Zeeman verklapt dat cultuur Jumbo-Visma werd getest bij Vuelta-zege Kuss: 'Roglic had het daar moeilijker mee'

Merijn Zeeman heeft in de podcast Met Open Vizier een inkijkje gegeven in de besluitvorming van Jumbo-Visma, die er uiteindelijk voor zorgde dat Sepp Kuss de Vuelta a España won. De sportief directeur geeft aan dat het in de derde week uit de klauwen dreigde te lopen omtrend Kuss, Primoz Roglic en Jonas Vingegaard en dat hij de Vuelta-groep van acht uiteindelijk liet beslissen.

Dat Jumbo-Visma uiteindelijk koos voor Kuss als eindwinnaar, is geen geheim meer. De Amerikaan kwam in het rood door een dag in de vlucht, op een manier waar Jumbo-Visma voor staat. Een belangrijke peiler in de cultuur van de ploeg, benadrukt Zeeman. 'Als je bij Jumbo-Visma rijdt, wat is dan de basis van hoe we dingen aanpakken? In hoofdlijnen zijn we op zoek gegaan naar wat wielrennen voor ons is. Waar kunnen wij het verschil maken en wat laten we iedere race terugkomen? Daar kwam uit dat we nooit willen verdedigen, omdat we situaties willen creëren waarin anderen dat moeten doen. Dat vraagt lef en durf en buiten de gebaande paden gaan.'

Jumbo-Visma deed alles goed, tot aan de Angliru

Dat Kuss op dag zes meeging in de kopgroep, paste daar in. Ook nu Roglic en Vingegaard als kopmannen werden uitgespeeld. 'De afspraak met Jonas en Primoz was dat we altijd situaties in de ploeg wilden creëren, dat ons grootste tegenstanders moesten verdedigen. Eerst hun ploegen uitputten, dan de jongens zelf laten werken en wij profiteren in het wiel. De dag dat Sepp in de aanval ging, was een dag waarvan we wisten dat een sterke groep weg kon blijven. We konden onze concurrenten op de pijnbank leggen en alles liep perfect. We dwongen onze tegenstanders om aan te vallen, waardoor wij altijd konden profiteren. Als kopmannen dan geïsoleerd kwamen te zitten, konden wij aanvallen met één van de drie. Zo hebben we dat dag in, dag uit gedaan en hebben we iedere dag tijd gepakt.'

Totdat op dag zestien een aankomst op de loeisteile Angliru stond gepland. Het was de eerste dag in twee en een halve week tijd dat Kuss de aansluiting met Roglic en Vingegaard verloor. Roglic besloot door te rijden en niet te wachten. 'Alles ging precies zoals we wilden en we bleven met z'n drieën over. Dat was het moment waar het niet goed liep. Sepp kon niet meer volgen bij Primoz en Jonas en vanaf daar was het geen teamwork meer. Alles tot dat moment was teamwork, maar daar hadden ze bij elkaar moeten blijven. Aanvallen om anderen aan het werk te zetten, is iets anders dan elkaar aanvallen. Maar je kan niet altijd van die mannen verwachten dat ze helder kunnen nadenken, op stukken van twintig procent. En Sepp zei bovendien in het oortje dat ze door moesten gaan, omdat het zo'n bescheiden jongen is.'

Zeeman gaf keuze aan renners Jumbo-Visma

Toch vertelt Zeeman dat hij na de etappe over de Angliru, waarin Kuss uiteindelijk wat tijd verloor, een serieus gesprek voerde met de renners van Jumbo-Visma. 'Wij hebben daar 's avonds - en dan kom je bij het stukje cultuur - met alle kopmannen over gesproken en we hebben de acht renners van de ploeg bij elkaar aan tafel gezet. Ik zei: "Dit is er vandaag gebeurd en ik heb daar een idee bij, maar ik vind het veel belangrijker wat jullie ervan vinden. Waar staan we nu voor? Zijn we wie we zeggen dat we zijn of denken jullie daar anders over?" Zeven renners waren unaniem dat dit de einduitslag moest zijn, maar Primoz had het daar moeilijker mee. Hij heeft zich uiteindelijk wel héél erg geconformeerd aan het geheel en juist doordat zijn ploeggenoten zo stellig waren, vond hij ook dat Sepp moest winnen. Hij zei dat we op hem konden rekenen.'

Het was wel een moment van maken of breken voor Zeeman. Want al die jaren van opbouw van een bepaalde cultuur binnen het team werd op die dag écht getest. In dat opzicht kun je zeggen dat Jumbo-Visma slaagde voor het examen. 'Ik vond het wel cruciaal dat het uit die groep zou komen', zegt Zeeman daarover. Dat hij er zelf als sportief directeur live bij was, vond hij niet meer dan normaal. 'Ik was echt vanuit huis tot steun van de coaches die daar waren. Maar het kwam natuurlijk op een gegeven moment tot een climax. Dat zijn wel momenten waar ik naar voren stap, omdat dat wel dermate complex was, dat ik er wel wil zijn voor de mannen die daar zijn. Dat ze niet zelf voor de leeuwen worden gegooid, ik moet degene zijn die de calls maakt.'