Openhartige Van Vleuten spreekt over 'black hole'-moment: 'Zwaarste drie dagen die ik gekend heb'

Annemiek van Vleuten heeft in een vermakelijke aflevering van de 'Bobby and Jens'-podcast teruggeblikt op haar loopbaan. Alle hoogtepunten van de Nederlandse komen daarin uitgebreid voorbij, maar ook enkele mindere dagen in haar loopbaan.

Van Vleuten begon zelf over het WK wielrennen in Bergen, Noorwegen. Daar stond ze als topfavoriet voor de tijdrit aan het vertrek, maar dat had heel wat voeten in de aarde. 'Na de Olympische Spelen van Rio de Janeiro zat ik heel dicht bij een grote overwinning', herinnert ze zich de Spelen van 2016 in Brazilië, waar ze in leidende positie heel hard ten val kwam.

'Daar won ik dus niet door een eigen fout, maar in de Giro van 2017 verloor ik vervolgens opnieuw een zege door niet goed op te letten in een waaierrit', legt ze uit. Die optelsom zorgde voor heel wat nervositeit voorafgaand aan het WK in Bergen. 'Ik was de topfavoriet, maar ik kon alleen maar aan de bochten denken waar ik kon vallen. Ik zat in een black hole: ik was er inmiddels van overtuigd dat als ik iets groots kon winnen, ikzelf mijn grootste vijand was. Dat waren de zwaarste drie dagen die ik gekend heb, ik was zo depressief.'

Dat ze in Noorwegen uiteindelijk wereldkampioen werd, was een omslagpunt. 'Na die tijdrit, mijn wereldtitel, zag ik mijn moeder. Ik gaf haar zo'n dikke knuffel. Dat had niets met de crash in Rio te maken, maar toch ook weer wel. Na die wereldtitel in Bergen zag je ook dat ik ben begonnen met winnen, dus dat is een heel waardevolle dag voor mij', aldus Van Vleuten tegenover Bobby Julich en Jens Voigt.

Van Vleuten zag Kiesenhofer pas op podium Olympische Spelen

Ook had ze het nog over een andere veelbesproken dag: de wegrit op de Spelen van Tokio, waarin ze tweede werd achter Anna Kiesenhofer. 'Ik moet zeggen dat ik een atleet ben die niet graag terugkijkt op die momenten. 'Accept, adapt and move on' is mijn motto, maar nu vraag je het mij. Het analyseren laat ik over aan de bondscoaches, wat zij beter kunnen doen. Er was echter sprake van veel miscommunicatie: we wisten niet wie er vooraan reed en wat de verschillen waren, dat ging niet goed met de whiteboards.'

'De eerste keer dat ik Anna Kiesenhofer zag of van haar hoorde, was op het podium', deelde ze nog een anekdote over die dag. 'Ik had nog nooit van haar gehoord, tot ik haar de hand schudde om haar te feliciteren. Toen we een Poolse terugpakte, dachten we dat we iedereen hadden bijgehaald.' Uiteindelijk kwam het ook nog allemaal goed in Japan, waar Van Vleuten enkele dag later de olympische tijdrittitel behaalde. 'Voor tien seconden was ik olympisch kampioen op de weg, dus ik voelde me even zo stom. Uiteindelijk was ik er echter heel blij mee, doordat ik uit een moeilijke situatie alsnog mijn eerste olympische medaille had behaald. Enkele dagen later werd ik olympisch kampioen tijdrijden, dat maakte het wel mooi', geeft ze nu aan.