Merckx bedenkt zich en perkt eigen lof over Pogacar in: 'Hij is nog niet superieur aan mij'

De Triple Crown: het is een van de meest prestigieuze titels die op je erelijst kan prijken. De Giro d'Italia, Tour de France en het WK in een jaar: alleen Eddy Merckx en Stephen Roche deden het. Tot nu. Tadej Pogacar is de nieuwe naam in de club. De twee legendes verwelkomen hem met open armen en zijn compleet overdonderd door de manier waarop de Sloveen het heeft klaargespeeld.

'Een ongelooflijke gebeurtenis in de geschiedenis van het wielrennen', zo begint Merckx aan zijn relaas bij L'Équipe. Voor de Belg bestaat er geen twijfel meer: Pogacar is hem voorbij. 'Het is duidelijk dat hij nu boven mij staat. Ik dacht er diep van binnen al aan toen ik zag wat hij deed in de laatste Tour de France, maar vanavond is er geen twijfel meer. We zullen het ons nog heel lang herinneren. Tegen Van der Poel en Evenepoel nam hij veel risico's, maar dat schrikte hem niet af. Dit is waar we begrijpen dat Pogacar een grote kampioen is, hij is buitengewoon.'

De 79-jarige Belg, die in 1974 het drieluik op zijn naam schreef, zag Pogacar al op honderd kilometer voor de meet aanvallen: zelfs in zijn stoutste dagen had 'De Kannibaal' dat niet aangedurfd. 'Je bent gek', lacht hij tegenover Le Parisien. 'Bovendien, toen hij aanviel, begon ik voor hem te vrezen. Ik zei tegen mezelf dat hij te vroeg was vertrokken. Normaal gesproken is het onmogelijk met zo'n aanval op honderd kilometer te winnen, maar hij deed het toch.'

'Hij is de sterkste van zijn generatie, daar bestaat geen enkele twijfel over. Weet je, op mijn leeftijd is er niet veel meer wat mij verbaast. Daar is hij in geslaagd. Ik dacht dat hij wereldkampioen zou worden, maar ik had nooit gedacht dat hij het op deze manier zou doen. Hij is echt de beste, chapeau.' De 'nieuwe Merckx', zo wordt Pogacar inmiddels vaak genoemd. Na de Tour de France kreeg het geluid meer en meer kracht. ‘Maar deze is anders,’ stelt Merckx. 'Ik denk dat zijn carrière zeer op de mijne gaat lijken. Hij begon al op zeer jonge leeftijd met winnen en ik voel een enorm verlangen in hem om alles te winnen. Er ontstaat een soort woede zodra hij op de fiets zit. Ik vind het prachtig.'

Lees verder onder de foto!

Pogacar derde winnaar Triple Crown: 'Maakt onze prestatie menselijker'

Stephen Roche was de laatste winnaar van de Triple Crown. De Ier was net zo verbaasd als zijn Belgische metgezel. 'Het is nu 37 jaar geleden sinds ik het voor elkaar kreeg. En Eddy Merckx lukte het dertien jaar daarvoor. Al die jaren heb ik moeten aanhoren dat zoiets in deze tijden onmogelijk zou zijn. Maar het kan dus tóch', vertelt hij tegenover de NOS. 'Dat het Pogacar gelukt is, maakt onze prestatie menselijker. Maar daar was wel een bovenmenselijke prestatie voor nodig. Dit jaar was het jaar voor hem om het te doen en hij deed het.'

De aanval van honderd kilometer kwam voor Roche niet zo zeer als een verrassing. 'Als het de eerste keer was dat we dit zagen zou ik zeggen dat het zelfmoord was. Maar we hebben hem dit eerder zien doen. Hij koerst met zijn hart en zijn ziel en gaat. Hij denkt er niet over na, kijkt niet wie er in zijn wiel zit en gaat er voor. Toen ik hem zag gaan dacht ik toch wel: misschien blijven Eddy Merckx en ik toch nog even de enige winnaars van de Triple Crown. Maar we wisten natuurlijk dat hij het van ver kon doen.'

Merckx komt terug op lof: 'Hij is me vooralsnog niet voorbij'

Hoewel Merckx direct na afloop van het WK wist te vertellen dat Pogacar hem voorbij was, komt hij daar een kleine week na het voorval op terug. 'Ik verwees naar wat hij deed in het wereldkampioenschap, op dat specifieke parcours', zegt de Belg tegenover Relevo. 'Het was ongelofelijk, en ik zei het precies zoals ik dacht, maar nee, verder denk ik niet dat Pogacar superieur is aan Eddy Merckx. Hij heeft slechts drie Tours gewonnen. Hij is me vooralsnog niet voorbij. Hij heeft nog een lange weg te gaan om beter te worden dan Eddy Merckx.'

Als je dan aan de Kannibaal zelf vraagt wie de beste renner aller tijden is? 'Ik weet niet of het juist is dat ik het zeg, maar ik zou je dan vertellen dat ik het ben. Ik denk dat er maar weinig gevallen zijn van een wielrenner die van januari tot december zoveel wedstrijden heeft gereden en gewonnen als ik. Er was een jaar waarin ik ongeveer 190 dagen aan competitie deed; Nu draaien ze echter ongeveer 80 dagen per jaar, niet meer. Pogacar doet van alles een beetje, dat is waar, maar weinigen doen wat wij deden: strijden in de klassiekers, de 'monumenten' en de grote rondes. Het is geen vergelijking.'