale, aerodynamische fietsen, pakken en helmen is een leuk spel dat bij het wielrennen hoort. Ik snap ook niet zo goed wat er gevaarlijk is aan tijdrijden. Volgens mij is dat wel het minst gevaarlijke onderdeel in de hele wielersport. Renners vallen veel vaker met wegfietsen dan met tijdritfietsen, hoor. Tel alle valpartijen maar eens op. Dus ik zie nog niet echt een patroon, eerlijk gezegd.'