Interview | Veelvraat Ferrand-Prévot is idool Marianne Vos dankbaar: 'Rabobank was heel mooie tijd'

Het Nederlandse vrouwenwielrennen beleeft een gouden tijdperk, met Annemiek van Vleuten die alles wint wat er te winnen valt op de weg en Marianne Vos die na ruim vijftien jaar nog steeds een van de allerbesten is in verschillende disciplines. Zij zijn echter niet de enige kampioenen in het peloton: buiten onze grenzen fietst eenzelfde veelvraat rond, die bij het publiek uit Nederland en België misschien wat onder de radar is gebleven. De prestaties van Pauline Ferrand-Prévot liegen echter niet: elf wereldtitels, vijf Europese titels en elf nationale driekleuren verspreid over vier disciplines. Na haar spraakmakende transfer naar het grote INEOS Grenadiers ging In de Leiderstrui in gesprek met de 30-jarige Française.

Ferrand-Prévot werd geboren op 10 februari 1992 in Reims. In de familie was fietsen een traditie: oudere broer Evan was al begonnen op de fiets en dus volgde Pauline zijn voorbeeld. Op jonge leeftijd was de wil om te winnen al overheersend: zo gooide ze als piepjong meisje eens haar zilveren medaille weg uit boosheid. 'Ik was een enorm slechte verliezer toen ik jong was', vertelt Ferrand-Prévot lachend. De veelzijdige renster begon op haar vijfde niet op de weg, mountainbike of crossfiets, maar op de baan. 'Er was een vélodrome, dichtbij waar ik woonde. Ik heb het geprobeerd, maar ik houd ervan om buiten te fietsen en dat is waarom de baan niet voor mij is. Ik wil nieuwe plekken en nieuwe wegen ontdekken en mij vrij voelen.'

Ferrand-Prévot breekt door onder de vleugels van idool Marianne Vos

Het fietsen in de buitenlucht ging Ferrand-Prévot erg goed af en ze bleek al snel een absoluut toptalent. Ze maakte furore bij de junioren en werd daar wereldkampioene op de weg in 2010. Haar prestaties werden opgemerkt door Rabobank, dat op dat moment de beste vrouwenploeg ter wereld had. Zij zagen een uitzonderlijk talent in de Française, waardoor Ferrand-Prévot in 2012 ploeggenote werd van Vos en Van Vleuten. 'Het is altijd fijn om over Rabobank te praten, dat zijn mijn beste herinneringen. Het was een hele mooie tijd voor mij en het was een van de beste teams waar ik voor heb gereden.'

Ferrand-Prévot keek op tegen de grote Vos, die al wereldkampioen op de weg, op de baan én in het veld was. 'Het was een beetje vreemd in het begin omdat ik een groot fan van Marianne was. Zij heeft gevraagd of ik bij de ploeg kon komen. Ik was heel trots en keek uit naar het project, het waren prachtige jaren. Ik heb veel geleerd van Marianne. We lagen elkaar erg goed. Ze is ook het persoon dat als jij voor haar werkt, zij later voor jou hetzelfde doet.'

In 2014, haar derde jaar bij de Nederlandse formatie, brak Ferrand-Prévot echt door. Ze won de Waalse Pijl, werd tweede in de Giro Donne (achter Vos) en sloot het jaar af met een wereldtitel op de weg; en dat allemaal op 22-jarige leeftijd. Het zijn echter niet de individuele successen die zijn blijven hangen bij de Franse alleskunner, maar de triomfen met de ploeg. '2014 was een topjaar met het team, met Marianne en de rest. Ik won de Waalse Pijl door Marianne, zij hielp mij enorm. Daarna won zij de Giro, daar heb ik haar geprobeerd te helpen. Voor mij was het een goed jaar, maar voor het team ook. We waren heel sterk als eenheid en als je als een groep iets bereikt, is het nog mooier.'

Een interview met de piepjonge Ferrand-Prévot, na haar zege in de Waalse Pijl van 2014.

Drie wereldtitels binnen een jaar voor Ferrand-Prévot

Het jaar 2014 was het begin van een periode waarin alles leek te lukken voor Ferrand-Prévot. Na haar wereldtitel op de weg in september van 2014, won ze in januari van 2015 het WK veldrijden door Sanne Cant te verslaan in Tábor. 'Alles kwam bij elkaar. Mijn vorm was goed voor een lange periode, ik kon alles bereiken wat ik wilde. Het was een prachtig moment in mijn carrière.' Deze wereldtitel werd gevolgd door een derde regenboogtrui, toen ze op de mountainbike wereldkampioen werd in de zomer. Daarmee werd zij de eerste wielrenster ooit die alle drie de wereldtitels wist te winnen binnen een jaar.

De veelvraat had een ongeëvenaarde prestatie neergezet, maar toch was het nooit een doel op zich om alle wereldtitels te pakken. 'Ik wilde gewoon genieten, doen waar ik van hield. Ik kan niet zeggen dat het geen doel was - winnen is altijd een doel. Ik dacht alleen niet aan zoveel mogelijk wereldtitels winnen in verschillende disciplines. Het was natuurlijk prachtig, maar het was niet het ultieme doel.'

Ferrand-Prévot dacht aan stoppen: 'Ik kon niet meer op mijn fiets zitten'

Na een tijd van ongelofelijke hoogtepunten volgde een hele lastige periode in de carrière van Ferrand-Prévot. De uitslagen bleven uit, wat met name kwam door fysieke kwetsuren. 'Ik had blessures, maar we konden niet vinden wat het was. Ik had een paar hele moeilijke jaren. Ik kon niet meer op mijn fiets zitten, zelfs voor rustige ritjes. Het duurde lang voordat we konden vinden wat de blessure was.' Het werd zelfs zo erg dat de ooit niet te kloppen topper op 25-jarige leeftijd al dacht aan een vroegtijdig afscheid van de fiets. 'Het was mentaal erg lastig: ik sprak met talloze dokters die mij allen vertelden dat ik niets had en dat het in mijn hoofd zat. Toen dacht ik aan stoppen.'

De verlossing kwam in 2018, toen Ferrand-Prévot eindelijk achter de oorzaak van al haar pijn kwam. Een vernauwde slagader in haar linkerbeen werd ontdekt, waarna een operatie volgde. 'Aan het einde van 2018 kwamen we erachter dat ik een probleem had met mijn slagader in mijn been, zoals wel vaker voorkomt bij wielrenners. Ze konden het eerst niet vinden, maar toen ze mij vertelden dat ik geopereerd moest worden, moest ik huilen van blijdschap. Ze hadden eindelijk wat gevonden, ik was niet gek! In ieder geval niet helemaal', lacht Ferrand-Prévot. De operatie zorgde voor een heropleving. 'Ik denk dat dat het begin was van mijn tweede carrière.'

Na de operatie liet de Française al snel weer zien dat ze op haar best was, met een wereldtitel op de mountainbike in 2019. 'Na de eerste operatie was het moeilijk om terug te komen, want de rustpauze die ik noodgedwongen moest inlassen was lang. Maar eindelijk was ik terug en kon ik wereldkampioen worden in september, een paar maanden na mijn operatie.' Dat was echter niet het einde van de kwalen: de problemen met de slagader kwamen terug. 'Tijdens een van mijn veldritten die winter voelde ik iets vreemds in mijn been, hetzelfde been als voorheen. Ik ging naar de dokter en die zei dat ik weer geopereerd moest worden, dus had ik mijn tweede operatie in 2020, een jaar na mijn eerste. Mentaal was dat moeilijk, ik moest weer door dat hele proces.'

Het probleem lijkt nu weg te zijn, al is het linkerbeen van Ferrand-Prévot nog steeds niet op het oude niveau. 'We kijken er nu elk jaar naar. Ik voel dat mijn linkerbeen niet helemaal honderd procent is vergeleken met mijn rechterbeen, maar het is niets vergeleken met hoe het was. We moeten er op blijven letten dat het niet erger wordt, maar vooralsnog gaat het goed.'

Alleen Olympische titel mist nog na historisch Gravel-goud

Na de tweede ingreep in 2020 was Ferrand-Prévot dit jaar alweer ongenaakbaar op de mountainbike. Na een tiende plaats bij de Olympische Spelen in Tokio werd ze in 2022 tweevoudig wereldkampioen, zowel op de shorttrack- als de Cross Country-disciplines. Na haar hegemonie op de mountainbike was het echter tijd voor iets nieuws: Ferrand-Prévot deed mee aan het WK Gravelfietsen. 'Het was een prachtig jaar. Ik wilde wereldkampioen worden op de mountainbike in Frankrijk, dat was mijn grootste focus. Ik was daar super goed en kon daarna blijven trainen. Ik voelde me weer super op de fiets. Daardoor kon ik mijn seizoen verlengen tot het WK Gravel.'

Bij haar debuut op de gravelfiets deed Ferrand-Prévot het schier onmogelijke: ze won direct de regenboogtrui, waardoor ze zich op vier verschillende disciplines wereldkampioene mag noemen. Of ze terug zal keren op gravel is onzeker, maar als het past doet ze het met liefde. 'Ik sta er voor open. Ik houd van fietsen, van alle disciplines. Als het gravelracen in mijn schema past, zal ik het zeker doen.'

Dat schema staat voor de komende jaren in het teken van één groot doel: de Olympische Spelen van Parijs in 2024. Hoewel Ferrand-Prévot bijna alles heeft bereikt, mist de olympische gouden plak nog op haar erelijst. Een tiende plek is vooralsnog haar beste notering op de Spelen. 'Dat is ook waarom ik voor INEOS Grenadiers heb getekend. Ik wil op mijn best zijn in Parijs in 2024. Ik heb bijna alles gewonnen, maar ik mis alleen deze medaille nog. Ik wil op ieder gebied goed zijn: zowel fysiek als mentaal wil ik alles op een rijtje hebben. Die gouden plak is het grote doel voor de komende jaren.'

Ferrand-Prévot gaat voor Wereldtitel in Hoogerheide: 'Het grote doel'

Na een aantal jaren bij BMC te hebben gefocust op het mountainbiken wilde Ferrand-Prévot zich ook weer richten op het veldrijden, een oude liefde. Bij INEOS Grenadiers krijgt ze weer de mogelijkheid om te crossen. 'Mijn vorige team had geen fietsen voor het veldrijden, dus dat was niet mogelijk. Nu ben ik weer terug. Dat maakt mij heel gelukkig, ik houd van crossen.' Over haar doel deze winter is ze duidelijk: Ferrand-Prévot wil wereldkampioen worden in Hoogerheide. 'Het WK in februari is het grote doel. Het is fijn dat het mountainbikeseizoen pas in mei begint. Nu heb ik een doel in de winter om voor te trainen.'

Voor Ferrand-Prévot is het cruciaal dat zij een doel heeft om naar toe te werken. 'Nu ligt mijn focus op het veldrijden en ik wil het WK winnen in februari. Als ik wakker word, heb ik het doel al in mijn hoofd. Het is misschien vreemd, maar ik denk dat de motivatie daar ook vandaan komt: ik heb één doel, daar de focus op leggen en mijn best doen om de beste te zijn.' De wil om te winnen is een enorme drijfveer, maar ook iets wat geluk brengt. 'We willen allemaal gelukkig zijn, ik ook. Ik wil alles doen om gelukkig te zijn. Voor mij is dat fietsen, trainen, goed eten, goed slapen. Ik doe alles om de beste te zijn, dat maakt mij gelukkig. Misschien verandert dat gevoel over een paar jaar.'

Voor nu is het plezier in het fietsen nog te groot. Ferrand-Prévot denkt dat ze bij haar nieuwe ploeg nog enorme stappen kan zetten. 'Alles valt nu op zijn plek. Ik heb veel zin om met iedereen te werken, want ik denk dat ik nog veel te leren heb. Ik denk dat ik veel progressie kan boeken, in elk aspect van wielrennen.' Toch zal de focus voornamelijk op het mountainbiken liggen, vooral met het oog op de Olympische Spelen. De wegwedstrijd zal ze niet rijden. 'Ik leg mijn focus liever op één race, omdat ik niet te veel tegelijk wil doen. Je loopt het risico dat je dan niets bereikt.'

Martijn Polder (e-mail: redactie@indeleiderstrui.nl)