Gravelster Neefjes over wegbanden op EK gravel, 33 per uur, mannen volgen en nu al kansloze WK-missie

Het EK gravel voor elite vrouwen werd gewonnen door de Australische Tiffany Cromwell, wat erin resulteerde dat runner-up Lorena Wiebes zich in de wit-blauwe kampioenstrui mocht hijsen. Tessa Neefjes, één van de beste gravelrijdsters van het moment, finishte als zevende en nam na afloop van het 'grindfestijn' uitgebreid de tijd voor een gesprek met In de Leiderstrui!

Kan vrouw-in-vorm Neefjes leven met een zevende plaats op het in Oud-Heverlee georganiseerde kampioenschap? 'Ik denk dat ik best tevreden kan zijn. Vlak voor de start besloot ik om te rijden met wegbanden', begint ze aan haar analyse. 'Bij de manches in de UCI Gravel World Series kan je écht niet met wegbanden starten, dus dat was ik ook niet echt gewend. Maar ik was het rondje hier aan het verkennen en toen zag ik dat er wel heel veel asfaltstroken in het parcours zaten. Daar baalde ik ook wel een beetje van. Maar de keuze om met wegbanden te racen was achteraf wel een geslaagde, vooral omdat er veel wegrensters meededen en ik het normaal gesproken juist van mijn techniek moet hebben.'

Neefjes baalt van hectiek en chaos in dameskoers als gevolg van geloste of juist gedemarreerde heren op EK gravel

Neefjes liet duidelijk merken dat ze geen fan was van het uitgestippelde parcours in Vlaams-Brabant. Dat is begrijpelijk, want er zaten maar weinig échte grindpassages in zowel de kleine als de grote lus. 'Er wordt al heel snel gezegd dat iets een gravel- of grindstrook is, maar voor mij is dat toch net anders. We haalden een gemiddelde snelheid van 33 kilometer per uur. Dat kan echt in geen enkele wedstrijd in de World Series!', stelt ze lachend.

Na afloop van de 131 kilometer lange wedstrijd was het niet zo zeer de overwinning van Cromwell waar veel over nagepraat werd. Het gesprek van de dag had immers voornamelijk betrekking op geloste en/of gedemarreerde heren uit verschillende categorieën die ineens tussen de voorste groepen dames terechtkwamen. Volgens Cromwell iets wat regelmatig gebeurt in gravelraces, al leek het zondagmiddag meer op te vallen dan normaal. Op een zeker moment reden Cromwell, Wiebes, Fem van Empel en Elena Cecchini - het leidende viertal - samen met meer dan tien heren, die volgens Wiebes zelfs erg veel kopwerk verrichten. 'Dat was echt wel jammer', stelt Neefjes. 'Het was echt een enorme chaos. Op een gegeven moment haalden sterke elite mannen ons in, maar reden we ook nog tussen afgehaakte heren uit andere leeftijdscategorieën. En ik kan wel voor een paar mensen ruimte maken, maar je kan moeilijk honderden mensen je voorbij laten gaan.'

'Uiteindelijk was het gewoon een kwestie van wie het langst bij de mannen kan blijven, die wint', vervolgt ze haar relaas. 'Er zijn meerdere meiden die dat echt wel jammer vinden. Koersvervalsing is misschien iets te veel, maar leuk is het niet. Het zou fijn zijn als we met de dames een eigen start hebben. Dan wordt er veel meer gebattled. Dit was gewoon meer het volgen van de mannen.'

Lees verder onder de foto!

Volgens Neefjes zijn er te weinig échte grindstroken opgenomen in parcours WK gravel

In het kader van het hierboven geschetste beeld is Neefjes logischerwijs maar wat blij dat de mannen en vrouwen op het WK gravel gescheiden van elkaar rijden. De vrouwen op zaterdag 7 oktober, de mannen een dag later. 'Dan hebben we écht gewoon onze eigen koers. Dat is dus zowel veel leuker als tig keer eerlijker. Daar ben ik dus echt wel heel blij mee.'

Over het parcours van het in Veneto georganiseerde wereldkampioenschap is Neefjes dan weer iets minder te spreken. 'Ik heb vernomen dat daar nog minder grindstroken zijn dan hier in België, dus dat spreekt niet echt in mijn voordeel. Er zijn dan echt veel stukken over asfalt, dus dat is wel balen. De afdalingen zijn op asfalt, de finale is op asfalt. Ik vind het echt jammer. En met mij vele anderen, want er was zelfs een soort protest van de echte gravelcoureurs. Op een WK gravel hoor je nu eenmaal op gravel te rijden. Want straks wint er weer een wegrenner en vraagt iedereen zich af waarom er zo weinig gravel in het parcours zat. Iets meer échte gravel in het WK-parcours mag dus wel als het aan mij ligt.'

Lees verder onder de foto!

Neefjes ziet wereldkampioenschap vooral als kers op de taart

'Ik had eigenlijk superveel zin in zowel het EK als het WK. Maar toen ik zag dat er zoveel gewone weg in de parcoursen zat, zakte dat wel een beetje', is Neefjes de eerlijkheid zelve. 'Ik heb er uiteraard nog steeds zin in, alleen vergelijk ik het bijvoorbeeld met een koers als in Houffalize. Dat was echt enorm technisch en dus praktisch het tegenovergestelde van het WK. Van die technische parcoursen krijg ik veel energie. Als ik over asfalt wil rijden, word ik wel wegwielrenster', meent ze.

De UCI Gravel World Series geldt binnen de gravelwereld als allerbelangrijkste klassement. En laat dat prestigieuze klassement nu net gewonnen zijn door Neefjes, die zich het afgelopen kalenderjaar bijzonder constant toonde: de 26-jarige Nederlandse finishte immers geen enkele keer buiten de top zeven en wist zelfs twee keer victorie te kraaien (in Denemarken en Duitsland). Brengt die prestatie dan ook een bepaald soort WK-druk teweeg bij Neefjes? Niet per se, zo blijkt. 'Er doen zo veel sterke wegrensters mee op een voor mij niet zo geschikt parcours, dat het erg moeilijk gaat worden', refereert ze aan de deelname van onder anderen Wiebes, Annemiek van Vleuten en Demi Vollering. 'Ik schrijf mezelf van te voren niet af. Op een écht gravelparcours ga ik de strijd met zulke dames maar wat graag aan, maar dat ligt nu wel ietsjes anders. Gelukkig is mijn seizoen al geslaagd, dus kan ik het wereldkampioenschap meer als toetje zien.'

Youri van den Berg (Twitter: @YourivndnBerg)