Gesink deelt bizarre verhalen over Rabo-teamgenoten en bespreekt dopingkruispunt: 'Zag nog weinig veranderen'

Zijn laatste koersen zitten er al een tijdje op en dus kan Robert Gesink aan zijn nieuwe rol in het wielrennen gaan wennen. Bijvoorbeeld als anekdotemachine. De gestopte Achterhoeker was te gast in de podcast van De Rode Lantaarn en was daar goed voor enkele sterke verhalen. Over de periode toen hij net professional werd en hoe het vooral maar goed is dat die donkere, af en toe zelfs amateuristische periode achter ons ligt.

In de beginperiode, bij Rabobank, waren er met Denis Menchov en Oscar Freire twee behoorlijke persoonlijkheden actief binnen de ploeg. Over die eerste vertelde Gesink een verbazingwekkend verhaal. 'Menchov zei altijd dat hij tot het januarikamp één peukje per dag mocht roken. Dan stond hij op het balkon een peuk te roken. Daar komen we met de sport vandaan, haha.' Ook over Freire bestaan veel anekdotes en daar kan Gesink er moeiteloos één aan toevoegen. 'Freire trainde twee dagen op een trainingskamp, maar de derde dag had hij dan last van zijn knie. Dan kwamen we terug van training en dan stond hij te tennissen, tegen de ober van het hotel, ofzo.'

Lees verder onder de foto

Gesink erg open over t-splitsing in carrière: 'Vanaf daar wist ik wel dat ik niet alles wat ik wilde kon bereiken'

We kennen Gesink als uitgesproken anti-doping. Hij begon echter wel met wielrennen op het moment dat de sport nog bol stond van de verboden middelen. In 2008 breekt hij door, mede door een vierde plaats in de Waalse Pijl, vóór kopman Thomas Dekker. 'Hij was de man die dag. Ik kan me voorstellen dat dat iets teweegbracht binnen de ploeg.' De kickstart brengt ook Gesink tot de rand van de beruchte keuze: ga ik schoon door, of gebruik in doping om tot de beste resultaten te komen?

'In die tijd was ik best onzeker hoe de toekomst eruit zou zien. Ik wilde niet die kant opgaan, maar ik zag ondertussen nog niet heel veel veranderen. Er waren nog altijd allerlei onverklaarbare prestaties. Ik dacht: hoe gaat het in de toekomst zijn? Uiteindelijk heb ik het nooit overwogen, want iemand als Louis Delahaje, mijn trainer, zei gewoon dat we daar niet aan zouden beginnen. Hij had een heel duidelijke mening. Ik ben er trots op hoe ik mijn sport heb beleefd. Maar ik heb in die tijd wel gedacht: als ik het op deze manier ga blijven doen, ga ik niet alles bereiken wat ik wil bereiken.'