Pure 'Garratza': Gorka Izagirre was als een Baskische geest uit het verleden

David Etxebarria, Iban Mayo, Haimar Zubeldia, Joseba Beloki... Het Baskenland is een epicentrum van het wielrennen en heeft in de loop van jaren een heleboel toprenners geleverd. Al moet gezegd worden: de tijd dat de Basken streden om eindzeges in grote rondes is al een tijdje voorbij. In het peloton reden echter nog een aantal Basken die de eer hoog hielden. Met name de Izagirre's sprongen in het oog: Van de twee broers houdt de oudste, Gorka, het nu voor gezien.

Eerlijk is eerlijk: jongere broer Ion heeft altijd net even wat meer in de spotlight gereden. Met twee ritzeges in de Tour de France, een in de Giro d'Italia en een in de Vuelta a España mag hij zich in het eliteclubje van renners scharen die de roemruchte 'hattrick' voltooiden. Dat lukte Gorka niet, maar toch mag er gesproken worden van een mooie loopbaan. En die begon vreemd genoeg niet in het Baskenland, maar Zwitserland. Als twintigjarig broekie sloot hij aan bij het procontinentale NGC Medical - OTC Industria Porte.

Het verblijf in Zwitserland was geen succes: na een jaar vertrok hij naar het Spaanse Contentpolis-Ampo, een ploeg van hetzelfde niveau. Maar afgezien van één Oekraïner bestond de formatie uitsluitend uit Spanjaarden. Bij deze ploeg mocht Izagirre af en toe proeven van het grote werk, met name in eigen land: maar ook hier waren de resultaten nou niet bepaald geweldig. Toch dwong de jongeling een transfer naar Euskaltel-Euskadi af. Daarmee leken de puzzelstukjes in elkaar te vallen. Een Bask bij een Baskische ploeg, en ook nog eens in de WorldTour: het leek de jonge Izagirre een boost te geven.

Lees verder onder de foto!

Bij Euskaltel-Euskadi was Izagirre (voor even) als een vis in het water

Zijn nieuwe formatie had uitstekend gescout, want in 2010 won de 22-jarige man uit Ormaiztegi zijn eerste profkoersen. Zo was hij eerst de beste in de slotrit van de Ronde van Luxemburg, om vervolgens de 'thuiskoers' Prueba Villafrana-Ordiziako Klasika op zijn naam te schrijven: de finish van deze eendagskoers ligt op pakweg vijf kilometer van de geboorteplaats van Izagirre. Het was het begin van een mooi liefdesverhaal tussen renner en koers: in de toekomst won hij de Baskische wedstrijd nog tweemaal.

Na vier jaar bij Euskaltel-Euskadi was Izagirre gedwongen de ploeg te verlaten: de formatie verdween uit het peloton. Hij vond onderdak bij Movistar en bleef zo in Spaanse kringen rondfietsen. Bij deze ploeg kreeg hij overigens Ion met zich mee: de gebroeders zouden van 2011 tot 2016 samen rondfietsen bij de twee Spaanse ploegen. Gorka liet zich met name in de heuvels en het hooggebergte zien. Tevens was hij een echte daalspecialist, en viel hij vaak op met zijn aanvalslust: het Garratza, vrij vertaald uit het Baskisch als zuur of gif, spatte er vanaf bij Izagirre, al moest hij af en toe ook in dienst van kopmannen als Alejandro Valverde en Nairo Quintana rijden. Tijdens zijn laatste jaar bij het Spaanse team pakte hij zijn grootste overwinning: in 2017 won hij de lastige achtste etappe van de Giro.

Lees verder onder de foto!

Ion en Gorka, de bijna onafscheidelijke broers

Het jaartje zonder Ion beviel hem duidelijk niet, want in 2018 kwamen ze elkaar weer tegen bij Bahrain Merida. Hier werd de oudere Izagirre Spaans kampioen. Maar toen broerlief het jaar daarop naar Astana vertrok, ging Gorka weer mee. In die jaren liet hij zich zien met weer een boel ereplaatsen in de Tour de France en de Vuelta a España, maar ook in de klassiekers kwam hij steeds meer naar de voorgrond. Zo won hij in 2020 de Gran Trittico Lombardo. In 2022 gingen de broers weer even uit elkaar: Ion reed voor Cofidis, Gorka ging terug naar Movistar. Maar het begon weer te kriebelen, en het afgelopen jaar voegde hij zich bij de Franse formatie.

Zo was Gorka Izagirre een prima coureur met mooie overwinningen, fraaie ereplaatsen en een mooie koersstijl. Maar uiteindelijk zal hij, net als zijn broer, herinnerd worden als 'een van die Izagirre's'. En dat zal hij waarschijnlijk helemaal niet erg vinden. Want van zijn zeventien professionele koersjaren reed hij daar elf van in dezelfde ploeg als zijn jongere broertje. Samen waren zij een toonbeeld van de Baskische strijdlust, als een schim van het verleden. Euskaltel-Euskadi verdween uit het wielrennen, en de oude Baskische helden waren ook al een tijdje weg. Maar de Izagirre's lieten de uitzinnige Baskische fans altijd ouderwets genieten. Euskaltel is inmiddels weer terug en broer Ion gaat nog even door, maar met het stoppen van Gorka verdwijnt er toch een beetje van het Baskische Garratza.