Ten Dam geniet van gravelwedstrijden: 'Aanbellen bij boerderij om band op te pompen'

Laurens ten Dam heeft de afgelopen weken indruk gemaakt in twee gravelraces in de Verenigde Staten, twee jaar nadat hij stopte met wielrennen. Na zijn tweede plek in Gravel Unbound vertelde hij over hoe anders het gravelracen is en wat hem zo aanspreekt.

Nadat Ten Dam in 2019 de fiets aan de wilgen hing en uit het profwielrennen stapte, begon al snel een nieuwe hobby. Nu rijdt hij gravelkoersen in de Verenigde Staten, hele andere koek dan de jaren op geasfalteerde wegen. En dat doet hij niet zonder succes: afgelopen weekend finishte hij nog tweede in de prestigieuze Unbound-wedstrijd. In gesprek met Cyclingnews is de Nederlander lyrisch over de discipline waar hij zoveel plezier aan beleeft. 'Er gebeurt hier zoveel. Elk verhaal is weer anders, dat is de schoonheid van deze koers.'

Daarmee doelt de 40-jarige op de zelfdredzaamheid tijdens dit soort wedstrijden. Opeens moet Ten Dam van alles zelf regelen wat in het wegwielrennen gewoon voor hem werd gedaan: 'Na 32 kilometer had ik een lekke band. Nu moest ik die opeens zelf plakken. Dat was mijn eerste keer in koers, dus dat maakte me wel nerveus.' Dat maakt dit soort koersen dan ook heel anders voor hem. 'Ik weet dat ik die dingen nu zelf moet oplossen, maar het voelt natuurlijk om hulp te vragen. Hier ben ik niet aan gewend, dus dat was stressvol.'

Ten Dam: 'Gravelracen gaat meer om kracht dan om positionering, dat helpt me wel'

Ondanks die onwennige verandering in verantwoordelijkheid over materiaalpech, ligt het gravel Ten Dam wel. 'De stress is er vooral doordat je weet dat je bij pech verloren bent. Het gaat verder vooral om kracht in plaats van positionering. Als je de kracht hebt, dan win je en dat vind ik leuk.' Dat positionering niet zo belangrijk is, is voor Ten Dam een voordeel, vertelt hij met zelfspot. 'Positionering was ik nooit goed in, dus ik ben blij met hoe het is gelopen uiteindelijk.'

Dit was de eerste deelname aan Gravel Unbound, een race over meer dan 320 kilometer, maar die beviel erg goed. Ten Dam ziet de charme van de bijzondere verhalen die zich afspelen. 'De verhalen zijn allemaal anders, dat maakt het zo leuk. Een vriend z'n CO2-pomp was kapot, dus bij een lekke band moest hij bij een boerderij aanbellen voor een pomp.' En dus keert de oud-wielrenner volgend jaar hopelijk weer terug: 'Ik wil mijn vrienden laten zien wat ik heb gedaan dit jaar. Volgend jaar neem ik ze mee.'