Te veel met krachten smijten of niet: laten we wielerdiamant Van der Poel en zijn koersstijl juist koesteren

Een tweede plaats achter een eveneens ijzersterke Mads Pedersen. Mathieu van der Poel mag terugkijken op een uitstekende Gent-Wevelgem. En dat krap 48 uur na zijn befaamde solo-overwinning in de E3 Saxo Classic. Van der Poel mocht zondagmiddag dan wel niet met de zegebloemen naar huis, hij zorgde door een stukje 'koersen uit de oude doos' op te voeren andermaal voor een hoog entertainmentgehalte.

In vrijwel iedere klassieker waar hij aan de start verschijnt is hij dé topfavoriet, zo ook in Gent-Wevelgem, de klassieker die nog niet op zijn erelijst stond. 'Gent-Wevelgem is een heel leuke koers en het is al lang geleden dat ik hier aan de start stond, dus ik ben zeker gemotiveerd om te winnen. Dat kan ook zeker', vertelde MVDP voorafgaand aan de 253 kilometer lange wedstrijd. En dus kon menigeen al vrij vroeg op het puntje van zijn of haar stoel gaan zitten. Want als Van der Poel meedoet, animeert hij. Het lijkt intussen één van de zekerheden binnen het hedendaagse wielrennen.

Alpecin-Deceuninck wil controleren

253 KM - Al in de geneutraliseerde zone zag je dat hij er zin in had. Vanop de voorste rij nog even aan de babbel en lachen met ploegmaat Jasper Philipsen, alvorens zich wat meer naar achteren te positioneren. Waarschijnlijk niet voor lang, aangezien dat niet in zijn aard zit. Wanneer niet veel later een tiental renners probeert te ontsnappen, vinden de mannen van Alpecin-Deceuninck dat prima. Zo kunnen ze de boel gelijk controleren.

245 KM - De vluchtpoging van de tien dappere baroudeurs was geen lang leven beschoren, waarna het tempo onverminderd hoog blijft en het tegelijkertijd ook aanvallen blijft regenen. Uiteindelijk ontstaat er een achtkoppige kopgroep, die zo'n vijf minuten voorsprong vergaart op het peloton, waarin Alpecin-Deceuninck het voortouw neemt. De Moeren komen er dan op veertig kilometer aan.

Al vóór de Moeren begint Van der Poel er aan

150 KM - Waaieralarm! We zijn nog maar net begonnen aan de Moeren – eigenlijk nog niet eens écht - en het breekt al volledig open. Van der Poel steekt namens Alpecin-Deceuninck zijn neus al aan het venster en legt er duchtig de pees op!

130 KM – Van een samensmelting is geen sprake! De groep Van der Poel gooit het tempo flink de lucht in en zorgt er daarmee voor dat waaiers twee en drie niet kunnen aansluiten. Kort daarop worden de koplopers ingerekend door waaier 1.

Lees verder onder de foto!

93 KM – Midden in de heuvelzone is de samensmelting een feit. Van der Poel en co zijn dus bijgehaald, maar het is niet dat De Moeren niets aangericht hebben. Integendeel zelfs!

De tang van Lidl-Trek en Van der Poel

86 KM – Van der Poel zit richting de eerste bestijging van de Kemmelberg al uitstekend gepositioneerd (ongeveer op plaats zes). Niet veel later, wanneer we er daadwerkelijk aan begonnen zijn, geeft hij er direct een lap op! Dat gaat zeer doen bij zijn concurrenten.. Hij vlamt dusdanig door op de Kemmel dat slechts een klein aantal coureurs – Pedersen, Jasper Stuyven, Jonathan Milan (de Lidl-Trek-drietand), Tim van Dijke, Laurance Pithie en Rasmus Tiller – hem kan volgen. De verschillen zijn direct serieus! Het is de Italiaan van de ploeg in overtal die kort daarop demarreert, waardoor Van der Poel als eenling moet reageren en in de achtervolging vol doorkoerst. Stuyven en Pedersen komen zo wel in een zetel terecht.

75 KM – Van der Poel is haast de enige die werkt in achtervolging op Milan. Op sommige stroken trekt hij het dan maar helemaal op de kant, opdat iedereen evenveel lijdt. Wachten op Philipsen doet Van der Poel niet.

Lees verder onder de foto!

69 KM – Van der Poel versnelt op een plugstreet en dicht vrijwel in één keer het gat met Milan. Enkel Pedersen en Pithie kunnen volgen, maar hangen volledig tussen hun kader. Milan en Pedersen vallen vervolgens om beurten aan, Van der Poel weet de boel te neutraliseren. Op de Kemmelberg is het vooral Pedersen die een stevige versnelling in huis heeft. MVDP kan volgen, maar het oogt iets moeizamer. Logisch, na al die inspanningen.

Pedersen en Van der Poel, een prachtduo

34 KM – Pedersen trekt stevig door op de Kemmelberg, met als gevolg dat Pithie de twee tenoren moet laten lopen. Van der Poel kan volgen en dus krijgen we twee leiders!

29 KM – De samenwerking tussen de twee wereldkampioenen (de Deen kroonde zich in 2019 in Yorkshire tot regenboogkoning) verloopt vlekkeloos. Pedersen en Van der Poel geven elkaar geen duimbreed toe en de samenwerking verloopt perfect!

FINISH! - Het is uiteindelijk Pedersen die het tempo in de laatste kilometer flink laat stijgen en er bovendien een lange sprint van maakt. Het blijkt een succesvol idee, daar de Nederlander hem niet meer kan bijhalen. Wat een smakelijk schouwspel was dit!

Lees verder onder de foto!

Van der Poel mag met E3 en Gent-Wevelgem kijken op twee prachtkoersen

Van der Poel zou na afloop reageren dat Pedersen die dag 'gewoon de sterkste was'. 'Ik had op de tweede keer Kemmelberg een beetje schrik om eraf gereden te worden, dus heb ik mezelf vastgebeten in het wiel.' Een nette constatering, met als vervolgvraag: waarom bleef Van der Poel geven als hij Jasper Philipsen in het peloton erachter als plan B had? 'Je moet op een gegeven moment wel een beslissing nemen. Als wereldkampioen moet je wel meerijden in die situatie. Achteraf wint Jasper de sprint ook niet, dus achteraf is altijd makkelijk praten.'

Pedersen sprak op zijn beurt van een 'geweldige samenwerking' met Van der Poel, in wat toch wel een masterclass koersen genoemd mag worden. 'We hebben lang niet tegen elkaar gevochten, maar tegen het peloton. We werkten goed samen, voor een heel lange tijd. Ik wist op een bepaald punt dat hij in het wiel zou gaan zitten, omdat het voor hem ook prima zou zijn als Philipsen terug zou komen voor de sprint in het peloton. Vanaf daar moest ik geloven in mijn lange sprint en me niet door hem laten verrassen.'

Zonneveld en Roodhooft over 'met krachten smijtende' Van der Poel

Van der Poel smeet dus verspreid over de dag met zijn krachten. Volgens sommigen zelfs iets té veel. 'Lidl-Trek was niet geïnteresseerd om met Van der Poel mee te draaien tot de finish, maar begonnen hem al op tachtig kilometer van de finish te slopen. Van der Poel zelf wist niet wat hij er mee aan moest en pokerde eigenlijk. Voor hetzelfde geld laat hij Milan een minuut wegrijden en zichzelf uitzakken naar het peloton, waarna de Italiaan zich zou oproken en Philipsen de koers zou winnen. Maar Van der Poel heeft Milan wel echt onderschat, want dat is wel echt een beest van een vent. Matje trok drie keer door en kreeg het gat nog niet dicht, waardoor hij begon te twijfelen en nerveus begon te worden', vertelde Thijs Zonneveld erover.

Lees verder onder de foto!

Toch had ook Zonneveld natuurlijk lovende woorden over voor Van der Poel en diens tactiek. 'Deze generatie doet niet meer aan slepen of wieltjes zuigen, terwijl dat in niet zo'n ver verleden wel zo was. Het zit gewoon niet meer in hun hoofd. Ze maken er gewoon een bikkelhard gevecht van, hoewel het tactisch gezien niet de beste keuze is. Misschien maakt het de nederlaag wel makkelijker te aanvaarden, maar ik vind het wel mooi.' Philip Roodhooft, ploegleider bij Alpecin-Deceuninck, zou er op zijn beurt het volgende over vertellen: 'Mathieu is heel genereus met zijn inspanningen geweest, misschien in een poging om juist de tang van Lidl-Trek helemaal te vermijden. Dat is al heel vaak goed afgelopen, dit keer zou je kunnen zeggen dat het net iets minder uitbundig gemogen had. Maar dat is natuurlijk achteraf een analyse maken.'

'Soms hadden we eventjes het idee dat de grote groep nog ging terugkomen. We zorgden er echter voor dat we offensief bleven rijden, waardoor Mathieu veel werk moest leveren. Daardoor kon Mads waarschijnlijk de sprint winnen, aangezien Mathieu een paar watts minder over had. Dit is echt een zege van de ploeg, omdat iedereen op een bepaalde manier zijn steentje heeft bijgedragen', klonk het dan weer vanuit kamp-Lidl-Trek.

Laten we wielerdiamant Van der Poel (en bijbehorende koersstijl) koesteren

Laten we als liefhebbers en fan van de wereldkampioen niet te lang inzitten met het feit dat Van der Poel tweede werd. Of überhaupt spreken over een verkeerde tactiek of het te uitbundig met de krachten gooien. Van der Poel animeerde en misschien is dat nog wel het allermooiste in zo'n koers, temeer omdat we leven in een tijd van regelmatig erg geprogrammeerd koersen. De 29-jarige Nederlander is in dat opzicht dus zeker een uitzondering op de regel.

Het tempo verhogen op 150 (!) kilometer van de aankomst (nog vóór De Moeren!), aanvallen, gaten dichtrijden én het met een andere grootheid uitzingen tot in de finale. Het is een vak apart, Van der Poel samen met een paar anderen een klasse apart. Het deed, om ook met de woorden van Zonneveld te spreken, weer even terugdenken aan koersen in de oude tijd (lees: enkele decennia geleden).

Of om met de woorden van Gianni Vermeersch te spreken: 'Het zou wel heel straf geweest zijn als hij er twee op rij zo wist te winnen. Het is dus wel logisch dat hij op het laatst wat vermoeider was. Al met al heeft hij denk ik een goed weekend gehad en met een gerust gevoel naar volgende week zondag in de Ronde van Vlaanderen kan trekken.' In Vlaanderens Mooiste krijgen we waarschijnlijk weer een soortgelijke show voorgeschoteld.

Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)