Oliver Naesen had skate-obsessie in jeugd: 'Met gebroken pols aan de start en toen: massaval en wéér breuken'

Met Oliver Naesen is het altijd lachen. De renner van Decathlon AG2R La Mondiale kende hoogtijdagen in de Vlaamse klassiekers en werd eens Belgisch kampioen. De vrolijke Belg was te gast in Stamcafé Koers en bracht daar een aantal mooie verhalen aan het licht. Ook moest hij een voorwerp uit zijn jeugd meenemen en dat had niets met fietsen te maken. 'Ik moest en zou skater worden, anders wist ik niet wat te doen met mijn leven.'

'We waren met zijn allen verzot op skaten', vertelt Naesen, die zijn skateboard had meegenomen. 'We deden dat als kinderen, we keken skatefilms. Er was eigenlijk niet veel meer in het leven dan dat.' Zijn skate-obsessie ging zelfs zo ver dat hij stiekem doorging terwijl hij al op hoog niveau fietste. 'Bij de nieuwelingen mocht je geen andere sport erbij doen. Ik heb nooit iets gebroken in koers, maar wel een keer mijn pols en sleutelbeen bij een val met skaten. Toen moest ik een koers rijden, de provinciaal kampioenschappen, met mijn pols in het gips.'

Val met Sagan in achtervolging op Gilbert deed Naesen na afloop huilen als een kind

'Die was zo belangrijk en mocht je niet overslaan, dan werd je geschorst. Wat denk je? Massasprint, massaval en opnieuw twee extra botten gebroken.' De anekdote levert veel gelach op bij de podcastmakers, die later ook te horen krijgen hoe Naesen zich gedroeg als middelbare scholier. 'Als ik aan het leren was, ging dat langzaam en dacht ik: ik moet wat meer fietsen om komend weekend in de wedstrijd mee te komen. En als ik dan aan het fietsen was, dacht ik: ik moet eigenlijk wat meer in de boeken zitten.'

Naast enkele fraaie oude verhalen deelde Naesen ook nog hoezeer hij voelde dat hij het BK in 2017 zou gaan winnen. 'Heel die dag wist ik gewoon: vandaag is het voor mij. Ik heb zelfs gekoerst op mijn trainingsfiets', duidt de Belg zijn vertrouwen van toen. Naesen brak pas relatief laat door, maar had in 2017 dé kans om de Ronde van Vlaanderen te winnen, ware het niet dat een nare val met Peter Sagan roet in het eten gooide. 'Ik wist toen ook: deze kans komt niet vaak meer. Ik heb nog nooit zo gehuild als toen. Gewoon door de wetenschap: dit had gekund. Ik heb erna nog voor een podium meegedaan, maar winnen heeft er niet meer ingezeten.'