De ontgoocheling is groot bij Kopecky: 'Ik pak het zilver, maar verlies hier het goud'

Lotte Kopecky fietste achter een ontketende Annemiek van Vleuten naar de dichtste ereplaats op het WK in Wollongong. Ze leverde voor België een historische prestatie om voor het eerst sinds 1994 een medaille bij de elite vrouwen op het WK te bemachtigen. 'Maar ik had natuurlijk liever gewonnen', aldus Kopecky.

De Belgische won de sprint van de achtervolgende groep, maar moest dus genoegen nemen met plek twee. Boos sloeg ze op haar stuur bij het passeren van de finishlijn, wetende dat zij wereldkampioen had kunnen worden als de koers beslecht werd middels een uitgedunde groepssprint. 'Ze zaten op het eind heel de tijd naar mij te kijken, maar ik had daarvoor verdomme ook al heel de tijd op kop gereden', stelt Kopecky direct na afloop tegen een aantal landgenoten.

'Toen Van Vleuten ging, wist ik het eigenlijk al'

Na de podiumceremonie sprak Sporza met de enorm teleurgestelde Kopecky, die inmiddels ietwat tot bedaren was gekomen. 'De laatste kilometer wil ik graag nog eens opnieuw zien. Ik denk dat ik hem vanavond nog een paar keer ga herbeleven. Het is jammer. Vos was gelost en dit was de kans van mijn leven', jammert ze.

Toen er nog een kopgroep van vijf voorop zat met nog een aantal kilometer te gaan, was het Kopecky die in de achtervolgende groep veel werk op moest knappen. 'Ze keken echt naar mij om dat gat te dichten. Uiteindelijk kwamen we erbij. Maar toen Van Vleuten ging, wist ik het eigenlijk al.'

'Ze keken allemaal naar mij'

Als ik mee was gegaan toen Van Vleuten ging, zou Persico winnen. Die is ook niet traag. Maar ze kijken wederom allemaal naar mij in dat groepje', herhaalt de 26-jarige Vlaamse. 'Het is zo jammer. Echt een dikke gemiste kans.'

Kopecky kende niet haar beste dag, maar wist dus wel in de eerste achtervolgende groep te finishen en zelfs een medaille te veroveren. 'Ik kwam net tekort op de hellinkjes om te kunnen volgen. Maar ik wist wel dat als we goed konden pacen, we terug konden komen. Al met al ben ik blij dat ik ben afgereisd naar Australië en dat ik voor de wereldtitel heb kunnen strijden. Ik moet het nu allemaal even laten bezinken,' sluit ze af.