We zijn inmiddels in november aanbeland en dat houdt in dat we afscheid hebben genomen van talloze coureurs die we in 2024 niet meer terugzien in het peloton. Een van hen is Greg Van Avermaet, een routinier met een flinke schare fans, zowel in België als daarbuiten. In de Leiderstrui loopt zijn rijkelijk met overwinningen en ereplaatsen gevulde palmares nog eens langs en licht de belangrijkste dingen uit!
Van Avermaet werd geboren op 17 mei 1985, op dezelfde dag als de man die later zou uitgroeien tot één van 's werelds beste quarterbacks in het American football: Matt Ryan. Laatstgenoemde is een jongen uit Pennsylvania, Van Avermaet zag het levenslicht in de omgeving van Lokeren. D'n Greg - vernoemd naar koerslegende Greg LeMond - is een telg uit een echte wielerfamilie: zowel zijn vader als zijn grootvader waren fervent coureurs en wisten (bij de amateurs) puike resultaten te behalen. Van Avermaet raakt in eerste instantie echter niet direct verkocht aan de wielersport. Het is namelijk het voetbal dat hem het meest aan het hart gaat. En met succes: de Oost-Vlaming schopt het, na eerst jaren als veldspeler te hebben gefungeerd, uiteindelijk tot doelman van eersteklasser KSK Beveren.
Van voetbal naar wielrennen, maar ook kaatsen en atletiek: jonge Van Avermaet was een manusje-van-alles
'Voetbal was mijn eerste grote liefde', zo vertelde Van Avermaet ooit eens aan Het Laatste Nieuws. Het 'sjotten' is echter niet de enige passie van de Belg, die op het gebied van sport een brede smaak heeft. Hij was ook lid van een kaatsclub en een atletiekclub, waar hij zich vooral focuste op het veldlopen. Als lid van een wielerfamilie was de koers natuurlijk nooit ver weg voor Van Avermaet, die in 2003 dan definitief besloot om van het voetbal over te stappen op de koers. Dat jaar kwam hij in de juniorencategorie terecht, in 2004 maakte hij de overstap naar de beloften. In zijn eerste jaar als belofte won hij meteen drie koersen. In 2005 liet hij de zegeteller nog eens extra oplopen, met in dat seizoen maar liefst elf overwinningen.
De coureur uit het Waasland reed in zijn beginjaren als wielrenner nog niet voor een officiële ploeg. Daar kwam na succesjaar 2005 verandering. Per 1 januari 2006 was hij immers officieel lid van Bodysol - Win for Life - Jong Vlaanderen, een Belgische Continentale formatie met onder anderen Jelle Vanendert en Kenny De Ketele in de gelederen. Ook in 2006 boekt Van Avermaet elf overwinningen: als belofte snoept hij hier en daar al een zege bij de elite heren mee, zoals de Kattekoers. Het werd toentertijd stilaan duidelijk dat Van Avermaet iemand was voor het klassieke werk, al werd hij door sommigen ook omschreven als goed klimmende spurter. Kortom, een veelzijdige renner. En die veelzijdige renner tekent in 2007 zijn eerste profcontract: ProTour-formatie Predictor-Lotto (het huidige Lotto-Dstny) is zijn nieuwe broodheer.
Van Avermaet doet als 'broekie' al met de allergrootsten mee
Vanaf dat moment ontwikkelde Van Avermaet zich helemaal als een sneltrein. In zijn eerste wedstrijd van het seizoen won hij meteen: hij won de vijfde rit in de Ronde van Qatar. Na deze overwinning behaalde Van Avermaet ereplaatsen in Nokere Koerse en de Ronde van het Groene Hart. Predictor-Lotto stelde de nog altijd jonge Van Avermaet ook al op in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Hij deed weliswaar nog niet mee om de prijzen, maar de toon was zeer zeker gezet. Van Avermaet moest en zou een topcoureur worden!
En zo geschiedde: in wedstrijden van het allerhoogste niveau was Van Avermaet regelmatig bij de pinken en reed hij verscheidene keren naar een toptiennotering. Van Avermaet kon een heuvel prima verteren en beschikte dan nog over een prima sprint. Dat bleek wel toen hij begin augustus Rund um die Hainleite bijschreef op zijn erelijst na een sprint met elf.
Wat goed is, komt snel. Dat gold zeker voor Van Avermaet. We zouden namelijk inkt tekortkomen om alle ereplaatsen en overwinningen van de vriendelijke sportfreak uit België neer te pennen. Als 22-jarig broekie finishte hij bijvoorbeeld al als derde in de E3 Prijs, als achtste in 'Vlaanderens Mooiste' en als vierde op het BK. In 2008 won hij een rit in de Ronde van Wallonië en zegevierde hij in de tweede etappe van de Tour de l'Ain.
Aan het eind van dat jaar leek de superster in wording (of was hij dat al?) helemaal klaar voor zijn debuut in een grote ronde. Dat heet: de uiterst getalenteerde Van Avermaet schreef in de Vuelta a España de negende rit op zijn naam (hij klopte er onder anderen Davide Rebellin en Damiano Cunego) en eindigde in totaal elf (!) keer bij de top twintig. Hij won tevens het puntenklassement van de Spaanse rittenkoers, met als (indirect) gevolg dat zijn collega-wielrenners hem beloonden met de Flandrien-Trofee: de prijs voor de beste Belgische wielrenner van het seizoen.
Transfer naar BMC legt Van Avermaet geen windeieren
Het moge inmiddels duidelijk zijn: D'n Greg was een grote. In 2009 en 2010 ging het verrassend genoeg juist wat minder met Van Avermaet, die slechts sporadisch won. Aan het eind van 2010 besloot hij dan ook zijn werkgever - inmiddels omgedoopt tot Omega Pharma-Lotto - te verlaten. Dat bleek geen verkeerde keuze, want in dienst van de Amerikaanse WorldTour-formatie behaalde hij zijn allergrootste successen. En dat waren er nogal wat...
In zijn eerste jaren bij BMC grossierde Van Avermaet in dichte ereplaatsen. Van een vierde plaats in 'de Ronde' (2012) tot een derde stek in Gent-Wevelgem (2013) en van een vierde plaats in de 'Hel van het Noorden' (2013) tot aan het zilver in de GP de Québec (2012): Van Avermaet reeg de korte noteringen simpelweg aaneen. Het was pas vanaf 2013 dat Van Avermaet écht als veelwinnaar bestempeld kon worden. De ereplaatsen waren er logischerwijs altijd (ook in de Tour de France was hij heel vaak dichtbij een etappezege), maar de overwinningen namen vooral qua kwaliteit toe.
Van Olympische Spelen tot Parijs-Roubaix: Gouden Greg is dé man in het eendagswerk (maar ook in de etappekoersen)
2015, 2016 en 2017 - toen hij nog altijd voor BMC de stenen uit de straat reed - waren de échte gloriejaren van Van Avermaet. Hij won in die periode twee Tourritten (2015 & 2016), E3 Harelbeke (2017), Parijs-Roubaix (2017), Omloop Het Nieuwsblad (2016, 2017), Gent-Wevelgem (2017), de Tirreno-Adriatico (2016), de Ronde van Luxemburg (2017) en de GP de Montréal (2016, maar later ook in 2019). Als kers op de o zo smakelijke taart kroonde hij zich op de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro op fenomenale wijze tot Olympisch kampioen, waarmee de bijnaam 'Gouden Greg' geboren was. Van Avermaet versloeg in Brazilië Jakub Fuglsang en Rafal Majka in een sprint-à-trois.
Begin 2018 liep niet altijd alles even vlot voor Van Avermaet, die nog altijd bijzonder hongerig was naar een zege in de Ronde van Vlaanderen. Dat lukte niet, al wist hij in de Tour de France wel acht dagen lang in het bezit van de gele trui te blijven ('Gele Greg'). In 2019 maakte het vele winnen weer plaats voor vele ereplaatsen, al was de eerder genoemde triomf in de GP de Montréal er wel eentje om de vingers bij af te likken: Van Avermaet won de sprint van een sterk uitgedunde favorietengroep en klopte mannen als Diego Ulissi en Bauke Mollema.
Net als jarenlange rivaal Peter Sagan wordt Van Avermaet ingehaald door een wervelwind van nieuw talent
Zijn zege in Canada luidde onbewust een lange periode van droogte in voor Van Avermaet, die eind 2019 de overstap maakte naar AG2R Citroën Team, in coronajaren 2020, 2021 én 2022 niet meer wist wat winnen betekende. Het verval was duidelijk waarneembaar bij de ster van weleer, die afgelopen mei dan bekendmaakte dat hij na 2023 voorgoed uit het profpeloton zou verdwijnen.
Van Avermaet wilde in zijn laatste jaar nog wel maar wat graag alles op alles zetten om nog een laatste keer te winnen, al verwachtten slechts weinigen nog écht veel van hem. Op 14 mei was het echter raak: Van Avermaet luisterde zijn slotjaar op met een victorie in Boucles de l’Aulne. De teleurstelling was daarop immens groot toen routinier Van Avermaet vernam dat hij niet geselecteerd was voor de Tour.
De tragiek van een topcoureur die was ingehaald door een wervelwind van nieuwe talent, zo kon je het omschrijven. Bij wie zagen we zich een soortgelijk erosieproces voordoen? Oh ja, Peter Sagan! De drievoudig wereldkampioen, die symbolisch genoeg ook aan het eind van dit jaar zijn koersfiets aan de haak hangt, was meermaals een luis in de pels voor Van Avermaet, al gold het zeker ook andersom. De Belg en de Slowaak hebben gedurende hun carrières elkaar meermaals het leven zuur gemaakt. Wie herinnert zich immers niet de sprint tussen de twee klasbakken in Omloop Het Nieuwsblad van 2017, toen Van Avermaet ietwat tegen de verwachtingen in aan het langste eind trok. Ook de gezamenlijke valpartij (met Oliver Naesen) op de Oude Kwaremont ten tijde van de Ronde van Vlaanderen van 2017 staat bij menig wielerliefhebber op het netvlies gebrand.
De meest recente Tour de France lag dus niet in het verschiet voor Van Avermaet, die zich ietwat in de luwte aan het voorbereiden was op zijn afscheidskoers: Parijs-Tours, waar hij in 2011 nog primus was. Het werd uiteindelijk een 58ste plaats voor Van Avermaet, die echter niet bij de pakken leek neer te zitten. Nog geen twee weken na zijn laatste race was hij alweer volop bezig met andere dingen. Uiteraard wel sportgerichte dingen: in het Spaanse Girona nam Van Avermaet voor het eerst deel aan een triatlon en won hij prompt de wedstrijd. Zijn oud-voetbalploegmaats beweren tot op de dag van vandaag dat 'keeper Van Avermaet' de beste conditie van de hele ploeg had. Zijn triatlonzege lijkt die uitspraak enkel kracht bij de te zetten. Grazie, Gouden Greg!
Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties