Project-Tom Pidcock onder de loep, aan de hand van drie (mis)vattingen: 'Liever een paar watts minder'

Tom Pidcock is een fenomeen, maar hoewel hij al jarenlang wint op drie verschillende fietsen, is er ook regelmatig kritiek op de 24-jarige Brit van INEOS Grenadiers. 'Niet goed genoeg om bij de besten ter wereld te horen', 'alleen staand op de pedalen van wereldklasse' en boeken vol over zijn ambitie om ooit de Tour de France te winnen. In de Leiderstrui zocht zijn coach Kurt Bogaerts op en legde hem alle kritiekpunten voor.

Heeft Pidcock weinig 'zittend vermogen'?

Nog niet zo heel lang geleden was Pidcock onderwerp van gesprek in België. Analist José De Cauwer merkte op dat de Olympisch- en wereldkampioen mountainbiken staand op de pedalen van wereldklasse is, maar zittend op de fiets minder vermogen kan leveren. 'Wat mij bij Pidcock opvalt in de Vlaamse klassiekers: hij heeft veel ‘staand vermogen’, maar veel minder ‘zittend vermogen’. Op kasseihellingen als de Muur of Paterberg — waar toch vaak de beslissing valt – heeft hij het moeilijker. Van Aert zie je daar trekkend aan zijn stuur naar boven rijden en echt kracht halen uit zijn lichaam. Dat kan Pidcock nooit op die manier.'

Bogaerts knikt. 'Daar werken we aan. Tom moet zijn vermogen in het zadel verbeteren', aldus de Belgische trainer van Pidcock. 'Daarbij moet je niet de nadruk leggen op de ultieme watts bij een inspanning, maar de nadruk leggen op de techniek van de uitvoering van de inspanning. Bij Tom is dat één van mijn opmerkingen, dat hij liever een paar watts minder doet, maar wel vanuit het zadel rijdt. Zo kan hij die techniek vanuit het zadel verbeteren en er meer aan gewend raken.'

De hierna besproken klassementsambities in rittenkoersen en grote rondes moeten Pidcock gaan helpen bij zijn manier van fietsen. 'Dat is ook een continu proces, waarbij hij baat gaat hebben van langere beklimmingen, waarbij hij langer in het zadel een mooie frequentie kan rijden. Het is mooi dat hij die verbeterpunten heeft, en dat we daar aandacht aan kunnen besteden. Maar tegelijkertijd moeten we zijn sterke punten wel behouden.'

Vermindert Pidcock boven de 200 kilometer?

Nog een puntje van kritiek jegens Pidcock, die ook al eens wereldkampioen veldrijden werd en op de weg al Strade Bianche op z'n naam schreef. Crossen van een uur, mountainbike-wedstrijden van negentig minuten en Strade Bianche telde 185 kilometer. In wedstrijden die boven de 200 kilometer kwamen, zakte Pidcock er in de finale weleens doorheen. Een probleem met de 200 kilometer-grens? 'Ik ben totaal niet akkoord met die stelling', stelt Bogaerts. 'Als je Strade Bianche van afgelopen zaterdag bekijkt, reed Tom heel snel boven de 200 kilometer. Hij reed daar zijn betere waarden. We hadden te maken met een ultiem sterke renner (Tadej Pogacar, red.), die van heel ver aanging. Tom heeft echter een heel sterke finale gereden.'

Daar stoppen de voorbeelden niet. 'In Luik-Bastenaken-Luik van vorig jaar was Remco (Evenepoel, red.) beter en Tom probeerde te volgen. In de finale herzette hij zich en werd hij nog tweede, in een race boven de 250 kilometer. Op termijn gaan zulke lange koersen zelfs zijn sterkte worden. In vergelijking met Pogacar en Evenepoel gaat Tom iets meer tijd nodig hebben om op het ultieme punt van zijn carrière te komen. We weten echter dat er progressiemarge is en daar werkt hij gestaag naartoe. Hij volgt de normale curve uit het verleden, toen renners op een latere leeftijd echt op hun ultieme piek kwamen en tot hun recht kwamen in langere wedstrijden.'

In het voorjaar van 2024 rijdt Pidcock na Omloop Het Nieuwsblad geen Vlaamse klassiekers meer. We zien hem wel in lange wedstrijden zoals Milaan-Sanremo en Luik. 'Hij is frisser dan vorig jaar', merkt Bogaerts op. Dat komt door een nieuwe aanpak. 'Langere inspanningen doen, een betere fundering leggen en een meer progressieve opbouw. We hebben niet dezelfde nadrukken gelegd als vorig jaar, toen Tom echt al supergoed was in Strade Bianche. Hij was nu goed, maar heeft nog veel progressiemarge richting de Olympische Spelen. Daar moet het eindigen. We hopen dat hij elke wedstrijd kan groeien en stappen kan zetten. Hij is op de goede weg en heeft in de wedstrijden die hem lagen altijd meegespeeld, ondanks het werk dat we verricht hebben. Hij was bergop sterk in de Algarve en in de Omloop was hij beter dan vorig jaar. In Strade was hij ook niet slecht, jammer dat we daar het podium missen. Van die finale leert hij.'

Kan Pidcock de Tour de France winnen?

Dan de laatste: de Tour de France. Pidcock en INEOS Grenadiers maken er al jaren geen geheim van dat hij een keer voor eindwinst wil gaan. Bij zijn debuut in 2022 werd hij zeventiende, en won hij de etappe naar Alpe d'Huez. Afgelopen seizoen werd hij dertiende in het eindklassement. De kloof richting mannen als Pogacar en Jonas Vingegaard was beide edities nog enorm, maar daar maken ze zich bij INEOS geen zorgen om. 'Tom heeft een goed gevoel en maakt mooie progressie. Hij wil in de Tour ook progressie maken, al zal dat niet een snelle ontplooiing zijn. Dat gaat gestaag en ik zie dat goedkomen als we rustig blijven en geen stappen overslaan', aldus Bogaerts.

Dat betekent dat er ieder jaar een klein stapje richting een rol als klassementsrenner wordt gezet. Maar het is ook de reden dat Pidcock in 2024 nog op de mountainbike zit op de Spelen en in de winter nog crosst. Rustig aan, stap voor stap. 'We moeten geen onrealistisch verwachtingspatroon creëren. Ik zet er geen cijfer op, maar hij maakt bijvoorbeeld vorderingen in het mentale, op momenten dat het fysiek wat minder is. De mindere dagen werden minder erg in 2023. Tom moet leren vertrouwen dat het normaal is om minder te worden, als je dag na dag diep gaat. Iedereen voelt zich dan minder, maar je wil op mindere dagen ook wedstrijden winnen. Daar gaat hij goed mee om en hij is daarin al heel volwassen. Hij spreekt zijn ambities uit, maar heeft wel het geduld.'

Pidcock is er nog lang niet, maar Bogaerts benadrukt dat er ook nog zoveel dingen zijn om te verbeteren. De tijdrit is daar ook een belangrijk onderdeel van. 'Hij is een beetje verbeterd, al kan hij nog veel progressie maken. Hij moet het vertrouwen in de fiets en in de positie vinden, en zichzelf laten sturen. Die ultieme positie zo goed mogelijk aanhouden, dat is voor hem een heel grote uitdaging. Eens hij dat goed voor elkaar krijgt, gaat hij mooie tijdritten rijden. Tom is een renner die op de weg, op de mtb en in de cross constant ziet en zijn lijnen kiest. In het tijdrijden is dat anders, dan moet je je laten sturen vanuit de auto en daar moet je op leren vertrouwen. Dat is het grote werkpunt, en daar kun je geen tijd op vastplakken. Het positieve is dat hij het vermogen van de wegfiets langzaam begint over te brengen op de tijdritfiets, maar dat leidt nog niet tot heel goede tijden.'

Bram van der Ploeg (Twitter: @BvdPloegg | e-mail: b.vanderploeg@indeleiderstrui.nl)