Gehavende Van der Poel wint WK met anderhalve minuut voorsprong na valpartij in volle finale

Mathieu van der Poel heeft het WK gewonnen. Na een geweldige koers in Glasgow schudde de Nederlander zijn laatst overgebleven concurrenten af met een vinnige demarrage. Zelfs een valpartij kon geen roet meer in het eten gooien van de sterke Nederlander. De overige medailles gingen naar Wout van Aert en Tadej Pogacar.

De wedstrijd begon alleszins rustig in Edinburgh. Al vrij vlug in de wedstrijd reed er een kopgroep van negen renners weg. Patrick Gamper (Oostenrijk) Rory Townsend (Ierland), Ryan Christensen (Nieuw-Zeeland), Matthew Dinham (Australië), Owain Doull (Groot-Brittannië), Kevin Vermaerke (Verenigde Staten), Krists Neilands (Letland), Harold Tejada (Colombia) en Peter Kelemen (Tsjechië) zaten erbij. Drie renners probeerden de oversteek te maken, met daarbij de Nederlander die namens het Vaticaan ook de Olympische Spelen heeft betwist: Rien Schuurmans. Zij konden echter niet de oversteek maken.

Protest legt koers vijftig minuten stil

De kopgroep kreeg maximaal acht minuten voorsprong, waarna de koers plots werd stilgelegd. Vier klimaatactivisten hadden zich aan de weg vastgemaakt. Het bleek erg lastig om de weg vervolgens weer vrij te maken, want de renners stonden maar liefst vijftig(!) minuten stil. Uiteindelijk mocht de kopgroep om 13.15 uur Nederlandse tijd weer gaan rijden. Er moesten toen nog 190 kilometer verreden worden.

Van der Poel in peloton twee, maar herstelt situatie

Mathieu van der Poel zat toen even te slapen. De Nederlander reed helemaal achterin bij de herstart, waardoor de Belgen en de Australiërs volle bak doortrokken. Het peloton brak in tweeën en de Nederlanders zaten aan de verkeerde kant van de breuk. Alarmfase twee bij de oranjehemden. Na een kilometerslange achtervolging, kwam alles toch weer bij elkaar. Het peloton trok vervolgens in razend tempo naar het lokale circuit in Glasgow. Vooral de Denen en de Australiërs maakten koers in deze fase van de wedstrijd, terwijl de kopgroep van negen nog altijd vier minuten voorsprong had.

Eenmaal op het parcours volgde aanval na aanval. Julian Alaphilippe probeerde het even, maar Lorenzo Rota, Tobias Halland Johannessen en Mattias Skjelmose kregen als eerste schaduwfavorieten een gat. Zij kregen maximaal twintig seconden voorsprong, maar werden weer ingerekend. De Denen bleven aan de boom schudden. Skjelmose zelf, maar ook Michael Morkov en anderen deden een flinke inspanning om het peloton uit te dunnen. En met succes! Het peloton brak meermaals in verschillende stukken en grote namen als Christophe Laporte (lek), Fred Wright, Ben Healy, Michal Kwiatkowski, Jasper Philipsen en Alexander Kristoff gingen al vroeg overboord. Ook de voorsprong van de kopgroep slonk rap. We moesten dan nog negentig kilometer.

Aanval Van der Poel zorgt voor afscheiding

Na talloze speldenprikken - onder anderen van Remco Evenepoel - schudden de grote kleppers echt aan de boom met nog 75 kilometer te gaan. Mads Pedersen zorgde voor een kleine schfiting, maar de belangrijkste demarrage kwam van Van der Poel. Hij versnelde vinnig en kreeg maar vier man met zich mee. Pedersen overleefde, net als Tadej Pogacar en Alberto Bettiol. Ook Wout van Aert zat mee.

Verslag gaat verder onder de foto.

Het overgrote deel van de kopgroep was op dat moment reeds ingerekend, enkel Dinham en Vermaerke reden er nog voor. Zij werden beiden ingehaald door het sterke kwintet. Deze groep pakte al snel twintig seconden, maar daarachter reed Benoit Cosnefroy in dienst voor Valentin Madouas hard door. Enkele kilometers later zat alles weer bij elkaar.

Bettiol solo weg, Van der Poel en Van Aert achtervolgen

Twintig kilometer (en vele speldenprikken) later, koos Bettiol opnieuw het hazenpad. Niemand sprong met hem mee, waardoor hij solo op pad ging. Hij bouwde op straffe wijze zijn voorsprong uit naar een halve minuut en reed ook vinnig de zware Montrose Street omhoog. De hemelpoorten waren intussen geopend. In de achtervolgende groep ging Jhonatan Narváez in een van de gladde bochten hard tegen de grond met nog veertig kilometer te rijden. Dit zorgde voor een breuk in die groep.

Tiesj Benoot, Van Aert, Pogacar, Van der Poel en Pedersen zaten in de eerste achtervolgende groep. Mauro Schmid en Neilson Powless wilden er weer naartoe. Even sloot Powless nog aan, maar op Montrose Street moesten hij en Benoot er weer af. De vijf sterke mannen van eerder, kregen opnieuw een gat. Het kwartet moest eerst wel nog naar Bettiol toe. Het gat was twintig seconden, met nog 35 kilometer te rijden.

Van der Poel solo op en over Bettiol

Gestaag reden de achtervolgers naar Bettiol toe. Met nog iets meer dan twintig kilometer te gaan knalde Van der Poel op een hellende strook weg bij Pogacar, Pedersen en Van Aert. Hij ging in één ruk op en over de eenzame Italiaan. Zijn rol was daarna uitgespeeld. De Nederlander pakte snel een voorsprong van tien seconden en bouwde dat nog sneller uit naar twintig seconden. Toen hij dertig seconden voorsprong had met nog zestien kilometer te rijden, leek de buit binnen.

Verslag gaat verder onder de foto.

In een natte, gladde bocht naar recht stuurde Van der Poel te fanatiek in. De Nederlander voelde zijn voorwiel schuiven en probeerde te corrigeren. Het mocht niet meer baten. De koploper valt en maakt zijn rechterschoen kapot. Enigszins twijfelend sprong hij toch weer op zijn fiets. Het gat was verkleind tot vijftien seconden, maar Van der Poel zette door.

Getergd zette hij zichzelf weer recht op de voorlaatste passage van Montrose Street. Op de tanden bijtend knalde hij naar boven. Een van de bizarste taferelen van het wielerjaar vond toen plaats. Volledig geschaafd en met gedeukt materiaal, bouwde hij zijn voorsprong uit op de kleppers achter hem. Pedersen, Pogacar en Van Aert. Alle drie deden ze hun kopbeurt om terug bij Van der Poel te komen, maar de Nederlander was te sterk. De drie erachter gingen focussen op de zilveren en bronzen medaille.

Van der Poel kwam inderdaad solo over de streep. Met bijna twee minuten voorsprong op de sterke mannen achter hem, kroonde hij zichzelf tot de allersterkste van het veld in Glasgow. Wout van Aert kwam achter hem als tweede over de streep, op een achterstand van een slordige anderhalve minuut. Tadej Pogacar versloeg Mads Pedersen in de sprint voor plek drie.