Vas verslaat Van Anrooij op WK voor beloften vrouwen: 'Ik had super slechte benen'

Blanka Vas heeft de wereldtitel voor beloften vrouwen op haar naam geschreven. De Hongaarse moest in de sprint strijden tegen Shirin van Anrooij en Anna Schakley en deed dat met succes. Het leverde naast de wereldtitel ook een knappe elfde plek tussen de elites op, en dat met slechte benen.

Na afloop vertelt Vas namelijk aan Cycling Pro Net dat ze zich totaal niet goed voelde in de openingsfase van de wedstrijd. 'Ik werd zelfs gelost uit de vluchtgroep en dacht: nu zal ik ook wel moeten lossen uit het peloton. Ik ben super blij en ik kan het door mijn slechte benen nog steeds niet geloven.'

Die slechte benen, die voelde ze vooral in het eerste deel van de wedstrijd. 'Voor we bij het parcours aankwamen voelde ik al dat het niet lekker ging. De eerste rondes op het lokale parcours waren daardoor ook echt niet fijn. Op een bepaald moment reden we een steile helling omhoog en voelde ik ineens dat het best okay ging. Toen kwam ik er een beetje doorheen. Ik hoefde me gelukkig ook niet te focussen op de eerste groep. In mijn hoofd telde namelijk alleen de wereldtitel voor beloften.'

Vas verslaat Van Anrooij in de sprint: 'Wist dat ik de snelste was'

En die wereldtitel pakte ze met bravoure. Vas zat in een groep met onder anderen Silvia Persico, Liane Lippert en Ashleigh Moolman. Ook haar directe tegenstanders Van Anrooij en Schakley reden in die groep. In de sprint in Glasgow pakte Vas het wiel van Persico en wist de Italiaanse zelfs te passeren. Ze kwam als eerste van de groep over de streep, waardoor de wereldtitel voor haar was.

'Ik probeerde natuurlijk vooral naar Shirin en Anna te kijken, maar ik wist dat ik sneller dan hen beiden was. Daarnaast hadden ze allebei ook nog zonder succes aangevallen, waardoor ik vertrouwen had. Ik moest wel het gat op Van Anrooij dichtrijden, maar in de sprint hoefde ik enkel een goed wiel te volgen. Ik zit in dezelfde ploeg als Anna (SD Worx, red) en ik ben eigenlijk altijd sneller dan haar. Na een lange koers weet je het natuurlijk nooit zeker, maar ik had nog prima benen. Ik ben dolgelukkig want ik heb hier hard voor gewerkt.'