Dit WK voelde voor Van Vleuten als een 'hel', maar ze won wel: 'Ik was de knecht met een gebroken elleboog'

Bij deze willen we deze finish alvast nomineren voor het TV-moment van het jaar: de laatste honderden meters van Annemiek van Vleuten tijdens het WK wielrennen voor vrouwen. Met een elleboogbreuk soleerde ze naar de regenboogtrui en door het dolle heen overschreed ze de meet. 'Dit is zo bijzonder', was één van de terechte conclusies die ze na afloop trok.

'Ik ben eigenlijk nog steeds aan het wachten totdat iemand me gaat vertellen dat het niet waar is', begint Van Vleuten met vochtige ogen in het flashinterview. 'Ik was volle bak aan het werken voor Marianne Vos en opeens vond ik mijzelf in een achtervolgende groep, wetende dat ze niet meer terug zou komen', doet ze verder. Wat werd toen het plan? 'Ik kon niet sprinten met mijn elleboog, dus moest wel wachten tot het moment dat ik aan kon vallen.'

'Ik wachtte, wachtte, wachtte', lepelt ze op. 'En toen ging ik van achteren aan en was het eigenlijk wachten tot ze over me heen zouden komen. Maar ze kwamen niet', zegt Van Vleuten, die bij het passeren van de finish niet eens haar handen in de lucht kon gooien, nog steeds vol ongeloof.

WK voelde voor Van Vleuten als een 'hel'

De interviewer van dienst vroeg hoe het voor Van Vleuten voelde om met zo'n elleboogbreuk te koersen, waarop ze kort antwoordde: 'Als een hel', om vervolgens meer tekst en uitleg te geven. 'Ik kon niet uit het zadel, had geen versnelling in huis en de benen explodeerden doordat ik constant zittend kracht moest zetten. Normaliter val ik altijd aan vanuit het zadel, wat ook nu weer het plan was. Ik wilde aanvallen op Mount Keira, dat was de bedoeling', doelt ze op de beklimming na veertig kilometer.

'Ik wilde eigenlijk een Yorkshire 2.0 doen', refereert ze naar het WK van 2019, toen ze met een solo van meer dan honderd kilometer won. 'Dat verhaal kon de prullenbak in na die elleboog, maar nu win ik in de laatste kilometer. Dit is zo bijzonder.'

'Marianne was de enige kopvrouw, ik was maar de knecht met een gebroken elleboog', blikt Van Vleuten terug. 'En nu ben ik wereldkampioen. Elk WK heeft zijn verhaal, maar dit is zo bijzonder. Ik was zo teleurgesteld met die elleboog, want ik wist dat ik een goede kans had hier. Dat ik nu win, daar ga ik extra van genieten.'