Van der Poel en Vos winnen prestigieuze wieler-award, en Lavreysen dus niet: 'Volkomen belachelijk'

Mathieu van der Poel is maandagavond uitgeroepen tot Wielrenner van het Jaar, bij het jaarlijkse wielergala in Utrecht. De Nederlander van Alpecin-Deceuninck rekende af met de ongelofelijk succesvolle baanwielrenner Harrie Lavreysen. Bij de dames ging de prijs voor Wielrenster van het Jaar voor de tiende (!) keer naar Marianne Vos.

Van der Poel had met de wereldtitel in het veldrijden en op de gravelfiets recht van spreken voor de awardshow. In zijn vorig jaar veroverde regenboogtrui won hij bovendien opnieuw de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, werd hij derde in Luik-Bastenaken-Luik en pakte hij brons op het WK in Zürich. Het is zijn vierde award voor Wielrenner van het Jaar. Hij is ook genomineerd voor de Vélo d'Or, die later wordt uitgereikt.

'Ik heb begrepen dat het een nek aan nek-race is geworden met Harrie Lavreysen, maar dat het net mijn kant is opgevallen. Ik wil benadrukken dat mijn respect voor Harrie groot is. Wie drie keer goud pakt op de Spelen, had hier absoluut niet misstaan met deze Trofee', stelt Van der Poel in een officiële reactie. Lavreysen had niet veel succesvoller kunnen zijn in 2024. Hij pakte olympisch goud op de baan in de disciplines Team Sprint, Sprint en Keirin. Op het WK baanwielrennen was hij zelfs vier keer de beste, met naast de Team Sprint en Sprint ook goud bij de 1 KM tijdrit.

'Ik mag zelf uiteraard ook terugblikken op een geweldig 2024, met wereldtitels in het veld en gravel en met overwinningen in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix in de regenboogtrui. Prestaties waar ik trots op ben', sluit Van der Poel af. 'Ik kijk er nu al naar uit om mij ook in 2025 opnieuw van mijn beste zijde te laten zien en deze titel alle eer aan te doen.'

Lees verder onder de foto

Marianne Vos tien keer de beste, vraagtekens rond Lavreysen

Vos dankte haar tiende award aan een uitstekend 2024. Ze won in het voorjaar Omloop Het Nieuwslad, Dwars door Vlaanderen en de Amstel Gold Race en schreef verder een etappe in de Vuelta op haar naam. Na het puntenklassement in de Tour de France Femmes en zilver op de Spelen in Parijs sloot ze recent haar jaar af met de wereldtitel op gravel.

Van der Poel en Vos waren maandagvond uiteraard twee mooie winnaars, maar op social media kwam er meteen een golf van verbazing op gang. Dat Lavreysen na drie olympische medailles geen Wielrenner van het Jaar werd, deed de wenkbrauwen fronsen. 'Je zou je toch bijna afvragen wat Lavreysen in een jaar nog meer moet doen', werd er onder meer gedeeld.

Opvallend: Lavreysen is later dit jaar ook genomineerd voor de award Sportman van het Jaar, georganiseerd door het NOC-NSF. 'Het zou net als in 2006 kunnen dat een genomineerde baanwielrenner niet de Wielrenner van het Jaar wordt, maar later wél Sportman van het Jaar', zo wordt door iemand gedoeld op Theo Bos, die in 2006 naast de ene award greep, maar de ander wel pakte. Het leidde tot een simpele conclusie: 'Hoeveel goud er (olympisch) ook wordt gehaald, niemand in de conservatieve wielerwereld neemt de baansport echt serieus. Volkomen belachelijke beslissing, vind ik. Lavreysen had deze eer moeten krijgen.'