Na jaren dominantie lijkt voor INEOS Grenadiers (zonder Pidcock?) de afgrond plots wel erg dichtbij

Aan het budget zal het niet liggen, maar het jaar van INEOS Grenadiers mag gerust als een dieptepunt in de geschiedenis van de ploeg gezien worden. De Britse formatie wist eigenlijk op elk belangrijk moment niet te overtuigen en met het blik op volgend jaar lijkt het alleen maar erger te worden. De ploeg loopt langzaam leeg, en de aanwinsten lijken het vertrek van grote namen niet echt op te vangen. En dat terwijl het ooit dé te kloppen ploeg was...

In februari 2009 kwam de aankondiging dat er een grote Britse wielerploeg in aantocht was. Met de voorzichtige opkomst van wielrenners uit de Britse eilanden werd het een doel om een absolute topploeg neer te zetten. De formatie kreeg in 2010 direct een WorldTour-licentie. Het team begon met gevestigde namen als Juan Antonio Flecha en Simon Gerrans, maar ook toptalenten zoals Geraint Thomas en Edvald Boasson Hagen. Maar de naam van Bradley Wiggins was de grootste: de baanspecialist was het voorgaande jaar vierde geworden in de Tour de France, de beste Britse prestatie sinds Robert Millar (nu Philippa York) in 1984. Er was plots hoop voor een Britse Tourwinnaar, en dat moest verwezenlijkt worden in een Britse ploeg.

Waar Sky Procycling nog enige opstartproblemen ondervond in het eerste jaar was 2011 een voorbode van wat zou komen. Bradley Wiggins werd derde in de Vuelta a España en behaalde zo zijn eerste podium. De plotselinge verschijning van Chris Froome aan het toneel was echter de grootste spraakmaker: de geboren Keniaan reed zijn kopman uit zijn wiel in Spanje en eindigde tweede achter de uiteindelijke winnaar Juan José Cobo. Nadat de Spanjaard uiteindelijk werd betrapt op doping is de Ronde van Spanje van 2011 officieel de eerste overwinning in een grote ronde van de Britse ploeg.

Lees verder onder de foto!

Britse wielerdroom werd verwezenlijkt: drie Tourwinnaars bij Sky

In 2012 bouwde Sky verder aan de Britse superploeg die men voor ogen had. Met de kersverse wereldkampioen Mark Cavendish werd de grootste ster van het Britse wielrennen aangetrokken. Dat huwelijk was geen denderend succes: na een jaar scheidden de wegen. Wel behaalde de formatie eindelijk het zo begeerde doel: Wiggins wist, met hulp van een superploeg en een oersterke Froome (die zelf tweede werd) de Tour te winnen. Daarnaast won de ploeg liefst zes etappes. Deze Ronde van Frankrijk was het begin van een tijdperk, waar de dominantie van Sky het beeld van de jaren erna bepaalde. De inmiddels welbekende Sky-trein was een feit: met de hele ploeg op kop wist men de controle te behouden tot de streep, waar de kopman het werk wist af te maken.

En zo bepaalde de superploeg het beeld in de grote rondes. Froome nam het kopmanschap over van zijn oude patron en won in totaal vier keer de Tour, twee keer de Vuelta en één Giro d'Italia. Tussen 2012 en 2019 wist de ploeg alleen in 2014 niet de Tour te winnen, want naast Froome won Thomas de ronde in 2018. Hij werd opgevolgd door Egan Bernal. Die won twee jaar later ook nog eens de Giro. Het jaar daarvoor (2020) was het Tao Geoghegan Hart die de Italiaanse grote ronde op zijn naam schreef in het jaar van COVID-19. Ook wisten Michal Kwiatkowski (Milaan-San Remo in 2017), Wout Poels (Luik-Bastenaken-Luik in 2016) en Dylan van Baarle (Parijs-Roubaix in 2022) ieder een Monument op hun naam te schrijven. Er leek geen einde te komen aan de Britse weelde.

Niets bleek minder waar. De prestaties van de ploeg, die werd omgedoopt tot Team INEOS en later INEOS Grenadiers, stokten. Sinds de zege van Bernal in de Giro zijn er elf grote ronden voorbijgegaan waar geen enkele INEOS-renner op het hoogste treetje stond. Weliswaar prijken er nog een aantal podiumplekken, maar heel hoopgevend zijn die niet. Richard Carapaz stond nog twee keer op het podium, maar hij heeft inmiddels de ploeg verlaten. Ook stond Thomas de laatste twee edities van de Giro naast de winnaar. De Welshman is inmiddels 38 jaar oud, dus op termijn zal INEOS niet meer op hem rekenen. In 2024 bereikte INEOS Grenadiers een nieuw dieptepunt: met slechts veertien zeges is er een negatief record gevestigd wat betreft overwinningen in een seizoen.

Lees verder onder de foto!

Vertrek oudgedienden Bigham en Rowe teken aan de wand?

Hoe komt het dan dat de Britse superformatie plots zo ineen zakt? Dat ligt complex, maar het begon allemaal met het 'vertrek' van Sir Dave Brailsford. Vanaf het begin van Sky Procycling was de Brit manager van de ploeg, en onder zijn leiding wist het team zich te ontwikkelen tot de absolute topploeg van het peloton. In 2021 kreeg hij echter promotie: hij werd manager van de volledige sporttak van het chemiebedrijf INEOS van Jim Ratcliffe. Hieronder valt onder andere Manchester United, waar zijn focus sinds januari dit jaar meer op ligt dan op het wielrennen. Sinds het vertrek van Brailsford ligt de ploeg bestuursgewijs op een hoopje. Rod Ellingworth volgde hem op, maar hij vertrekt nu alweer: de Australiër John Allert neemt zijn positie over.

De problemen aan de top van de ploeg sijpelen door naar onderen. De staf en de renners ondervinden allen de consequenties: er is geen duidelijk plan, geen visie voor de toekomst. En dus zoeken allerlei oudgedienden hun heil elders. Eerst vertrok tijdritgoeroe Dan Bigham na onenigheid. Hij was cruciaal in de prestaties van Filippo Ganna, maar zal nu zijn diensten aanbieden bij Red Bull-BORA-hansgrohe. De Brit was glashelder over wat er vanuit zijn oogpunt fout ging. Het vertrek van Brailsford stond centraal. 'Dave had altijd een duidelijke visie, een plan van actie. Dat mist er nu.' Zijn samenwerking met de Britse formatie verliep stroever en stroever, omdat zij steeds minder oog voor zijn eigen doelen hadden.

Inmiddels is Luke Rowe ook vertrokken. De wegkapitein fietste zijn hele profcarrière bij Team Sky en haar opvolgers, maar nu hij stopt met wielrennen wordt hij bij een ander team ploegleider: hij zal in de auto stappen bij Decathlon AG2R La Mondiale. 'Ik zal mijn best doen om dit netjes te zeggen. Je kunt het niet goedpraten. Het is een team met een enorm hoog budget. Renners worden betaald om grote koersen te winnen. Dat gebeurt nu gewoon niet. We leveren niet.' Later vertelde de 34-jarige hardrijder dat zijn vertrek niets te maken had met zijn ontevredenheid, maar de timing is wel heel spraakmakend.

Lees verder onder de foto!

Wie staat er op als nieuwe kapitein? Waarschijnlijk niet Pidcock

De prestaties stokken, de organisatie is een puinhoop: hoe moet het verder met INEOS Grenadiers? De toekomst is nog een mysterie. Met Thomas lijkt er een kopman volgend jaar af te zwaaien. De hoop is voor de grote rondes gevestigd op de jonge renners die aan de deur kloppen. Carlos Rodríguez maakte vorig jaar indruk in de Tour de France met ritwinst en een vijfde plek in Parijs, maar dit jaar stond hij twee treetjes lager in de einduitslag. Ook de Vuelta liep uit op een tegenvaller, waar hij tiende werd. Thymen Arensman staat ongeveer op dezelfde plek in zijn carrière. Na twee zesde plekken in de Giro d'Italia van 2023 en 2024 is het nog niet gelukt om door te stoten naar de absolute top.

Met Ganna en de nog altijd pas twintig jaar oude Joshua Tarling zit het op het gebied van tijdrijden nog wel eventjes goed, maar het zijn niet de veelwinnaars die de ploeg overeind zullen houden. Tom Pidcock is wellicht de man met de grootste naamsbekendheid in de ploeg, maar met vijf zeges in vier jaar loopt het nog niet hard binnen. Als hij wint, wint hij groot: kwantitatief valt het echter vies tegen. Ook is een mogelijke transfer naar Q36.5 Pro Cycling het onderwerp van gesprek. Deze geruchten werden kracht bijgezet door de Ronde van Lombardije, waar de Brit niet geselecteerd werd: tot ongenoegen van hemzelf.

Lees verder onder de foto!

De toekomst is rooskleurig, maar misschien te ver weg

Met het oog op de toekomst is er genoeg potentie: de piepjonge talenten Andrew August, Michael Leonard, Artem Shmidt, Theodor Storm en Peter Øxenberg zijn allen twintig jaar of jonger en hebben een mooie carrière voor de boeg. Zo hoopt men op een opvolger van Froome, maar het zal waarschijnlijk nog even duren voordat zij zich kunnen meten met de allerbesten. Patrick Lefevere stelde onlangs dat geld een enorme rol speelde in het succes van UAE Team Emirates, en dat mag voor INEOS Grenadiers geen probleem zijn: volgens The Guardian is het team met een budget van 50 miljoen pond per jaar een van de rijksten van het peloton. Maar op de transfermarkt blijft de vangst karig.

Want naast de jongeling Øxenberg heeft INEOS Grenadiers tot zover vier aanwinsten vastgelegd. Dat zijn niet de namen die we gewend zijn: waar in 2021 nog tegelijkertijd Daniel Felipe Martínez, Richie Porte, Adam Yates en Pidcock werden gepresenteerd, werden nu Bob Jungels, Sam Watson, Victor Langellotti en Axel Laurance aangekondigd als nieuwe versterkingen. Jungels zal een prima wegkapitein zijn, er kan niet verwacht worden dat hij grote gaten op zal vullen. Laurence en Watson werden gehaald om het vertrek van Ethan Hayter naar Soudal Quick-Step op te vangen, maar Victor Langellotti is van het kwartet de meest onbekende voor het grote publiek. De Monegask komt over van Burgos-BH en staat te boek als een degelijke klimmer. Maar een world beater mag hij zeker niet genoemd worden.

Tel daarbij de dreiging van een mogelijk vertrek van superster Pidcock op, evenals het afscheid van Giro-ster Jhonatan Narváez (hij vertrekt naar UAE Team Emirates), oudgediende Elia Viviani en Hayter: het begint er grauwer en grauwer uit te zien. De ploeg is geen schim van wat het ooit was. Wat (of misschien wel wie) er moet veranderen, moet blijken. Voor het Britse wielrennen, en het wielrennen in het algemeen, is het in ieder geval cruciaal dat INEOS Grenadiers het lek boven water weet te krijgen. De wielerwereld snakt naar een uitdager voor Tadej Pogacar en in principe heeft de Britse ploeg alle middelen om de strijd aan te gaan. En hoewel er genoeg talent de neus aan het venster drukt, komt dat misschien wel te laat. INEOS eist enorm veel van alle sportieve projecten onder de vleugels. Mogen de resultaten uitblijven...