De negentiende rit van de Tour de France ontaardde vrijdag in totale chaos. Van start tot finish wed er ziedend hard gekoerst, met Matej Mohoric (Bahrain Victorious) als uiteindelijke winnaar. Die moest logischerwijs even uitpuffen op de stoel van de flashinterviewer van dienst, Seb Piquet.
Samen met kameraden Kasper Asgreen (Soudal Quick-Step) en Ben O'Connor flitste de hardrijder op de Cote d'Ivory weg van het groepje sterren, waartoe onder meer Mathieu van der Poel, Jasper Philipsen, Tom Pidcock, Christophe Laporte en tal van anderen behoorden. Al die grote namen sloegen de handen uiteindelijk wel ineen in de achtergrond, maar dat bleek te laat. Een fotofinish moest uiteindelijk uitslag brengen.
De Sloveen kon zijn geluk uiteraard niet op na afloop, na de derde zege van zijn ploeg Bahrain Victorious in deze Tour. Bij elke van die overwinningen zat na het tragische overlijden van ploegmaat Gino Mäder in de Ronde van Zwitserland een emotionele lading en dat was bij Mohoric logischerwijs niet anders. 'We geloven er zoveel in en hebben zware tijden achter de rug. Ik ben heel blij en trots.'
'Het betekent heel veel voor me', gaf Mohoric meer duiding in een openhartig flashinterview. 'Het is zwaar om professioneel wielrenner te zijn, je lijdt veel. Je bereidt je voor op een doel als de Tour de France, maar na een paar dagen realiseer je je dat iedereen heel sterk is en dat je niet mee kan met de rest', laat hij in zijn hoofd kijken. 'Woensdag was ik volledig leeg op de Col de la Loze, maar je weet dat je naar de top moet. En dan moet je dag erna weer en zie je de staf om zes uur 's ochtends weer opstaan, terwijl ze om twaalf uur 's nachts uur naar bed zijn gegaan. Elke dag', sprak hij zich open uit.
Mohoric voelde spijt tegenover Asgreen, O'Connor en alle andere 150 coureurs
'Toen Kasper ging, was hij zo sterk. Donderdag won hij en nu wilde hij het opnieuw doen', legt Mohoric uit. 'Ik wil geen spijt hebben zodra ik bij de teambus kom. Ik ben niet zo sterk als de anderen, maar ik kan de focus behouden op de cruciale momenten. Ik wist dat de move de beslissende was, waarna ik puur op mentaliteit mee kon. Op een punt voelde ik spijt voor Ben, omdat hij niet kon winnen met zijn sprint. Kasper zou reageren en ik heb geen sterke sprint, maar na zo'n dag lukte het me toch.'
De spraakwaterval in Mohoric sloot af met bemoedigende woorden. 'Ik ben sterk genoeg, maar de andere 150 coureurs ook. Iedere renner verdient het om te winnen, ik heb alle gezichten gezien en ik weet wat het kan betekenen voor je loopbaan.'
Plaats reactie
0 reacties
Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.
Bekijk alle reacties