Rohan Dennis: tijdritperfectionist en Kelderman-nachtmerrie die zijn plek in het wereldje nooit echt vond Wielrennen
Wielrennen

Rohan Dennis: tijdritperfectionist en Kelderman-nachtmerrie die zijn plek in het wereldje nooit echt vond

Rohan Dennis: tijdritperfectionist en Kelderman-nachtmerrie die zijn plek in het wereldje nooit echt vond

Elk jaar zijn er weer tal van wielertoppers die de fiets aan de wilgen hangen, waarvan we een deel jaarlijks eren met een salut in onze Gestopt-reeks. Rohan Dennis is één van de mannen die we eind 2023 uitzwaaien, na een loopbaan met pieken en dalen toch vooral als ongelofelijk getalenteerde renner. In de Leiderstrui zet het allemaal nog eens uiteen!

De in Adelaide geboren Dennis begon zijn sportloopbaan als zwemmer, waarna hij eigenlijk per toeval de fiets ontdekte. Daar bleek hij eveneens talent voor te hebben, heel veel zelfs. Net zoals zoveel landgenoten was dat in eerste instantie op de baan, waar hij met zijn maten in 2008 wereldkampioen achtervolging bij de junioren werd. In 2009 kwam hij bij het team Jayco - niet te verwarren met het huidige Jayco AlUla - terecht.

Dat deed hij als degelijke tijdrijder, getuige zijn prestaties op het WK tijdrijden junioren van 2007. Ook bij Jayco kwamen zijn hardrijderskwaliteiten snel bovendrijven: in zijn eerste jaar eindigde hij als zevende in de tijdrit van de prestigieuze Thüringen Tour en een vierde plek in de Herald Sun Tour, achter gearriveerde toppers als Bradley Wiggins en Svein Tuft. In 2010 werd hij daarnaast knap vijfde op het WK tijdrijden voor beloften, dat destijds werd gewonnen door Taylor Phinney.

Dennis fietst verloren rond bij Rabobank na stap naar Europa

Dennis trok met zijn prestaties de aandacht van de grote teams en besloot naar Europa te verhuizen, waar hij in 2011 voor de opleidingsformatie van Rabobank ging koersen. Dat bleek geen goede match, daar Dennis niet kon aarden in Europa en ook moeite had met de Nederlandse manier van werken en directheid. Na één jaar verliet hij de ploeg met zijn staart tussen de benen.

In 2012 bloeide Dennis - die terugkeerde naar Jayco - helemaal op. Als renner van continentaal niveau eindigde hij knap als vijfde in de Tour Down Under, na gearriveerde vedettes als Simon Gerrans, Alejandro Valverde en Michael Rogers. Ook won hij in die koers de jongeren- en bergtrui en wist hij later dat jaar de Thüringen Rundfahrt te winnen en tweede te worden op het WK tegen de klok voor beloften.

Rohan Dennis: tijdritperfectionist en Kelderman-nachtmerrie die zijn plek in het wereldje nooit echt vond

Tal van ploegen waren geïnteresseerd, waaronder het Garmin-Sharp van Jonathan Vaughters. Bij die ploeg tekende Dennis voor het jaar 2013, waarin hij vooral opviel met een knappe achtste plek in het Critérum du Dauphiné. Ook mocht hij voor het eerst in de Tour de France starten, waar hij na acht dagen moest opgeven. In het najaar won hij de Canadese rittenkoers Tour of Alberta.

Dennis baart opzien met plotselinge stap naar BMC

2014 was een in veel opzichten raar jaar voor Dennis. Hij maakte met zijn tijdrijderskwaliteiten indruk in koersen als het Critérium International, Ronde van Romandië, Ronde van Californië en Ronde van Zwitserland, maar stapte begin augustus plots per direct over naar BMC. De reden? Hij wilde graag samenwerken met landgenoot Allan Peiper. 'In plaats van het onvermijdelijke uit te stellen, zijn we tot een directe transfer gekomen', zei Vaughters daar destijds over.

Namens die ploeg reed hij direct zijn eerste grote ronde uit met de Vuelta, om vervolgens het WK ploegentijdrit te winnen en zelf vijfde te worden in de individuele tijdrit. Het bleek een goede bodem voor 2015, waar Dennis direct aftrapte met eindwinst in de Tour Down Under en even later het Werelduurrecord. Na een voorjaar waarin het niet geheel wilde vlotten werd hij wel opgenomen in de Tourploeg van BMC, voor de editie die van start ging in Utrecht.

Met Tony Martin, Fabian Cancellara en ook Tom Dumoulin deden er vele kleppers mee voor de winst in de 14 kilometer lange openingschrono, maar het was toch echt Dennis die gehakt maakte van de concurrentie. Hij reed Martin en Cancellara op vijf seconden en mocht zo ook de eerste gele trui aantrekken van die Tour, al raakte hij dat tricot in de daaropvolgende waaierrit in Zeeland al kwijt.

Rohan Dennis: tijdritperfectionist en Kelderman-nachtmerrie die zijn plek in het wereldje nooit echt vond

2016 was het jaar waarin Dennis zich voornamelijk op de Spelen in Rio de Janeiro richtte, maar daar zat er niet meer in dan een vijfde plek. Op het WK in Qatar eindigde hij tegen de kok als zesde, terwijl hij in de Eneco Tour dat jaar nog in leidende positie uit de wedstrijd verdween na een crash. 2017 was eveneens een overgangsjaar qua grote overwinningen, al won hij wel ritten in de Ronde van Zwitserland, Tour of the Alps en Tirreno-Adriatico. Ook mocht hij de rode leiderstrui dragen in de Vuelta na winst in de ploegentijdrit op dag één.

2018 was een seizoen waarin de wereld weer aan Dennis zijn voeten lag. Hij boekte succes in prominente koersen als de Abu Dhabi Tour, Tirreno-Adriatico, Ronde van Romandië en de Giro d'Italia, waarin hij enkele dagen het roze droeg en zo zijn trilogie leiderstruien in grote rondes completeerde. In het najaar zette hij alles op alles voor het WK tijdrijden in Oostenrijk, waar Dennis na twee tijdritzeges in de Vuelta met meer dan één minuut voorsprong om nummer twee Dumoulin won. Het leverde hem tevens een dik contract bij Bahrain-Merida op.

Dennis vindt geen goede match in Bahrain en fietst roze droom Kelderman aan flarden

Dat bleek totaal geen gelukkige stap: Dennis won voor die ploeg slechts één tijdrit en stapte zelfs daags voor de Tour de France-tijdrit uit de Franse ronde uit onvrede over het aangeleverde materiaal. Op het WK in Yorkshire sloeg hij eind september terug met een nieuwe wereldtitel, al bleek vlak daarna dat Bahrain hem een stuk eerder al de deur had gewezen. Dennis trok naar de UCI voor een vonnis, maar kreeg daar nul op het rekest. INEOS pikte hem uiteindelijk op voor 2020, waar hij afstapte van de droom om klassementsrenner te worden. 'Ik begon meer, en dan weer minder te eten. Ik bevond me op de gevaarlijke weg naar een complex of een stoornis', zei hij over de problemen die daar voor hem bij kwamen kijken.

Veel kon de man uit Adelaide niet koersen in zijn eerste maanden voor de Britse miljoenenformatie, daar het coronavirus in 2020 uitbrak. Dennis had het moeilijk met de lockdown en sprak zich er ook openlijk tegen uit, waarna hij kritiek kreeg en als reactie daarop zijn social media verwijderde. Gelukkig voor hem en iedereen kon er eind dat jaar weer gekoerst worden, wat Dennis met name voortreffelijk deed in de Giro d'Italia. In de Italiaanse ronde elimineerde hij roze trui Wilco Kelderman in de slotrit over de Stelvio, ten faveure van zijn eigen kopman Tao Geoghegan Hart.

Rohan Dennis: tijdritperfectionist en Kelderman-nachtmerrie die zijn plek in het wereldje nooit echt vond

Het zou direct de enige grote ronde zijn die Dennis in zijn twee jaar bij INEOS afwerkte. 2021 stond weeral voor een groot deel in het teken van een olympische missie, maar ditmaal was het Jumbo-Visma-duo Primoz Roglic en Tom Dumoulin te sterk in Tokio. De Nederlandse ploeg gold intussen als bakermat van het tijdrijden en dus besloot de Australiër die kant op te trekken.

Dennis cruciaal voor Roglic in jaren bij Jumbo-Visma

Dennis werd door Merijn Zeeman en co gehaald als voornaamste versterking van het grote ronde-blok, maar kon in zijn eerste seizoen bij Jumbo-Visma de Tourselectie niet halen. Wel vertolkte hij een cruciale rol in de Vuelta-zege van Roglic. Zijn tweede jaar bij de ploeg van Richard Plugge begon Dennis met een knappe ritzege Down Under, waarna hij op 10 februari bekendmaakte dat 2023 zijn laatste jaar als prof zou zijn.

Rohan Dennis: tijdritperfectionist en Kelderman-nachtmerrie die zijn plek in het wereldje nooit echt vond

Hierbij werd hij last minute ingevlogen als vervanger van Robert Gesink en Tobias Foss in de Giro, waarin hij als hardrijder opnieuw van belang was voor Roglic. Nadien werkte hij toe naar nog één laatste kunstje op het WK tijdrijden in Schotland, maar daar zat er niet meer in dan een zevende plek. Het bleek direct zijn laatste wedstrijd, daar een blessure hem van de fiets hield. 'Hij had een mooier afscheid verdiend, maar het is nu eenmaal niet anders', communiceerde Jumbo-Visma daarover.

We zullen de eigenzinnige Dennis herinneren als iemand die ontzettend hard met de fiets kon rijden, maar - zoals het een goede tijdrijder betaamt - ook ontzettend goed pijn kon lijden. Gedurende zijn loopbaan maakte het hem dat fysiek en mentaal niet altijd even gemakkelijk, maar desondanks blijft er een carriere en erelijst aan over waar je U tegen kan zeggen.

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties

Meer nieuws