Elke keer dat Thibaut Pinot won, werd Frankrijk met een kater wakker

Bernard Hinault was de laatste. Na hem won geen enkele Fransman nog de Tour de France. Het Franse publiek wachtte al 27 jaar toen Thibaut Pinot in 2012 doorbrak. Zijn zegetocht in Porrentruy was magisch, maar op de Alpentop van La Toussuire - Les Sybelles werd pas echt duidelijk hoe goed Pinot kon klimmen. Hij zou de nieuwe Hinault worden, heel wielerminnend Frankrijk rekende op hem. Pinot kon de druk niet aan, hij werd de nieuwe Raymond Poulidor. Een kampioen en een martelaar in één.

Pinot werd op zijn negentiende al prof. In het witte shirt van Francaise des Jeux mocht hij in 2010 debuteren op het hoogste niveau. Hij deed gelijk voorin mee en won het bergklassement in de Ronde van Romandië. Ook werd hij dat jaar vijfde in de Tour de l'Ain en reed hij verdienstelijk in het Critérium du Dauphiné. Ook een jaar later boekte hij al mooie resultaten, met veel overwinningen in wat kleinere rondjes. De jongeling reed in die twee jaren nog geen grote ronde.

Pinot hoorde in 2012 de Tour de France niet te rijden, maar won wel direct

In 2012 kon de wielerwereld eigenlijk al niet meer om het grote talent Pinot heen. Hij reed net geen top tien in de Ronde van Romandië en leek lang op weg naar een top tien-notering in de Ronde van Zwitserland, tot hij moest opgeven in de laatste etappe. Zijn vorm was echter goed en ploegbaas Marc Madiot zag veel in zijn poulain. Toen kopman Arnold Jeannesson geblesseerd afhaakte voor de Tour de France, werd de nog altijd piepjonge Pinot (22) opgeroepen. Het zou de definitieve doorbraak van zijn carrière worden. De eerste van vele pieken.

Tekst gaat verder onder de foto.

Terwijl het hele wielerpubliek in katzwijm valt door de prestaties van de flamboyante Peter Sagan in de openingsweek van de Tour, rijdt Pinot in de anonimiteit rond. In de laatste rit in lijn voor de eerste rustdag, besluit Pinot dat het tijd is om zijn talenten te etaleren aan de bühne. Dat doet hij in de Jura. Hij schoof op de juiste momenten mee met de ontsnappingen en loste zijn tegenstanders (inclusief mannen als Tony Gallopin) één voor één. Achter hem bestookten de favorieten elkaar: Cadel Evans en Jurgen Van den Broeck probeerden Bradley Wiggins uit de gele trui te rijden, waardoor Pinot onwijs hard moest werken om voorop te blijven. Met het luide geschreeuw van Madiot aan zijn zijde, knalde Pinot naar de zege. Zijn carrière is begonnen.

Pinot blijkt meer te zijn dan een rittenkaper

Maar er zijn meer geweldige prestaties van Pinot in de Tour van 2012, en één daarvan is de échte geboorte van Pinot als klassementsrenner. De rit door de Jura was magisch, maar in de Alpen laat de jonge Fransman zien dat hij zelfs zijn mannetje staat tegen de beste klimmers van de wereld.

De elfde etappe van de Tour de France gaat van Albertville naar La Toussuire - Les Sybelles, een bekend skigebied. In 148 kilometer moeten de renners de Col de la Madeleine (buitencategorie), de Col de la Croix de Fer (buitencategorie), de Col du Mollard (tweede categorie) en de klim naar La Toussuire (eerste categorie) over. Een moordende rit dus, ontworpen voor de pure klimmers. De klassementsrenners zetten alles op alles om tijdritkanon Wiggins uit de gele trui te rijden, en het lukt ze bijna.

Evans demarreert al op de Croix de Fer, maar komt niet ver. Op La Toussuire hebben de aanvallen meer succes. Van den Broeck rijdt weg, samen met Janez Brajkovic en, u raadt het al, Pinot. De drie pakken een halve minuut, voordat Vincenzo Nibali naar het trio springt. De Italiaan is samen met Evans op dat moment de grootste uitdager van Wiggins, waardoor de Sky-trein het tempo opschroeft. Fränk Schleck en Evans kunnen dan het tempo van Chris Froome niet meer volgen. Rechterhand Froome en kopman Wiggins moeten samen naar de weggesprongen mannen toe.

Wiggins en Nibali kunnen Froome niet volgen, maar Pinot wel

Het duo slaagt in die opzet en de rust lijkt terug te keren bij de favorieten, totdat Froome versnelt! De Brit zet aan en de hele favorietengroep valt uit elkaar. Van den Broeck is niet mee en zelfs Nibali zit in de problemen. Verschrikt kijkt Froome achter zich, want nog achter die mannen rijdt zijn kopman. Terwijl hij achterom kijkt, ziet hij echter één renner in zijn wiel zitten: Pinot kan als enige volgen.

Froome wacht, haalt Wiggins op en herstelt de situatie. Alles komt weer bij elkaar en Pinot kan niet uit de greep blijven van die groep, maar hij maakt indruk. De ritzege gaat naar eenzame koploper Pierre Rolland, die vanuit de vroege vlucht stand weet te houden. 55 seconden achter hem sprinten de favorieten voor de tweede plaats. Wiggins, Nibali en Van den Broeck kunnen Froome opnieuw niet volgen. De Brit wil voor de eer graag het sprintje winnen, maar opnieuw is daar die dekselse Fransman. Pinot komt uit het wiel van Froome, zet zijn fiets naast de zijne en gooit zijn wiel voor dat van de Brit. Pinot wordt tweede, Froome derde. Iedereen weet nu dat Pinot het ook tegen de allergrootsten kan. Hij laat de Fransen dromen met zijn ritwinst en zijn tiende plek in het klassement. 2013 moet zijn jaar worden.

Tekst gaat verder onder de foto.

Pinot en zijn daalangst: het verloren jaar 2013

Ook een jaar later piekt hij duidelijk op het goede moment. Pinot wordt vierde in de Ronde van Zwitserland, maar de Tour de France loopt uit op een totale deceptie. De nog altijd jonge Fransman is een van de favorieten voor de witte trui, maar zal de top 25 van het algemeen klassement nooit zien.

De kopman van FDJ staat er na zeven ritten prima voor in het algemeen klassement. Hij staat 41e, op minder dan een minuut achterstand van klassementsleider Daryl Impey. Het peloton maakt zich op voor de eerste echte test van de Tour: de rit naar Ax-3 Domaines. Op de zware Port de Balès wordt het peloton al flink uitgedund, maar Pinot zit goed mee in de buik van de groep. In de afdaling zakt hij echter steeds verder naar achter. En nog verder, en nog verder. Plots rijdt er niemand meer achter hem en ziet hij het peloton van hem wegrijden. Hij kan simpelweg niet volgen en wordt op grote achterstand gereden. Verslagen rijdt hij naar boven op Ax-3 Domaines. Hij verliest zes minuten. Hij kan zich niet meer herpakken en verlaat na vijftien ritten roemloos de Tour. Hij staat op dat moment 52e in het algemeen klassement.

Hebben de Fransen zich dan vergist in hun poulain? Is Pinot veel minder goed dan het lijkt? In de Vuelta krijgt het publiek antwoord. De jongeling wil zich in Spanje revancheren en doet dat met bravoure. Hij is nog steeds bang in de afdalingen, maar komt veel beter mee met de favorieten. Hij wordt zevende in het klassement. Frankrijk blijft dromen. In de winter krijgt hij lessen in een racewagen om te wennen aan het rijden op hoge snelheid. Zo hoopt zijn ploeg dat hij in 2014 weer de oude is.

De wederopstanding van Pinot: podium in de Tour de France + witte trui

Het werpt zijn vruchten af. Pinot herpakt zich als renner en komt sterk terug in 2014. Hij doet nog steeds mee om de jongerentrui en zal daar vooral concurrentie krijgen van zijn landgenoot Romain Bardet. Ook hij is een sterke, jonge klassementsrenner en de Fransen willen maar wat graag dat één van hen ooit de Tour de France wint.

Froome en Alberto Contador zijn de twee grote favorieten voor de gele trui, maar door een aantal harde valpartijen kunnen beide heren nooit echt meedoen om de zege. Ze zullen Parijs dan ook niet halen. Nibali is de lachende derde. De Italiaan heerst de gehele ronde en rijdt zijn naaste concurrenten op gigantische achterstand. De Fransen rijden achter hem een geweldige Tour. Pinot kan bergop het langste volgen en rijdt beter dan concurrent Bardet. In de laatste tijdrit wordt Pinot in het klassement toch nog voorbij gestoken door Jean-Christophe Péraud. Het mag de pret niet drukken, Pinot staat op het eindpodium met de witte trui om zijn schouders.

Tekst gaat verder onder de foto.

Nieuwe deceptie in 2015: romantisch ten onder

Wie dacht dat de weg omhoog was ingezet, heeft het goed mis! Thibaut Pinot stelt in 2015 teleur op een manier zoals alleen hij dat kan: vol romantiek. Pinot start zijn Tour niet goed en verliest ruim een minuut in de waaiers naar Neeltje Jans. Onprettig, maar geen man overboord. Een rit later gaat het voor Pinot zijn FDJ-ploeg echter helemaal mis. In de voorbereiding naar de Muur van Hoei, raakt kapitein William Bonnet betrokken bij de zware valpartij waar ook Tom Dumoulin en Fabian Cancellara bijliggen. De koers wordt geneutraliseerd. Pinot kan niet meer aan de wedstrijd denken en zijn benen slaan op slot. Zijn maatje Bonnet, verkreukeld in de berm. De jonge Fransman wordt door iedereen voorbij gereden en verliest opnieuw anderhalve minuut. Zijn menselijkheid wordt gewaardeerd en de Fransen beginnen de wisselvalligheid van Pinot juist te omarmen.

In het klassement komt het niet meer goed voor Pinot, maar hoe kun je beter de Tour de France afsluiten dan door de allerlaatste bergetappe te winnen? Hij schuift mee met de ontsnapping en vecht een mooi duel uit met Ryder Hesjedal. Pinot laat hem achter en sluit de Tour de France in stijl af. Hij wint op de Alpe d'Huez. Je zult maar zo succesvol falen. Frankrijk houdt van hem.

Pinot wil de Tour-drukte niet meer: het is tijd voor de Giro d'Italia

Na nog een catastrofe in 2016 is Pinot het zat. In 2017 gaat hij naar de Giro d'Italia. Hij wil minder druk voelen. Het gaat hem goed af! Hij wint de bergrit naar Asiago en mist op een haar het eindpodium. Italië bevalt hem en zijn vijfde plek in de Ronde van Lombardije bevestigt dat hij goed kan koersen in dat land. In 2018 stelt hij zichzelf dezelfde doelen: de Giro en Lombardije.

In de Giro faalt Pinot wederom opnieuw met klinkend succes. Na negentien ritten staat hij derde in het klassement. Het podium ligt binnen handbereik! Op de voorlaatste dag ziet de kopman echter alles aan zich voorbij glippen. Hij wordt 88e en zakt naar de zestiende plek in het klassement. Hij wordt per ambulance naar het ziekenhuis gebracht met uitputtingsverschijnselen. Hij zal Rome niet halen.

Pinot behaalt zijn grootste succes in de Ronde van Lombardije en keert terug naar de Tour

Pinot komt echter opnieuw terug en rijdt het beste najaar uit zijn carrière. Hij wint twee ritten in de Vuelta en wordt zesde in het klassement. Daarna trekt hij weer naar Italië, waar hij het op zal nemen tegen Nibali in de Ronde van Lombardije, de thuiskoers van Nibali. Pinot weet dat Nibali beter is in de afdaling, maar de Fransman klimt beter. Hij lost Nibali met veel panache en krijgt het voor elkaar om de Haai van Messina te verslaan in zijn eigen gebied. Pinot zal dit later omschrijven als de mooiste zege uit zijn carrière.

Hij keert in 2019 terug in de Tour de France en heeft grote doelen. De hegemonie van Chris Froome is in 2018 doorbroken door uitgerekend ploeggenoot Geraint Thomas. De koers ligt helemaal open, en al helemaal als Froome door een harde valpartij in het Critérium du Dauphiné niet kan starten.

Pinot is misschien wel de beste van allemaal, maar hij verliest tijd in de waaierrit naar Albi. Hij vecht zichzelf echter terug in het klassement en wint op zeer mooie wijze op de Col du Tourmalet. Een dag later laat hij zien dat hij de Tour écht kan winnen. In de rit naar Foix laat hij Thomas, Egan Bernal, Steven Kruijswijk, Emanuel Buchmann en Julian Alaphilippe allemaal zien hoe goed hij is. Enkel vroege vluchter Simon Yates blijft uit de greep van de Fransman. Pinot is terug. Hij kan de Tour winnen, als alles goed gaat.

Gigantisch drama in de Tour de France van 2019: Pinot moet geblesseerd opgeven

Maar alles gaat niet goed. Hij loopt spierletsel op in zijn linkerdij en kan amper nog lopen. Na achttien riten staat Pinot vijfde in het klassement, 1.50 minuten achter leider Alaphilippe, maar slechts twintig seconden achter nummer twee Bernal. In de negentiende rit probeert Pinot de pijn te verbijten, maar na veertig kilometer geeft hij huilend op. Getroost door uitgerekend wegkapitein William Bonnet. In een later uitgebrachte documentaire is te zien hoe hij huilend op zijn hotelkamer in gesprek is met ploegbaas Madiot. Pinot twijfelt op dat moment zelfs om te stoppen met koersen.

Tekst gaat verder onder de video.

Ook in 2020 zal Pinot Parijs niet halen. Hij valt in de openingsrit van de Tour de France en moet opgeven met rugproblemen. Die problemen blijven hem jarenlang parten spelen. In 2022 heeft hij er definitief genoeg van. Zijn carrière lijkt als een nachtkaars uit te gaan. Frankrijk wacht op een comeback, die comeback gaat niet meer komen. Pinot rijdt nog één jaar, puur voor de lol. Zonder druk van het publiek, dat kan hij niet meer aan.

De onverwachte wederopstanding in 2023 met een geweldige Giro d'Italia

Opeens lijkt Pinot bevrijd te zijn van zijn demonen. 2023 wordt een van de succesvollere jaren van zijn carrière. Pinot rijdt een steengoede Giro d'Italia en wordt vijfde in het algemeen klassement. Daarnaast pakt hij ook nog eens de bergtrui mee. Eerder werd hij ook al vijfde in de Ronde van Romandië en zelfs in de Tour de France steekt hij meermaals zijn kop aan het venster. De beelden van Pinot op kop in de allerlaatste bergrit van de Tour de France, in zijn Vogezen, op zijn Petit Ballon, met al zijn supporters op de been, zullen niet snel vergeten worden.

Tekst gaat verder onder de foto.

Maar wat ook niet vergeten zal worden, is de manier waarop hij zelfs in zijn laatste jaar nog zo vaak romantisch heeft gefaald. Niemand van zijn generatie kon zo succesvol tekort komen. 'Eeuwige tweede' Raymond Poulidor deed het hem in de vorige eeuw al voor. Pinot had in 2023 een rit in de Giro kunnen winnen, maar hij maakte zich te druk om een Ecuadoriaan van EF. Wie won? Geen van hen. Einer Rubio van Movistar maakte slim gebruik van de situatie. Twee maanden later had Pinot niet zo vroeg hoeven demarreren in de Vogezenrit in de Tour, misschien had hij dan meer energie gehad en had hij zelfs kunnen winnen op Le Markstein (moeilijk voorstelbaar scenario, maar ergens wel mogelijk).

Dat is echter niet hoe Thibaut Pinot in elkaar steekt. Pinot koerst op panache, op gevoel. Wanneer hij demarreert, dan demarreert hij met volle overgave. Wanneer hij lost op een belangrijk moment, dan huilt hij watertonnen vol. Pinot zijn carrière is één groot 'wat als'-scenario.

Wat als Pinot minder pech had gehad?

Wat als... Wat als Pinot geen daalangst had? Wat als Pinot niet uitgeput was? Wat als hij minder vaak tijd zou verliezen in de waaiers? Wat als zijn dijbeen heel was gebleven? Wat als hij niet op zijn rug was gevallen in 2020? Wat als hij zich minder druk had gemaakt om die Ecuadoriaan in de Giro?

Wat als hij wel had gewonnen? Er hebben heel veel Fransen de Tour de France gewonnen, maar kent u Roger Pingeon nog? Of Roger Walkowiak? Of relevanter nog: Lucien Aimar? Toen Poulidor eindelijk bevrijd was van de wurggreep van Jacques Anquetil, dacht iedereen dat hij eindelijk de Tour zou winnen. Hij won niet, Aimar won. Misschien kent u zijn naam, misschien niet. De naam van Poulidor doet ongetwijfeld meer belletjes rinkelen dan de naam Aimar, terwijl Poulidor nooit won. Zijn mythe is altijd blijven leven. Misschien is het romantische falen van Pinot wel het beste wat hem had kunnen overkomen. Met alle ultra's aan zijn zijde, kreeg Pinot het meest romantische afscheid dat we in onze sport kennen. In zijn geliefde Ronde van Lombarijde, was een speciale Pinot-bocht gemaakt. Een perfect afscheid. Elke keer dat Thibaut Pinot won, werd Frankrijk met een kater wakker. Mede door het feest na afloop, maar misschien ook omdat het eigenlijk niet had moeten gebeuren.

Trouwens: één van Pinots slechtste prestaties bergop in die Tour de France van 2012, was in zijn Vogezen. Op zijn Planche des Belles Filles, de dag voor zijn doorbraak in de Jura. In die Tour reed hij bijna elke bergrit reed hij beter dan de rit door zijn eigen streek. De vroege signalen van romantisch falen bij hoge druk, waren al in zijn jonge jaren zichtbaar.