Ten Dam zag Jan en alleman afzien op WK gravel: 'Het waren gewoon lijken die over de finish kwamen'

Op het WK gravel voor elite heren finishte Laurens ten Dam als 25ste, op bijna twintig minuten achterstand van laureaat Matej Mohoric. In de Leiderstrui was in Veneto aanwezig bij het gravelspektakel en zag de Nederlander - net als vele anderen - stikkapot (en enigszins gehavend) over de meet komen. In de podcast Live Slow Ride Fast blikt de 42-jarige coureur terug op zijn dagje afzien in de proseccoregio.

'Mohoric won in zijn eerste gravelkoers ooit. Als je ziet hoe hij tekeer ging in de afdalingen: echt fenomenaal', steekt Ten Dam op lovende wijze van wal over de Sloveense waaghals. 'Die man kan zo ongelooflijk goed naar beneden rijden, het is echt fantastisch. Ikzelf werd 25ste en daar ben ik zeer zeker tevreden over. Her en der miste ik wel een bochtje of maakte ik een klein schuivertje. Maar al met al was het gewoon een topdag, vooral omdat er veel publiek langs de kant stond. Dat was prachtig om te zien.'

Ten Dam is het niet eens met met kritiek op 'te technisch parcours WK gravel'

Naar eigen zeggen kwam Ten Dam op sommige loeisteile hellingen maar amper boven. 'Zelfs niet met een 34x34-verzet. Dat was echt niet normaal. Gelukkig kon ik op sommige momenten hardop vragen of ze me konden duwen', kan hij er wel hartelijk mee lachen. 'Ik vond het trouwens ook heel mooi dat sommige WorldTour-profs wel de koers uitreden, ondanks dat ze meerdere keren te maken kregen met pech', doelt 'Lau' vervolgens op pechvogels als Wout van Aert en Gianni Vermeersch. 'De wegrenners vonden het ook gewoon enorm mooi, wat dus wel iets zegt over het gravellen.'

Lees verder onder de foto!

Stefan Bolt, de 'interviewer' en producent van de populaire wielerpodcast, was ook aanwezig in Veneto. Wielerjournaliste Betsy Welch zou aan hem hebben verteld dat ze het parcours niet bepaald je van het vond. 'Ze zei dat het meer een cyclocrossparcours was', legt Bolt het voor aan Ten Dam, die het daar absoluut niet mee eens is. 'Er zijn heel veel verschillende percepties van gravel. In Amerika hebben de mensen een soort van hun eigen gravel, maar dat geldt ook voor mensen die bijvoorbeeld in Italië, Nederland of Afrika wonen. Maar dit was zeker wel een WK-waardig parcours. Er zat van alles in. We reden namelijk door wijngaarden, over venijnige klimmetjes en over rivierbeddinkjes.'

'Tuurlijk, het was technisch. Maar dat hoort nu eenmaal ook bij gravel. Van mij hadden ze ook best wat bochtjes mogen weghalen, maar dat neemt niet weg dat het een prachtig parcours was. Het waren gewoon lijken die over de finish kwam', concludeert Ten Dam. 'Als je dit WK vijftig of zestig kilometer langer had gemaakt, was het bijna ondoenbaar geweest.'