Pogacar reageert met krachtig betoog op (nieuwe) doping-insinuaties en vragen over constante, dominante topvorm

Wie zoveel wint, krijgt héél veel te maken met media. Interviews vooraf, interviews achteraf en uiteraard al die persconferenties in aanloop naar grote afspraken. Met de Ronde van Lombardije op zaterdag schoof Tadej Pogacar de dag ervoor in een luxe hotel nog één keer aan voor een uitgebreid perspraatje met aanwezige journalisten. In de Leiderstrui was aanwezig en hoorde een openhartige Sloveen, de dag voor wederom een indrukwekkende zege.

De grote leider van UAE Team Emirates maakte er in 2024 regelmatig geen geheim van dat de pers van hem niet per se zoveel hoeft. Maar net zo vaak nam hij toch uitgebreid de tijd voor ze, ook als een vraag voor de honderdste keer werd gesteld. Wat heb je precies met Italië? Waarom rijd je Lombardije? Zie je jezelf als topfavoriet? Pogacar slikte ze richting Il Lombardia met een glimlach, maar nam vervolgens wel uitgebreider de tijd toen de vragen wat specifieker en origineler werden. Een greep uit de Engelse en Sloveense vragen die zorgden voor interessante respons...

Waar vind je na zo’n succesvol seizoen de motivatie om er hier nog zo gretig voor te gaan? Zit dat in je, of is dat ook deels voor de ploeg?

‘In de eerste plaats respecteer ik het programma vanuit het team, waarbij het nooit een goede zaak is als je wedstrijden skipt en iemand anders plots moet invallen. Maar dit zijn ook gewoon mooie wedstrijden en ik voel me goed op de fiets en ben in vorm. Waarom zou ik dan niet blijven koersen tot het einde? Helemaal met de regenboogtrui om m’n schouders, kan ik er extra van genieten.’

Je hebt je laatste overwinningen vrijwel allemaal solo gewonnen. Is dat voor jou de mooiste manier, of kun je ook genieten van een gevecht tot het einde?

‘In Strade Bianche wist ik al vrij vroeg dat ik ging winnen, maar op het WK was ik bijvoorbeeld pas op het laatste moment zeker van m’n zaak. Dat was zo zwaar, de kramp kan er altijd in schieten. Het is dus iedere keer anders, ook al blijft het een solo. De blijdschap blijft hetzelfde, terwijl bij een sprintje om de zege meer adrenaline aanwezig is. Dat is ook supermooi, maar ik ben het liefst zo snel mogelijk zeker van de winst.’

Ben je tegenwoordig nog verrast dat er niemand mee kan als je aanvalt?

‘Op het WK was ik zeker verbaasd, daar waren echt wel renners aanwezig die mij hadden kunnen volgen. In andere koersen was het vaak dichterbij de finish en in Emilië reden we ontzettend hard de San Luca op in de regen. Dat waren enorme vermogens, dus dat verraste me minder.’

Er wordt geclaimd dat je in het najaar nog steeds rond rijdt met Tour de France-benen. Kun je dat bevestigen?

‘Dat weet ik niet, want ik rijd eendagskoersen en dat is heel anders dan de Tour, waar je drie weken voorbereid moet zijn. Ik denk niet dat ik in m’n huidige vorm een grote ronde aan zou kunnen, het is tijd voor offseason. Eendagskoersen zijn heel anders, maar als je de cijfers naast elkaar legt, zijn ze ongeveer hetzelfde als in de Tour. Maar ik vind dat je dat niet met elkaar kan vergelijken.’

Hoop je zaterdag op een battle, bijvoorbeeld met Remco Evenepoel?

‘Ik hoop het wel, ja. Deze Italiaanse week was misschien niet z’n beste week, maar je moet ook mentaal goed voorbereid zijn om deze week goed te zijn. Je koerst in de regen, er is vrijwel nooit controle en als je dan niet de optimale motivatie hebt om te winnen, dan is het al lastig om te winnen. Maar voor Lombardije zal het anders zijn, ik ga ervan uit dat Remco mentaal voorbereid is voor deze grote koers en dat hij dat iets minder was voor de kleinere koersen in aanloop.’

Lees verder onder de foto

Tadej Pogacar eerlijk over doping-insinuaties en nieuwe rol als wereldkampioen

Sinds 1998 is er altijd achterdocht geweest als er sprake is van dominantie in het wielrennen. Hoe voel je je erbij dat jij nu met een scheve blik wordt bekeken?

‘Dominantie is van alle tijden. Dat zie je in het bedrijfsleven en in vrijwel alle sporten: in tennis, in golf, in NBA, voetbal, teamsporten, individuele sporten… Die dominantie is er altijd maximaal een paar jaar, daarna komt er nieuw talent. Er komen nieuwe generaties, nieuwe teams en er zal dan iemand anders dominant zijn. Zo is het leven, er is altijd iemand wel een periode superieur.’

Je wordt tegelijkertijd vergeleken met de grootste namen uit de wielersport. Hoe kijk je daar naar?

‘Voor mij persoonlijk is dat een eer, maar ik ken iemand als Eddy Merckx bijvoorbeeld niet goed. Hij won alles wat je kon winnen, toen ik nog lang niet geboren was. Ik vergelijk mezelf daarom nooit met iemand anders, dat waren andere tijden. Ik ga m’n eigen weg en probeer de beste te zijn in deze tijd.’

ASO-baas Christian Prudhomme heeft gezegd dat vragen over jouw dominantie ‘niet onrechtmatig’ zijn. Wat vind je van die uitspraak?

‘Pfoe, dat weet ik niet. Wielrennen is een sport, waarin mensen in het verleden alles hebben gedaan om het lichaam beter te laten presteren, zonder te weten wat het voor hun gezondheid betekende. Ze riskeerden hun leven, renners van toen – en sommigen kennen we misschien niet eens – kampen met gezondheidsproblemen of mentale problemen, door wat ze zichzelf hebben aangedaan. Als ik eerlijk ben, heeft deze sport enorm geleden onder die jaren. Er is geen vertrouwen en daar kunnen wij niks aan doen. Wij bedrijven onze eigen sport en hopen dat mensen ons weer gaan geloven. Daarvoor heb je een winnaar nodig en vandaag de dag wordt die nog vaak weggezet als valsspeler. Misschien vergeten mensen over enkele generaties het verleden, met Armstrong en al die mannen die deden wat ze deden. Dan kunnen we door, want ik denk dat wielrennen één van de meest gezonde sporten is, omdat we heel goed weten hoe gevaarlijk deze sport voor de gezondheid kan zijn. Je moet gezond blijven en als je je gezondheid wil riskeren, dan is dat zonde van je leven. Dat is dom, dat zou je nooit mogen riskeren. Jaloerse en wantrouwige mensen zullen er altijd blijven, daar kan ik niks aan doen.’

Je draagt de regenboogtrui nu enkele weken en in Tre Valli Varesine hebben we meteen gezien hoe je de leider kan zijn van het peloton. Hoe was de respons op jouw rol, na het stopzetten van die race?

‘Dat weet ik eigenlijk niet, ik denk dat iedereen na Tre Valli Varesine vrij snel verder is gegaan. Ik zit niet op social media om te kijken wat iedereen er van vond, het was gewoon een kwestie van veiligheid en de organisatie heeft dat erkend. Ik moest de stap nemen om met ze te praten, want er moet een spreekbuis zijn voor het peloton. Die druk voelde ik wel vanuit de renners, dus ik heb mijn ding gedaan. Het was goed dat de race is afgelast, maar ik denk niet dat ik nu de grote leider van het peloton ben.’

Waarin heb je jezelf het meest verbeterd als renner dit jaar?

‘Een groot gedeelte is te danken aan het feit dat ik ouder word en mentaal meer ervaring heb opgedaan door de jaren heen. Soms heb ik wat andere dingen gedaan in training en ik kan zeggen dat ik me dit seizoen het meest comfortabel voelde op de fiets. Ik ben een meer blije renner.’

Maar er moet een punt geweest zijn dat je dacht: ik heb dit en dit gedaan en het werkt. Welk moment was dat?

‘De eerste vertrouwen boost kwam in de Giro d’Italia, waar ik me goed voelde en geen slechte dag kende. Ik won en kon daarmee met vertrouwen naar de Tour de France. Ik kon daarna in redelijke rust uitrusten en op hoogte gaan met Urska (zijn verloofde, red.). Dat was fijn en relaxt, en in de tussentijd een goede voorbereiding. Daar wist ik dat ik een goede Tour kon rijden en dat heb ik laten zien. Op dag twee op de San Luca verbeterde ik al mijn beste vijf- of zes minuten-vermogen en vervolgens viel het allemaal op z’n plek. Het ging eigenlijk zoals gepland, vrijwel perfect. Daar ben ik dankbaar voor, voor die dubbel Giro-Tour.’

Je kan zaterdag je 25e seizoenzege boeken. Is dat nog een motivatie?

‘Ik heb de overwinningen eigenlijk niet meer geteld, ik ga gewoon mee in de flow van de koers en probeer een goede tijd te hebben met de ploeg. Het is geen competitie voor mij om zoveel mogelijk overwinningen te hebben. 25 is veel, het geeft wel aan dat mijn seizoen amper beter had gekund.’

Hoe zijn de eerste weken als wereldkampioen in de regenboogtrui bevallen?

'De eerste vier dagen na het WK had ik geen regenboogtrui om in te trainen en dus voelde het alsof er niets gebeurd was. Toen ik naar de Ronde van Emilië kwam en mijn trui en fiets kreeg, was dat anders. Het voelde geweldig om te winnen in dit shirt. Er zit een bepaalde powerknop in zo'n tricot, net als in de roze en gele trui. De regenboogtrui steekt daar nog wel bovenuit. Je rijdt het hele jaar in het shirt en iedereen herkent je als de wereldkampioen.'

Hoe ga je een seizoen als deze overtreffen de komende jaren?

'Ik besef dat dat heel moeilijk wordt. Ik ben klaar voor wat de komende jaren gaan brengen, ook als dat minder zal zijn dan 2024. Ik zal tevreden zijn met iedere uitkomst.'

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)