'Iedereen traint hetzelfde': hoe Decathlon AG2R met Van Rysel-parel én Bennett/Gall als leiders Tour-verschil wil maken

Zegeteller 2023: 9. Zegeteller op 1 juni 2024: 23! Het huidige Decathlon AG2R - voorheen enkel AG2R - is dé verrassing van het wielerseizoen tot dusverre. De Franse WorldTour-ploeg rijgt de overwinningen overal en nergens aan elkaar. In de Leiderstrui sprak in het Critérium du Dauphiné uitgebreid met Oliver Naesen, die als rot in het vak (en in de ploeg) wel het een en ander kon duiden!

In een in de Auvergne gelegen driesterrenhotel neemt de 33-jarige Naesen alle tijd van de wereld om het reilen en zeilen binnen de wielerwereld te bespreken, te beginnen met zijn eigen niveau. Daar is hij zeker over te spreken, vooral na een aantal iets minder vruchtbare jaren. 'Het gaat goed met me, ook buiten het fietsen om. Het leven is mooi, hè. Ik heb een tweede kind gekregen, dus dat is wel een beetje vermoeiend. Maar voor de rest is bij mij alles in orde. Ook over het voorjaar ben ik dus zeker tevreden. Daar had ik absoluut voor getekend, aangezien ik de laatste jaren toch wel een beetje in een neerwaartse curve terechtkwam. Dat valt niet te ontkennen.'

'Dit jaar was het dan toch wel weer goed', vervolgde Ollie. 'Af en toe had ik wel een uitslag waarvan ik dacht dat die niet helemaal representatief was voor hoe ik me voelde tijdens de koers. Het had dus soms wel beter gekund, al moet je ook gewoon tevreden zijn met wat je krijgt. Ik heb ook pas dit jaar ontdekt dat ik tijdenlang met een selderallergie kampte. Dat is inmiddels een beetje the joke of the peloton, maar dat heeft me oprecht superveel energie gekost. Soms deed ik alles perfect: gezond eten, veel trainen en op tijd mijn bed in. En dan werd ik alsnog stikkapot wakker. Dan denk je echt what the fuck?! Toen ben ik enorm lang naar de oorzaak gaan zoeken en ineens was daar het antwoord. Een selderallergie dus. Mijn gezondheidstracker gaf wel eens op totaal onverklaarbare momenten aan dat er iets goed mis was met mij. Alsof ik de dag ervoor twintig pinten gedronken had. En dat was natuurlijk niet per se het geval!', legt de ervaren Vlaming het met een glimlach uit.

Spelen met de kaarten die je het leven je biedt: Naesen omschrijft zijn Tour-voorbereiding

Het is dan ook logisch dat Naesen maar wat blij was met het achterhalen van dat euvel. 'Ik voel me weer tiptop in orde en fit, dus dat is het belangrijkste. Van de een op de andere dag was het opgelost. Gelukkig. Bij Decathlon AG2R hadden we afgelopen winter niemand aangetrokken voor de klassiekers, dus was ik nog altijd een beetje het speerpunt. En dan is het wel fijn als je een beetje uitslagen kan rijden', refereert hij aan onder meer zijn zevende stek in de Ronde van Vlaanderen.

Na zijn laatste klassieker, Eschborn Frankfurt (op 1 mei), ging Naesen niet op hoogte. Daar had hij een alternatief voor. Bovendien reed hij de Vierdaagse van Duinkerke, Gullegem Koerse en dus het Critérium du Dauphiné. 'Ik heb thuis een hoogtekamer, dus daar heb ik mijn soort van stage afgewerkt', legt hij uit. 'Het bevalt me goed, maar het is natuurlijk niet te vergelijken met een Sierra Nevada. Maar soms moet je ook gewoon spelen met de kaarten die het leven je biedt. Ik heb nu een tweede kind en dat is het niet gemakkelijk om nog even wat langer en vaker van huis te gaan. Het is dus zeker wel een goed alternatief voor mij. Ik heb dan ook nog de Vierdaagse van Duinkerke gereden. Dat ging erg lekker, gezien de vele overwinningen van Sam (Bennett, red.). Hoogte is belangrijk, maar niet zaligmakend. En is ook een belangrijk detail dat ik geen klassementsrenner ben.'

Lees verder onder de foto!

Het moge duidelijk zijn: Naesen is met al zijn ervaring iemand die van de hoed en de rand weet. In de door hem reeds aangehaald Vierdaagse van Duinkerke zagen we de West-Vlaming echter zowaar in een ogenschijnlijk nieuwe rol, daar hij als sprintvoorbereider voor de succesvolle Bennett fungeerde. 'De lead-outs verzorgen was heel leuk, echt tof. Ik had dat voorheen nog niet vaak gedaan', beaamt Naesen. 'Daarvoor moet ik toch al terug naar mijn tijd bij de neo-profs, toen deed ik het voor Edward Theuns. Maar dat is natuurlijk ook direct op een totaal ander niveau. In Duinkerke ging het alvast heel goed, erg fluïde. Maar voor ons is het ook duidelijk. We zijn immers geen Alessandro Petacchi-trein die even alles en iedereen op een lint trekt. Vroeger heb ik zelf ook wat sprints gereden, dus op basis van die ervaringen weet ik wel hoe een sprinter aan de meet wil komen. En dat is vooral fris. Met dat uitgangspunt verzorg ik nu de voorbereiding.'

Kan Bennett (met Naesen als lead-out) concurreren met sprinters à la Philipsen?

'Het belangrijkste is eigenlijk de juiste positie bereiken op de meest efficiënte manier', kenschetst hij zijn aanpak. 'Dat is meer het werk dat ik zal doen, meer dan écht op kop van het peloton komen op 300 tot 400 meter van de aankomst. Met Sam is het alleszins wel makkelijk werken. Dat klikte al snel heel goed. Hij is natuurlijk een topsprinter met onwijs veel ervaring. Die heeft zo uitgelegd wat hij wel en niet graag heeft en wat hij zoekt in een ploegmaat. Dat was voor mij ook makkelijk werken. We zijn ook ongeveer even oud en we rijden al even lang rond in het profpeloton, dus inmiddels snappen we het spelletje wel een beetje. Ik lig vaak ook bij Sam op de kamer, dus dat schept eveneens een band. Hij is een heel relaxte gast.'

In de Tour de France zal Naesen normaal gesproken dezelfde rol krijgen binnen plan-Bennett. 'Aan de andere kant zal ik ook Felix (Gall, red.) als klassementsrenner gaan bijstaan', voegt hij toe. 'Mijn rol is dus klaar en duidelijk, redelijk straightforward ook wel. Qua training verandert er voor mij ook niet zo veel. We hebben nu ook echt ambitieuze doelen in de Tour. Dat is goed voor het moraal en de mentaal. Je rijdt dan nooit verloren rond. Als je bijvoorbeeld geen klimmer hebt, rijd je al snel toch wat meer achterin rond, eigenlijk wachtend tot je wordt neergeschoten, haha! En dat geldt ook voor de sprintritten. Als je geen sprinter mee hebt en je wil toch van voren zitten, rijd je gewoon in de weg van de ploegen die wél een spurter mee hebben. Nu hebben we dus op beide vlakken een serieuze kopman en kunnen we dus echt iets gaan doen. Daar heb ik veel zin in.'

Lees verder onder de foto!

Bennett, die afgelopen jaar de overstap maakte van BORA-hansgrohe naar de Franse ploeg, lijkt - gezien zijn reeks aan zeges - toch wel een beetje herboren. Hoe ver kan hij dan komen in een Tour de France-spurt? 'Het is moeilijk te zeggen hoe ver Sam kan geraken. De Jasper Philipsens van deze wereld moeten we namelijk nog tegenkomen', aldus Naesen. 'En een sprint in de Tour is anders dan eender welke andere sprint. Dat is niet normaal. In de Tour beweegt het peloton als een blok, iets dat er op televisie misschien saai uitziet. Iedereen beschermt z'n plaats en het gaat niet vooruit. Maar ons hart bonkt dan echt in de keel, dat is bizar. Het gaat dan smoorhard. Ineens wordt dan alles op een lint getrokken en ligt de snelheid ongekend hoog. Dat is met geen enkele koers te vergelijken, ook niet met een Giro d'Italia of Vuelta a España.'

Gall voor een topvijfplaats?

Komen we uit bij plan-Gall. De Oostenrijker verbaasde vorig jaar vriend en vijand door in de Tour een rit te winnen, maar ook meermaals als enige bij klassementstoppers Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar te kunnen blijven. 'Felix is echt een speciale vogel hoor. Het is lastig om hem ergens te plaatsen', duidt Naesen het met een knipoog. 'Vorig jaar werd hij al achtste in het eindklassement, met ook die ritzege en vele mooie ereplaatsen erbij. Dat was heel knap. Ook voor ons was dat een beetje onverwacht. We wisten uiteraard dat het een goede klimmer was, maar voor hetzelfde geld was hij een soort eendagsvlieg. Dat was echter totaal niet het geval. Als je de koninginnenrit weet te winnen, is dat ook geen toeval meer. In de laatste bergrit reed hij ook als enige met Tadej en Jonas mee. En dan viel hij ze ook nog aan, haha! Dat was uitzonderlijk sterk.'

'Mocht hij dat niveau weer kunnen halen, zou je zeggen dat hij een topvijfnotering kan rijden', maakt Naesen vervolgens het bruggetje naar La Grande Boucle. 'Maar omdat hij dat vorig jaar gehaald heeft, is dat niet direct zijn basisniveau. Dromen van een topvijfplaats mag zeker. Dat is ook niet onrealistisch. We moeten daarbij wel in het achterhoofd houden dat zijn voorbereiding een klein beetje verstoord is door een knieblessure. Daarom sloeg hij de Dauphiné over en rijdt hij in Zwitserland. Dat is voor hem geen probleem, want daar deed hij vorig jaar veel moraal op met een ritzege.'

Lees verder onder de foto!

Als Bennett en Gall dan eenmaal uitgebreid behandeld zijn, dient natuurlijk ook een eventueel eigen succesje van Naesen besproken te worden. De Belg geeft het antwoord middels een korte maar treffende anekdote. 'De laatste jaren wordt mij vaak gevraagd: Ollie, mocht de kans zich voordoen in een overgangsrit, kunnen we u verwachten? Meestal krijgt een renner als ik zijn kansen in de ritten als je al een beetje grijs gefietst bent, nadat je al dagen of weken je helpende rol vervuld hebt. Dan zit het ook niet altijd meer in de benen moet ik toegeven. Maar neem nu vorig jaar. Er waren toen drie overgangsritten en ik was drie keer mee. De ene keer wint Matej Mohoric, de andere twee keer waren we met vijftig gasten weg, met daarbij ook Jonas en Pogi. Daar zit je dan. Daar word je niet blij van, kan ik je zeggen! Alle drie de ritten was ik mee en ging het voor mijn bescheiden niveau perfect, maar wordt die droom direct aan diggelen geslagen. Dat is echt gekkenwerk...'

Is die Van Rysel-fiets dé verklaring van groots Decathlon AG2R-succes?

Afsluiten deden we zeker met een positieve noot. Dat moet ook wel, als je met iemand uit een ploeg-in-monstervorm spreekt. 'Het is echt crazy', begint Naesen met een lach aan zijn verklaring voor de vele successen. 'Waarschijnlijk heb ik het al een keer of honderd verteld en is de plaat al lang grijsgedraaid, maar ik kom toch weeral uit bij onze nieuwe fietsen. Toen ik die testte, zei ik direct al dat het zich moest vertalen in goede resultaten. Dat kon haast niet anders. Een aantal erop plakken was wel moeilijk, want we hebben geen superster van het kaliber Pogacar, die de ene na de andere overwinning afschiet. Maar toch: de teller loopt lekker op. Benoît (Cosnefroy, red.) en Sam hebben er al beiden meer dan vijf en dan worden het langzaamaan toch al big boy numbers. Dat weegt echt zwaar mee, vooral als je er ook die twee Giro-ritzeges meetelt. Je komt dan zó veel relaxter aan de start van een race, als je weet dat je competitief gaat zijn.'

'In het huidige peloton traint iedereen haast hetzelfde. Iedereen eet ook haast hetzelfde', geeft Naesen zijn uitleg meer body. 'Toen ik laatst aan iemand vroeg wie er niet naar de Sierra Nevada waren geweest, noemde die enkel twee ploegen. Die zaten dan ergens in Frankrijk of elders op hoogte. Iedereen pakt het dus hetzelfde aan joh. Het is dan juist het technische waarop je het verschil kan maken. Het textiel van de fiets, de wielen, de banden en dat soort dingen. Vandaag de dag is het misschien niet sexy, maar maakt het wel een groot verschil, denk ik.'

Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)