Gino Mäder (1997 - 2023), 'kind van de Alpen' dat zuinig was op zichzelf en de wereld om hem heen

Een lach, dat is waar Gino Mäder herkend aan kon worden. Altijd die brede smile op zijn gezicht, wat jammer genoeg nooit meer waargenomen zal worden door zijn familie, vrienden, ploeggenoten en iedereen die hem lief had. Een hommage.

Het was zeker geen 'gewone' wielrenner, die Mäder. Veelzeggend was de actie die hij voor de Ronde van Spanje van 2021 in het leven riep: voor elke renner die hij klopte in elke rit, doneerde hij 1 euro aan een milieu-organisatie. In het algemeen klassement bedroeg dit 10 euro.

Uiteindelijk werd die Vuelta zijn fine moment: Mäder, die altijd al te boek stond als een groot klimtalent, steeg boven zichzelf uit en eindigde als vijfde in de algehele rangschikking. Daarbij won hij de witte trui als beste jongere. Deze prestaties 'kostten' hem uiteindelijk 4529 euro, wat hij aan Justdiggit doneerde. Dat goede doel zet zich in voor het vergroenen van Afrika, om daarmee klimaatverandering op dat continent tegen te gaan.

Mäder als voorvechter voor 'het gezicht van de Alpen'

In 2022 kwam Mäder met een soortgelijk initiatief. 'Als kind had ik het geluk om gletsjers te mogen zien, het gezicht van de Alpen dat ook wel bekendstaat als het eeuwige ijs', schreef hij destijds. 'Er is echter niets eeuwigs aan, aangezien we elk jaar 300 miljard ton ijs verliezen. Ik hoop dat toekomstige generaties ook gletsjers mogen ervaren, dus ik doneer dit jaar 1 Zwitserse frank per renner die achter me eindigt in welke koers dan ook. Daarmee hoop ik mijn steentje bij te dragen aan de strijd tegen klimaatverandering.'

Het tekende hoe hij in het leven stond: de op 4 januari 1997 in Flawil geboren Gino Mäder was iemand die de vrijheid vond op zijn stalen ros. 'Ik zie mijzelf niet als een prof, ik houd er gewoon van om op mijn fiets te zitten en te kunnen genieten van de natuur om mij heem. Wielrennen is meer dan alleen resultaat, de vrijheid en de geur van de natuur is het mooiste wat er is. En dan word ik er ook nog voor betaald.' Die vrijheid kwam bij hem ook tot uiting in zijn manier van koersen, die we met recht hyper-aanvallend mogen noemen.

Het feit dat hij er natuurlijk voor betaald kreeg, vloeide voort uit zijn talent. Niet alleen het talent om te fietsen, maar ook het talent om - kijk naar zijn inspanningen voor het klimaat - te relativeren. Toen Primoz Roglic hem in Parijs-Nice 2021 in de laatste meters voorbij stak en hem zo van zijn eerste grote zege hield, merkte hij droogjes op. 'Ik denk dat ik gewoon wat sterker moet worden...'

Met zijn krullen en kenmerkende glimlach was hij vanaf zijn jonge jaren alleszins een graag geziene gast, zowel in als buiten het peloton. In 2018 brak hij op 21-jarige leeftijd definitief door met goede prestaties in de Tour de l'Avenir, waar hij door het winnen van twee zware bergritten met Tadej Pogacar en Thymen Arensman het podium op mocht.

Het was dan ook niet gek dat de WorldTour-ploegen daarna flink wat interesse toonden voor het toptalent, dat echter niet direct voor de gebaande paden koos. Hij besloot namelijk een contract te tekenen bij de Afrikaanse Dimension Data-formatie, wat in 2020 onder de noemer NTT doorging. Direct doorbreken deed hij in tegenstelling tot generatiegenoot Pogacar niet, maar in de Vuelta van 2020 zagen we met een tweede plaats op La Covatilla wel de eerste glimpen van een new kid on the block.

Die lijn kon Mäder in 2021 voortzetten bij een nieuwe ploeg, Bahrain Victorious. Na de ei zo na-ritzege in Parijs-Nice denderde de Mäder-trein door het seizoen heen, met prachtige etappeoverwinningen in de Giro en zijn eigen Ronde van Zwitserland en dus die vijfde plek in de Vuelta tot gevolg. Rondom die Ronde van Spanje won hij met zijn klimaatactie, waar hij zijn volgers de hele drie weken van op de hoogte hield, ook het respect van een groot deel van het wielerpubliek.

Mäder niet alleen zuinig op de wereld om hem heen, maar ook op zijn eigen lichaam

In 2022 zou de Zwitser zich voor de eerste keer in zijn loopbaan op de Tour de France richten, maar corona weerhield hem er uiteindelijk van om van start te gaan. 'Corona is een nieuwe ziekte, we weten er nog niet zo veel van', verwoordde hij zijn keuze om niet te trainen met dat virus onder zijn leden. Zuinig op zijn lichaam, dus. 'Het leek me daarom stom om te trainen met corona, dus dat deed ik ook niet. En zonder training aan de Tour beginnen zou ook behoorlijk stom zijn.'

Datzelfde virus zorgde er dit seizoen ook nog voor dat hij niet mee kon doen aan de Giro d'Italia, waar hij destijds op geheel eigen wijze mee omging. 'Misschien moet ik mijn doelen gewoon niet meer bekend maken', stelde hij met een kwinkslag. 'Dan zullen we wel eens zien of corona mij nog steeds kan pakken. Enfin, ik zal mijn rust pakken en genieten van mijn thuis. Aan mijn vervanger Yukiya Arashiro: ik hoop dat je geniet van je drie weken all inclusive-trip door Italië.'

Twee weken na het eindigen van de Giro begon Mäder vol goede moed aan de Ronde van Zwitserland. Met zijn kenmerkende glimlach betrad hij daags voor de ronde in eigen land het teampresentatie-podium in Einsiedeln, waar hij uitgebreid de tijd nam voor een bottle flip-challenge met de Zwitserse TV. Wanneer hij tevreden zou zijn na acht dagen koers, was de vraag? ‘Als ik volgende week zondag nog gezond ben en heb genoten van mijn thuiskoers’, aldus het antwoord…

De Ronde van Zwitserland van dit jaar zou eindigen in St. Gallen, de hoofdstad van het kanton waar in Flawil op luttele kilometers zijn wieg stond. Maar zijn circle of life bleek eindig in het ziekenhuis van Chur, waar hij na een zware, ongelukkige crash zijn laatste adem uitblies in het bijzijn van zijn geliefden. Rust zacht, Gino.