Biniam Girmay heeft zijn leergeld betaald: 'Dat Pogacar niet meedoet? Heel het peloton gaat er blij mee zijn'

Negen uur 's avonds Australische tijd, maar nog blakend van het vertrouwen: Biniam Girmay is klaar om zijn mindere jaar 2023 voorgoed achter zich te laten. De man uit Eritrea stond middels een videoverbinding de in de l'Alfas de Pi aanwezige pers te woord op de mediadag van Intermarché-Wanty. 'Mentaal voel ik me helemaal klaar voor 2024, dat was vorig jaar misschien niet het geval.'

Het contrast kan bijna niet groter: afgelopen jaar verzamelde de gehele mondiale pers zich medio januari in het Albir Garden Resort om maar met Girmay te mogen praten, waaronder zelfs het olympische kanaal. Ditmaal moest de Afrikaan het vanuit Adelaide doen met de twee grote Vlaamse klanten, twee Waalse media en In de Leiderstrui. 'Je bent zo goed als je laatste race', lachte Girmay gedurende de videocall.

Hij is het jaar alleszins goed begonnen: in de eerste vier etappes van de Tour Down Under eindigde hij even vaak bij de top tien, inclusief een tweede en derde plek. 'Het is in samenspraak met de ploeg besproken om in Australië te beginnen', legt Girmay uit. 'Het weer is hier stukken beter dan in Europa. Afgelopen jaar begon ik op Mallorca en daar konden we door een storm niet eens trainen, waardoor ik uiteindelijk nooit écht volledig klaar was. Daar hebben we van geleerd. En ik ben nu goed begonnen, dat is altijd lekker voor het moraal.'

'Sam Welsford is so far echter te sterk', concludeert Girmay. 'En niet alleen hij, maar zijn hele ploeg. Op de eerste dag voelde ik mijzelf heel goed en sterk, maar zat ik te ver met mijn positionering. Zo'n sprinttrein is ook echt teamwork, ik hoop dat ik ooit zo'n goede trein heb als dat Sam nu heeft. Iedereen vecht om zijn wiel, terwijl hij zelf eigenlijk maar 200 meter hoeft te sprinten als er zo'n perfecte lead-out wordt afgeleverd. En dat is nu drie keer gebeurd.'

Girmay keert na Tour Down Under weer terug naar Eritrea in voorbereiding op klassiekers

Waar zijn ploeggenoten op 5 januari al aankwamen in Oceanië, arriveerde Girmay op 10 januari. De reden? Kerstmis. Dat wordt in Eritrea niet op 25 en 26 december gevierd, maar op 7 januari. 'Op die dag eten we allemaal samen en daarna ben ik naar Australië vertrokken. Na mijn trip Down Under (Girmay rijdt ook nog de Surf Coast Classic en de Cadel Evans Great Ocean Road Race, red.) vertrek ik opnieuw naar Eritrea, om mij daar thuis op hoogte voor te bereiden op de klassiekers. Dat is mijn geluk. Ik woon op 2400 meter hoogte, dus hoef niet ergens op een berg op Tenerife of dergelijke te gaan zitten. Voor mij is het perfect.'

Die klassiekers, daar waar het allemaal begon voor Girmay: in 2022 won hij Gent-Wevelgem en sindsdien is het allemaal héél snel gegaan. Toentertijd dacht hij dat hij 'gewoon maar een Vlaamse wedstrijd had gewonnen', maar toen er 's avonds flink gevierd werd en er de dag nadien de nodige pers stond te wachten, besefte hij steeds meer wat hem precies overkomen was. 'Het is allemaal heel snel gegaan. Het lukt veel renners van mijn leeftijd niet om mee te doen in de grote wedstrijden, daar heb ik als ik er nu op terugkijk veel van geleerd. Afgelopen jaar was een grote les, maar ik voel geen druk van de ploeg en leg mijzelf die niet op.'

Vanuit de buitenkant brengt het ook druk met zich mee, realiseert hij zich begin 2024. 'Na Gent-Wevelgem kreeg ik zoveel mediaverzoeken, interviews, dit en dat… iedereen kent je en er komt druk bij kijken, van iedereen. Soms was ik relaxed, maar op andere momenten, zoals na de val in Vlaanderen, voelde ik me wel wat leeg. Het is geen groot ding, maar toch: je leert er wel van. Mentaal voel ik me nu meer ready, maar evenwel: there's no losing, only learning. En dat hebben zowel ik als de ploeg in 2023 gedaan.'

Voor het Openingsweekend keert Girmay terug naar Europa, waarna hem Tirreno-Adriatico, Milaan-Sanremo, de Vlaamse klassiekercampagne en Parijs-Roubaix wachten. Strade Bianche slaat hij over, voor de Amstel Gold Race staat hij op de longlist. In de zomer ligt het centrale punt bij de dubbel Tour de France-Olympische Spelen, waar hij vermoedelijk in zijn uppie de Eritrese eer zal verdedigen. 'Het is een grote wedstrijd, maar ik zal slim moeten rijden.'

Girmay rekent op kracht van Teunissen en co in klassiekers en is blij dat Pogacar er niet is

De Ronde van Frankrijk reed Girmay vorig jaar al. Echte resultaten reed hij er niet, maar mensen lijken ook te vergeten dat het uitrijden van zo'n eerste grote ronde ook zeer belangrijk is. 'De Tour kijken is geweldig, maar hem rijden is… wat anders. Ik was niet slecht, maar we hadden ongelofelijk veel pech als ploeg. Ikzelf, maar ook mijn lead-out. Al die dingen gingen niet helemaal goed, maar uiteindelijk heb ik mijn eerste grote ronde vrij goed gefinisht. Ik heb er heel van geleerd', kijkt Girmay daar nu op terug.

Voor nu kijkt de kopman van Intermarché-Wanty voornamelijk naar de voorjaarskoersen, waar hij vorig jaar niet uit de verf kwam. 'Dat is ook waarom we enkele aanpassingen hebben doorgevoerd. Ik train en fiets nu louter in goed weer, dus heb nog niets hoeven te skippen. En ik kan op een goede groep rondom mij rekenen. Mike Teunissen heeft de ervaring en kracht, maar ik denk ook aan Madis Mikhels, Laurenz Rex en Hugo Page. Dat zijn jongens van mijn leeftijd, maar ze zijn ongelofelijk sterk.'

Met Löic Vliegen (doorgaans kamergenoot van Girmay), Aimé De Gendt en Sven Erik Bystrom ging er echter ook wat ervaring verloren. 'Dat is misschien zo, maar ik vertrouw erop dat we er met een sterke groep klaar voor gaan zijn. Ik en Mike hebben vorig jaar bijvoorbeeld niet het beste in elkaar naar boven kunnen halen. Hij werd ziek, ik viel... maar richting het einde van het jaar hebben we samen nog wel echt goede koersen kunnen rijden. Ik heb prima contact met hem, ook over zaken als familie en voorbereiding. Hopelijk gaan we dat dit jaar ook terugzien in het voorjaar.'

Zonder Tadej Pogacar in koersen als de E3 Saxo Classic en Ronde van Vlaanderen zal het alleszins misschien een ander soort koers worden, daar de Sloveen er een goede gewoonte van maakte beklimmingen als de Oude Kwaremont kneiterhard op te rijden. Girmay lacht als we hem daarmee confronteren. 'Deze vraag kun je aan het hele peloton stellen... sinds hij meedoet, is alles veranderd. Ik houd zelf ook van harde wedstrijden en Pogacar zorgt voor veel emotie in een koers, ook onder de fans. Hij is een ongelofelijk vriendelijke gast en het is jammer dat hij er in het voorjaar niet is, maar heel het peloton gaat er blij mee zijn dat hij niet meedoet, haha.'

Pogacar gaat er dan niet zijn, maar de fans uit Eritrea wel. Waar Girmay ook komt of gaat, overal volgt een hele horde fans hem. Geeft dat niet een bepaald soort druk mee? 'Daar houd ik van, die fans. Zonder fans is het niks, ze geven me heel veel kracht', aldus Girmay, die ook wel de andere kant van de medaille ziet. 'Als ik nu tweede word, zijn ze niet blij. Dat is mooi, maar het geeft ook druk. Het komt van alle kanten, in Eritrea zeggen ze letterlijk elke dag dat ik moet winnen. Ook als er een bergrit op het programma staat. Ze willen dat ik win, altijd. Het geeft me alleen maar moraal, maar soms moet ik ook wel lachen als ik wat lees', besluit de vol overtuiging pratende Girmay, die zichtbaar meer kracht en schwung uitstraalt dan hij afgelopen jaar doorgaans deed.

Tom van der Salm (Twitter: @TomvanderSalm) | e-mail: t.vandersalm@indeleiderstrui.nl)