In de serie ‘De SEG Racing-jaren van’ interviewt IDL-redacteur Jesper Rasch een aantal van zijn oud-ploeggenoten, met wie hij samen in de opleidingsploeg SEG Racing Academy heeft gereden. Interviews over het leven, de keuzes en de dromen van een aantal jonge beloftevolle renners, in destijds een van de beste opleidingsploegen ter wereld. Een van hen was Dries De Pooter, inmiddels prof bij Intermarché-Circus-Wanty.
Als 18-jarige meldde de jonge Belg zich voor het eerst bij het team, tijdens een teamweekend in het Limburgse heuvelland. Op Watersley kwamen alleen de Nederlandse en Belgische coureurs samen, want wegens een nieuwe covid-19-golf waren buitenlandse renners nog niet in de mogelijkheid om af te reizen naar Sittard.
Dries stelde zich voor, en gooide vervolgens zijn koffers in de hoek van onze kamer neer. Na enkele minuten werd die koffer, met vooral fietskleding, omgekieperd: het begin van een ware ravage in de hoek van onze gezamenlijke kamer. Het contrast kon daarbij niet groter. Waar de een zijn kleding netjes georganiseerd en gesorteerd klaar had liggen, moest de nieuwe aanwinst van de ploeg eerst een duik in het diepe nemen om zijn benodigdheden te kunnen vinden. ‘Dat was wel stevig’, geeft de coureur enkele jaren later toe.
De rommel van Dries viel ook de ploegleiding op: ‘Dat kwam constant weer terug in conversaties’
Maar nu nog leeft dezelfde vraag die hem toen ook werd gesteld: als nieuweling in de ploeg, laat je je toch van je beste kant zien? ‘Goh, ik heb altijd zoiets gehad van ik probeer me niet voor te doen als iemand anders. Ik probeer altijd mezelf te zijn. Bij die kamers stond ook altijd de deur wagenwijd open. Normaal valt dat namelijk niet zo op, maar nu juist heel erg.’
Niet alleen zijn kamergenoot zag de puinhoop waar Dries zijn trainingskamp in leefde, maar ook de ploegleiding had het al opgemerkt. ‘Ze dropte het wel eens in conversaties. Vooral Dries Hollanders. Die zei dan bijvoorbeeld als we het over aero-testen hadden, ruim eerst eens je rommel op. Dat kwam constant weer terug.’
Maar zoals de coureur uit Geel al aangaf: het is wie Dries is. ‘Ik ben best wel rommelig en kan best goed in rommel leven. Mijn vader kan dan weer geen puinhoop zien, maar ik wel. Tot ik echt denk, nu is het erover. Inmiddels is het best wel verbeterd, maar ik ben ook gasten tegengekomen die erger zijn dan ik.’
Op trainingskamp met een eigen dartbord: voor Dries was dat heel gewoon
De alsmaar groter wordende hoop aan kleding in de hoek van onze kamer was niet het enige waar Dries bij zijn eerste kennismaking de rest deed verbazen. Na zijn sporttas en fiets haalde hij namelijk een bijzonder voorwerp uit zijn auto: een dartbord. Inclusief fietsstandaard (om je fiets op schoon te maken), om zo het bord in de juiste hoek te plaatsen, werd deze in de gang gezet. ‘Ik was op dat moment zo gek van darts, ik kon geen tien dagen zonder te darten. En tijdens dat trainingskamp deden we ook niet zo veel buiten het trainen, dus heb ik me wel geamuseerd door te gaan darten.’
Ook nu weer kon het contrast niet groter. Dries stond in de gang pijltjes te gooien, terwijl al zijn ploeggenoten op bed lagen te rusten. ‘Die stage was vrij kort op het seizoen, we gingen ook meteen door naar wat koersen. Ik kwam vanaf de junioren, dus was nog niet zo professioneel bezig. Jullie zeiden wel dat ik moest gaan rusten, maar voor mij was het ook wel ontspanning, zeker mentaal. Misschien kostte het wel een paar procent, maar ik heb me wel echt geamuseerd.’
Waar de renners bedenkelijk keken naar de vele uren die Dries niet op bed doordacht, dacht de ploegleiding er volgens de Vlaming anders over. Samen met ploegleiders Pim Ligthart en Hollanders gooiden hij dan in zijn vrije uren. ‘Ik weet nog dat Pim toen over corona en over ontspanning zoeken sprak. Die zei, kijk naar Dries, speel af en toe eens met hem. Dat is goed voor de ontspanning.’
Alle ploeggenoten sliepen, maar Dries had nog wel zin in een tosti: 'Er was niks lekkers in huis'
Het contrast tussen de meeste renners en Dries werd nog groter in de avonduren. Op onze kamer ging het licht tussen tien en half elf echt wel uit. Dat was te vroeg voor mijn kamergenoot, die besloot de woonkamer in te lopen waar louter staff aanwezig was. ‘Ik ging dan een croque monsieur maken’, weet de inmiddels 21-jarige coureur nog. ‘De ploegleiding zei er niet echt iets over, alleen dat ik vroeger moest gaan slapen.’
‘Dat was oprecht wel het aller moeilijkste om vanaf de junioren in een profploeg als SEG te komen. Je kon wel fatsoenlijk eten, maar er was gewoon niks lekkers in huis. Alleen de proteïne brownie was het enige wat ik kon vinden. Dat was wel het tegenovergestelde van wat ik gewend was. Maar toen had ik dus opeens gezien dat ik ook een croque monster kon maken.’
Toch vond de jonge belofte het destijds mooi om te zien hoe serieus zijn ploeggenoten met de sport bezig waren, door bijvoorbeeld al vroeg naar bed te gaan. ‘Ik was daar niet mee bezig. Ik zag geen probleem om elf of twaalf uur naar bed te gaan. Ik was ook altijd de laatste bij het ontbijt, maar we vertrokken wel altijd tegelijk voor training. Sommige waren er ’s ochtend al echt mee bezig, ik lag nog lekker te slapen.’
En ook nu had de ploegleiding een antwoord klaarliggen, wanneer Drie begon over beter materiaal. ‘Toen zeiden ze dat ik misschien eerst aan mijn voedingspatroon moest gaan werken. Maar ook na een training: ik ging dan eerst even tien minuten in de zetel ontspannen. Sommige renners gingen bijna sprintend naar de douche om hun koerskleding uit te doen. Ik had toen nog geen idee.’
Als jonge junior naar de beloften was en grote leerschool voor Dries: ‘Dat kun je niet beschrijven’
Het is inmiddels wel duidelijk: de stap vanaf de junioren naar een professionele opleidingsploeg was een grote voor Dries. ‘Dat kun je eigenlijk niet beschrijven. Dat was zo een grote verandering in mijn leven. Ik was totaal niet bezig met prof worden en ineens zit bij de meest professionele opleidingsploeg met veel gasten waar de druk erop stond. Dat was een super grote aanpassing.’
Toch kijkt de allrounder terug op een mooie leerschool. ‘Nu besef ik wel dat iedereen mij aansprak om mij te professionaliseren. Het is mooi om terug te zien dat iedereen het beste met mij voor had. Ik heb nog steeds wel wat kuren, maar minder dan in die tijd.’
Zou Dries met de kennis van nu het drie jaar geleden anders hebben aangepakt? ‘Dat niet. Ik denk wel dat mijn ontspannenheid op een bepaald vlak mij heeft gebracht tot waar ik nu sta. Ik heb na die periode bij SEG ook echt wel goede vrienden eraan over gehouden die ik nog vaak spreek.’
Neemt Dries bij Intermarché-Wanty ook zijn dartbord mee? ‘Ben nu meer van het snooker’
In 2024 begint Dries aan zijn tweede volledige jaar bij Intermarché-Wanty, na ook al twee stage-periodes achter de rug te hebben bij het Waalse team. In hoeverre is zijn professionalisme gegroeid in die jaren na SEG Racing? ‘Ik denk meer na over mijn herstel en probeer vroeger in bed in te kruipen. Ik ben ook meer met voeding bezig, vooral tijdens het seizoen. Bij SEG was ik professioneel met de trainingen, die ik tot op de minuut perfect uitvoerde. Daar kon ik niet meer op verbeteren, maar wel alles daaromheen.'
‘Ik heb dan ook laten weten dat ik dankbaar ben voor de mensen die mij hebben laten zien dat er meer is dan fietsen alleen. Ook het leven eromheen heeft invloed. Ik was net achttien jaar, dan moet je dat gewoon leren. Sommige waren vier jaar ouder, dus ook vier jaar meer levenservaring.’
De grote vraag is natuurlijk: neemt Dries nog altijd zijn dartbord mee op trainingskamp, ook nu het onderdeel is van de WorldTour? ‘Het toeval treft, dat ik laatst met een ploegleider in de auto zat, die ook twijfelde om er een mee te nemen. Maar er is in het ploeghotel een dartbord, dus uiteraard blijf ik darten. Maar ik neem wel altijd mijn eigen dartpijlen mee. Ik ben inmiddels ook groot fan van snooker geworden.’
En dus zal Dries vast en zeker rond de biljarttafel staan tijdens het trainingskamp in Spanje. ‘Afgelopen jaren heb ik dat met veel gasten gedaan. Soms houd ik ervan om tegen mezelf te spelen. Je bent al zo veel met die gasten, dan is snooker of darten een goede manier om te ontspannen.’
Jesper Rasch (Twitter: @Jesper_Rasch) | Instagram: @Jesperrasch)
Lees hieronder meer 'SEG Racing-jaren van'-artikelen:
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties