Na frustratie in Roubaix was gevoelige Vos klaar voor revanche in Amstel Gold Race: 'Geluk was aan mijn zijde'

Marianne Vos schreef zondag haar tweede zege bij in de Amstel Gold Race, maar de Nederlandse van Visma | Lease a Bike had dat tijdens de sprint misschien ook niet helemaal geloofd. Lorena Wiebes leek namens SD Worx-Protime een stukje sterker, maar zij juichte te vroeg. Vos stond, sluw dat ze is, klaar om te profiteren.

Dat het op een sprint aankwam, kwam mede door een grote neutralisatie, waardoor de koers bij hervatting nog slechts 55,2 kilometer telde. 'Op zulke momenten zijn er belangrijkere dingen dan koers', zegt Vos vol medeleven richting de motoragent, die na een ongeluk in koers naar het ziekenhuis moest worden overgebracht. 'We wachtten af en hoopten op goed nieuws. Vanuit de herstart moesten we weer focussen voor een grote finale.'

Vos leeft mee met Wiebes na gekke sprint

Omdat het nog kort was, werd er volgens Vos 'vol gas' gereden. 'Iedereen wilde meezitten en met Eva van Agt hadden we iemand mee. Dat was voor ons een perfecte situatie, al moesten we gefocust blijven richting laatste keer Cauberg. De ploeg zette me heel goed af en in de sprint dacht ik even dat Lorena en ik ingesloten zaten, maar ze vond nog een gat. Ze juichte duidelijk te vroeg. Ik bleef gaan en voelde bij de jump pas dat ik meer snelheid had. Het is jammer voor Lorena, maar ik ben blij met de zege.'

'Blijven gaan tot de meet', concludeert Vos dan ook bij de NOS. Erom lachen doet ze echter niet. Sterker nog: Vos voelt mee met Wiebes. 'Het is ontzettend balen voor haar, zoiets. Op één of andere manier gebeurt dat hier snel. Ik zag wel dat ze begon te juichen, maar ik dacht alleen maar: tot de streep, tot de streep! Het is mooi dat het gelukt is, ook al is het een driedubbel gevoel. Door dat ongeluk onderweg en je kunt je verplaatsen in Lorena...'

Na de ceremoniële plechtigheden kwam de Noord-Brabantse laureate nog naar de persconferentie, waar ze tegenover onder andere In de Leiderstrui meer vertelde over haar dag in Zuid-Limburg. 'Ik wist dat we wind tegen zouden hebben in de sprint', begint ze over de absolute slotfase. 'Ik wist ook dat Lorena natuurlijk dé te kloppen vrouw was. We werden allebei ingesloten, maar het kwam toch nog goed. Ik dacht natuurlijk niet dat ik haar nog ging pakken', benadrukt ze andermaal. 'Maar toen ze aan het juichen was, merkte ik dat ik nog meer snelheid had. Maar zelfs toen dacht ik niet dat ik nog kon winnen.'

In 2021 juichte Vos ook bijna te vroeg

Vos weet als rot in het vak inmiddels wel hoe belangrijk het is om tot aan de meet vol door te sprinten. 'Zelf heb ik, in 2021, ook al eens bijna te vroeg gejuicht. Ik weet dus maar al te goed hoe belangrijk dat is. Doordat de wedstrijd zo kort was, moesten we ook nog eens extra scherp zijn. Daar waren we natuurlijk wel van op de hoogte. Ik moest gefocust zijn, maar dat ging goed. Ik moet ook het team enorm bedanken, aangezien ze in elke kopgroep aanwezig waren. Dat was belangrijk met het oog op de controle in het peloton. Dat maakte het een stuk gemakkelijker om de benen te sparen voor de laatste keer Cauberg en de finishsprint.'

Ook over haar medeleven met Wiebes deed Vos nog haar zegje. 'Ik heb tegen Lorena gezegd dat ik het heel erg jammer voor haar vond. Ik heb zoiets nog nooit meegemaakt, maar ik weet zeker dat het ook voor haar de allerlaatste keer gaat zijn. Je voelt je er echt heel slecht door. Ik ben ervan overtuigd dat ze sterker terug gaat komen en deze wedstrijd nog wel gaat winnen', klinkt het bemoedigend.

Ten slotte kwam Vos ook nog even terug op Parijs-Roubaix, waar ze als vierde finishte en direct de coulissen indook. 'Na Roubaix was ik inderdaad vrij gefrustreerd. Maar in mijn opinie gaat het in sport niet om dingen goed maken of iets dergelijks', doelt ze op haar sportieve revanche in de omgeving van Valkenburg. 'Het gaat gewoon telkens om het beste van jezelf geven. En soms win je, soms niet. Afgelopen week in Roubaix speelden we ook het spel en werd ik vierde. Ik had natuurlijk gehoopt op meer en was derhalve teleurgesteld. Maar ik kwam er ook met een goed racegevoel uit terug, met veel ambitie en vertrouwen in de komende koersen, waaronder deze Amstel Gold Race. En hier ging het weer heel goed. Het geluk was dit keer aan mijn zijde. We wilden het als ploeg goed doen en ik ben blij dat het gelukt is.'

Van Agt kleurde de koers en heeft 'respect en bewondering' voor mentaal ijzersterke Vos

Vos had het in haar analyse al even over het continu in de kopgroepen aanwezig zijn van de dames van Visma | Lease a Bike. Het ging dan vooral om Eva van Agt, die een sterke koers reed en samen met Yara Kastelijn en Ricarda Bauernfeind een driekoppige kopgroep vormde. 'Ik heb continu met het idee rondgereden dat ik Marianne nog achter me had zitten. We wisten dat ze supersterk was. En dat blijkt uiteindelijk ook wel, haha! In de kopgroep heb ik wel doorgereden, maar ook altijd verstandig gereden. Dat natuurlijk met het idee om het uiteindelijk op welke manier dan ook af te kunnen maken', blikte de kleindochter van wijlen ex-premier Dries van Agt tegenover onder meer deze website terug.

'We hadden opeens een minuut voorsprong. Dat was wel echt heel veel', vervolgde de 27-jarige dame haar relaas. 'Yara reed alleen niet écht mee. Die speelde het spelletje gewoon heel slim. Zij kan goed pokeren. Die zegt dan bijvoorbeeld dat ze kapot zit, maar dan komt ze toch weer regelmatig terug. Maar dat is het spel, hè. Dat mag ze natuurlijk gewoon doen. Het hoort erbij, maar het is wel frustrerend als je er zelf bij zit, haha! Het is haar goed recht.'

Zo nu en dan probeerde Van Agt zelf een prikje uit te delen, al was dat naar eigen zeggen niet altijd vol overgave. 'Op de Bemelerberg probeerde ik het een keer. Maar toen ik aanzette, kreeg ik gelijk kramp. Gelukkig kon ik wel weer verder, maar zag je dat we allemaal steeds minder gingen meerijden. Natuurlijk heb ik wel even aan onze eigen kansen in de kopgroep gedacht, maar dan besef je toch alweer snel dat je een héél sterke Marianne hebt. Zij kan écht koersen afmaken. Bij mij was dat in de sprint niet zo zeker. Het plan was sowieso al om op de laatste keer Cauberg bij Marianne te blijven en, mocht het nodig zijn, haar eventueel terug te brengen. Maar ze was zo sterk dat dat allemaal niet nodig was. Marianne is mentaal ook zo ongelooflijk sterk. Ze rijdt altijd door tot het einde. Dat is niet normaal. Ik heb daar heel veel respect en bewondering voor.'

Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)