Thomas De Gendt

Dit is de pagina over Thomas de Gendt, een Belgische wielrenner van Lotto-Dstny. De Gendt gold aanvankelijk als dé Belgische hoop in de grote rondes, maar naarmate zijn carrière vorder, groeide hij uit tot een op en top rittenkaper en heeft in zowel in de Giro, de Tour als in de Vuelta minstens één rit gewonnen. In de Leiderstrui verzamelt al het nieuws over De Gendt en houdt tevens zijn biografie bij. 

Thomas de Gendt werd op 6 november 1986 geboren in de Belgische stad Sint-Niklaas en kende in 2009 zijn doorbraak bij het procontinentale Topsport Vlaanderen-Mercator. De toen 23-jarige De Gendt klopte toen Pavel Brutt en Julien El Fares in de sprint van de vierde rit van de Ronde van Wallonië. Een jaar later wordt hij ook tweede in de Brabantse pijl achter zijn landgenoot Sébastien Rosseler en ook in de Ronde van België eindigt hij tussen de grote kanonnen als Philippe Gilbert, Stijn Devolder eb Bram Tankink knap als vijfde. Voldoende voor Vacansoleil-DCM om de Belg binnen te hengelen voor het seizoen 2011. Die transfer is in zijn eerste seizoen op WorldTour-niveau meteen een voltreffer. De Gendt wint de openingsetappe van Parijs-Nice en grijpt dan ook de gele trui, maar dat goede klassement kan hij ondanks een derde plek in rit vier niet vasthouden. Na een nieuwe zege in het Circuit de Lorraine Professionnel en een tweede plaats in het eindklassement haalt De Gendt in de Ronde van Zwitserland opnieuw een vette vis boven met winst in rit zeven voor toenmalig regerend Tourwinnaar Andy Schleck. In zijn allereerste grote ronde krijgt De Gendt met de Tour meteen de hoofdschotel gepresenteerd. Zijn toetje bewaart hij echter voor het laatst met een vijfde plek in de negentiende etappe naar Alpe d'Huez en een derde plek in de 42 kilometer lange tijdrit naar Grenoble.

De Gendt profileert zich als klassementsrenner en staat op eindpodium van de Giro

Dat De Gendt een volleerd klimmer is, bewijzen zijn uitslagen van 2011, maar in 2012 zien we De Gendt zich steeds meer toeleggen op het groterondewerk. Hij triomfeert eerst op indrukwekkende wijze in Parijs-Nice, waar hij in de zevende rit zijn medevluchters snel achterlaat en in Nice met meer dan zes (!) minuten voorsprong finisht op Rein Taaramäe en negen minuten op John Degenkolb, die de sprint van het peloton wint.

Later op het seizoen start De Gendt zonder complexen aan de Ronde van Italië. De Belg blinkt aanvankelijk niet echt uit, maar staat na een vierde plek in de achtste etappe naar Lago Laceno, een achtste plek in rit veertien en een negende in de zeventiende rit naar Cortina d'Ampezzo voor aanvang van de twintigste etappe toch maar mooi achtste in het algemeen klassement op een kleine zes minuten van rozetruidrager Joaquim Rodriguez. De Gendt trekt zoals gebruikelijk in de aanval samen met heel wat andere gelukszoekers en krijgt in de koninginnenrit over de Mortirolo en de Stelvio veel ruimte van de groep der favorieten. De Gendt en co verzamelen een voorsprong van meer dan zes minuten waardoor de Belg even virtueel in het roze rijdt. Zover komt het echter niet, maar de apotheose is om duimen en vingers bij af te likken.

De Gendt trekt op de flanken van de Stelvio op iets meert dan twaalf kilometer solo ten aanval en laat zijn overgebleven medevluchters Damiano Cunego en Mikel Nieve achter. Tussen de hoge sneeuwmuren finisht hij met meer dan drie minuten voorsprong op Rodriguez, Michele Scarponi en Ryder Hesjedal, waardoor hij naar de vierde plaats klimt. 's Anderendaags rijdt hij in de slottijdrit met een knappe topvijfplaats Scarponi nog van het podium in Milaan, waar Hesjdal staat te pronken met de eindzege. Met de Vuelta later op het seizoen komt hij ook dicht op een ritzege, maar moet hij in de zestiende rit de duimen leggen voor Dario Cataldo.

De Gendt kan verwachtingen in grote rondes niet inlossen

De verwachtingen in Vlaanderen zijn in 2013 dan ook hooggespannen, maar De Gendt weet die niet in te lossen. Ondanks een ritzege in de Ronde van Catalonië en een derde plek in de individuele tijdrit naar de Mont-Saint-Michel draait de Tour en eigenlijk ook het volledige seizoen op een sisser uit. De Gendt gaat op zoek naar een nieuw elan en komt in 2014 onder de vleugels van Patrick Lefevere bij Omga Pharma-Quick Step terecht. Ook dat verhaal draait op weinig of niets uit, waarna hij in 2015 de overstap maakt naar Lotto Soudal.

Dat de Gendt beter vanuit de vlucht toeslaat, blijkt in zijn eerste seizoen bij zijn nieuwe WorldTour-ploeg. De Belg wint zowel het bergklassement in Parijs-Nice als in de Ronde van Zwitserland en wordt tweede in dat van de Ronde van Turkije. In de Tour en de Vuelta kan de rittenkaper zijn slag niet slaan, maar in 2016 is het wel raak. Na ritwinst en ditto bergklassement in de Ronde van Catalonië moet hij in de vijfde rit van La Grande Boucle een ontketende Greg van Avermaet in Le Lioran nog voor zich dulden, maar in de twaalfde rit op de Mont Ventoux is er niets te doen aan De Gendt. De vluchtersgroep mag het uitzingen tot aan de streep, die door de felle wind aan Chalet Reynard gezet is, waar De Gendt in de sprint wint van landgenoot Serge Pauwels. Het bergklassement is dat jaar echter voor de Pool Rafal Majka, die 79 punten voorsprong heeft op De Gendt. 

De Gendt wordt een rittenkaper pur sang

In 2017 vervolledigt De Gendt zijn hattrick van ritzeges in grote rondes. In een succesvol seizoen, waarin hij het bergklassement van de Tour Down Under, een dubbeslag slaat in de openingsetappe van de Dauphiné, maar wel opnieuw naast de beruchte bolletjestrui grijpt, maakt De Gendt zich in de negentiende rit van de Vuelta in Gijon in de sprint van zijn medevluchters.

In 2018 vertelt De Gendt hetzelfde verhaal: ritwinst in de Ronde van Catalonië en de zege in het bergklassement van Parijs-Nice. In de Ronde van Romandië steekt hij zowel een rit als het puntenklassement en het bergklassement op zak en hij wordt vicekampioen op het BK tijdrijden op drie luttele seconden van Victor Campenaerts. Na een teleurstellende Tour graat hij dan toch in de Vuelta zijn eerste winst in het bergklassement in een grote ronde mee.

2019 wordt gekenmerkt door nieuwe zeges in het bergklassement van Parijs-Nice en de Ronde van Catalonië (inclusief ritwinst uiteraard), maar vooral in de Tour schiet hij de hoofdvogel af. De Gendt vertrekt van bij de start in Macon, kletst zijn medevluchters radicaal uit het wiel en houdt de oprukkende Franse toppers Thibaut Pinot en Julian Alaphilippe magistraal af in Saint-Etienne.

Schaarse zeges in de herfst van de carrière van De Gendt

Tijdens het coronajaar legt De Gendt zich zonder de vele koersen toe op fietsen binnenskamers. De Belg doet mee aan de Challenge of Stars en verslaat achtereenvolgens Rafal Majka en Warren Barguil, maar moet het in de finale afleggen tegen Giulio Ciccone. Daarnaast had hij daarvoor al goede resultaten gereden in tijdritten. Zo werd hij vierde in die van Parijs-Nice, op het BK tijdrijden en in de tweede individuele tijdrit in de Giro. Een zege dat er, mede door mentale problemen, dat jaar niet in.

In 2021 komt De Gendt opnieuw aan winnen toe en wel in zijn gebruikelijke Spaanse rittenkoers vroeg op het seizoen: de Ronde van Catalonië. In de grote rondes lukte het opnieuw niet, waardoor de mentale problemen zich opstapelden en De Gendt het in zijn hoofd stak dat hij niet meer meekon. Dat tegendeel bewijst hij in de Giro van 2022, waar hij in de achtste rit naar Napels zich in de sprint de sterkste toont van een vluchtersgroep.

Vanaf 2023 bevindt De Gendt zich in de herfst van zijn carrière. De intussen al 37-jarige Belg van Lotto Dstny kan zich mede door blessureleed geen overwinning toe-eigenen, enkel een tweede plaats in het bergklassement van de Ronde van Romandië en een derde plek in dat van de Ronde van Polen zijn het hoogst haalbare voor de Gendt die op het einde van het seizoen aankondigde dat hij in 2025 zijn koersfiets aan de haak hangt.