Van vrienden interviewen tot koersen tegen profs: hoe blijft een koersende wielerjournalist objectief?

In de Leiderstrui-redacteur Jesper Rasch interviewde in de afgelopen weken meerdere oud-ploeggenoten uit zijn tijd bij SEG Racing Academy. Verschillende verhalen passeerden de revue, maar wie is Rasch zelf eigenlijk? Je rijdt immers niet zomaar drie jaren voor het prestigieuze SEG. Intussen rijdt hij nog steeds op continentaal niveau. Hoe combineert hij het zijn van coureur met het schrijven over de sport? En hoe houdt hij zich dan aan journalistieke kernwaardes als objectiviteit? We zoeken hem op.

Rasch reed tussen 2018 en 2021 reed hij bij SEG, onder anderen aan de zijde van Ide Schelling, Daan Hoole en Jordi Meeus. In de serie: 'De SEG-Racing jaren van' blikt met hen terug op hun jaren bij de intussen ter zielen gegane ploeg. Luchtige anekdotes over een dartbord, absurde brilletjes en getekende snorren worden afgewisseld met serieuze verhalen over lead-outs, profdromen en leidersrollen binnen de ploeg.

Schelling en co. worden prof, maar Rasch niet, wekt dat geen jaloezie?

Het leukste interview binnen de serie, vond Rasch die met Dries De Pooter. 'Meteen bij de eerste ontmoeting met hem in 2021 dacht ik al: over deze jongen kan ik een boek schrijven. Wij hebben zoveel om die jongen moeten lachen. Het artikel is echt een mooie afspiegeling geworden van Dries als persoon. Ik had persoonlijk nog nooit meegemaakt dat een renner, laat staan een nieuwe renner, een dartbord meeneemt op trainingskamp en uren gaat staan darten in de gang. Niemand doet dat, maar Dries wel. Daarnaast vond ik het leuk om hem te spreken omdat iedereen intussen wel bekend is met Meeus, Schelling en Hoole. Veel minder mensen kennen Dries De Pooter. Dat maakt zo'n interview extra leuk.'

De Pooter rijdt intussen bij Intermarché, Meeus bij BORA-hansgrohe, Schelling bij Astana en Hoole bij Lidl-Trek. Allemaal op het hoogste niveau. Rasch rijdt op zijn beurt bij ABLOC (vanaf 2024 Parkhotel Valkenburg), een continentale formatie. Zit daar niet ergens wat jaloezie? 'Ik heb daar wel eens over nagedacht en me afgevraagd wat ik van die situatie vond, maar eigenlijk is de conclusie: nee. Bij SEG heeft natuurlijk iedereen hetzelfde doel: prof worden. Zo stond ik er ook in, maar in die jaren leerde ik mezelf wel steeds beter kennen. Ik was snel aan de meet, maar ik kon in heel weinig koersen daadwerkelijk meesprinten want ik kon niet klimmen.'

En dus moest Rasch in 2021, zijn laatste jaar bij SEG, genoegen nemen met een vierde plaats in de Omloop der Kempen en een achtste plaats in de Ster van Zwolle. Als sprinter-pur-sang vond hij onderdak bij ABLOC, waar hij begon te winnen. In 2022 was dit op UCI.2-niveau, in de Poolse wedstrijden Dookoła Mazowsza en Puchar MON. In 2023 volgde hij dit op met overwinningen in de Tour du Loir et Cher en de Tour of Poyang Lake. Vlak daarna volgde zijn grootste overwinning uit zijn carrière.

Rasch verslaat beroepsrenners in de Tour of Hainan

ABLOC wordt namelijk uitgenodigd voor de Tour of Hainan, een UCI.PRO wedstrijd, twee niveaus hoger dan UCI.2. Bergop heeft Rasch het zwaar, maar in de slotrit blijft hij altijd in de buurt van het peloton. Winnen lijkt onrealistisch, met onder anderen Nicolas Dalla Valle (zesde in een massasprint in de Giro van 2023) van Corratec en Itamar Einhorn (zevende in een massasprint in de Vuelta van 2022) van Israel-Premier Tech nog in het peloton. Rasch doet het onmogelijke en verslaat hen allebei. Met een oerkreet komt de zegevierende Nederlander over de streep.

Betekent deze verbetering dat Rasch zijn oud-ploeggenoten achterna wil gaan? 'Ja en nee. Niet per se in ieder geval. Ik koers om te winnen. Ik houd van dat gevoel. Ik rijd nu bij een ploeg waarbij ik een programma rijd met veel internationale koersen waarvan ik weet: ik doe mee voor de zege. Dat gevoel wil ik niet kwijt, al zou het natuurlijk ook heel gaaf zijn om bij een Pro Continentaal team terecht te komen.'

Hoe blijft een wielerjournalist objectief als die zelf ook koerst?

De situatie van Rasch brengt ons ook bij een interessant punt van frictie. Van journalisten wordt - terecht - onafhankelijkheid en objectiviteit gevraagd. Hoe kun je onafhankelijk en objectief over een wielrenner berichten, wanneer je zelf ook akkefietjes met zo'n renner meemaakt in de koers? 'Het is een lastig punt ja, maar iets waar ik eigenlijk nog nul keer mee in aanraking ben gekomen. Als er iets gebeurt in de sprint in een wedstrijd, dan is het mijn plicht om dat los te laten wanneer ik van de fiets afstap. Daar ben ik me van bewust.'

'Toen ik begon als redacteur bij In de Leiderstrui, reed ik nog amper profkoersen en ik deed al helemaal niet mee voor de overwinning. In die tijd speelde het voor mij wel mee dat dit platform eigenlijk niet over het continentale circuit schrijft. Ik vond het namelijk niet kunnen om als journalist over mijn ploeggenoten, werkgever en concurrenten te schrijven. Dan had ik geen objectieve rol kunnen behouden. Voorlopig heb ik daar gelukkig nog geen last van bij In de Leiderstrui. Sterker nog, nu heeft het eigenlijk alleen nog maar voordelen.'

In tegenstelling tot de andere redacteuren van deze site, kan Rasch namelijk vanuit het zadel ervaren hoe er gekoerst wordt. Zo pakte hij in de Tour of Hainan het wiel van Chris Froome, zag hij hoe er in de ZLM Tour geen enkele ploeg een sprinttrein op poten kreeg en ziet hij vier van de zes massasprints in Poolse .2-koersen gewonnen worden door Israëliërs. 'Aan het einde van het seizoen dacht ik ineens: goh, ik had veel meer met deze inzichten kunnen doen. Wie weet komt er volgend jaar wel een nieuwe rubriek: IDL in koers ofzo. We gaan het zien!'